Wouter Koolmees beschouwt zichzelf als de 'kanarie in de koolmijn'.
Hij is op jacht naar 'buitenlandse financiering' van instellingen die 'kwetsbare bevolkingsgroepen' op het verkeerde spoor brengen. Uit de krant begrijp ik dat het een 'taai onderwerp' is. Het grootste probleem is dat de regering selectief te werk wil gaan. Het is zeker niet de bedoeling om een overzichtelijk lijstje op te stellen met instellingen die invloed uit kunnen oefenen op de vorming van een mening, en vervolgens bij wet te verbieden dat niet-Nederlandse financiële steun die instellingen bereikt. Heel 'Den Haag' zou acuut imploderen.
Uitgevers van kranten en tijdschriften zouden weer heuse journalisten aan moeten nemen, inplaats van 'paste/copy' materiaal van uiteenlopende 'denktanks' en 'nieuwsagentschappen' tot leesvoer te verwerken. De 'Journaals' zouden alleen nog maar niet-commerciële 'YouTube'-filmpjes uit kunnen zenden, naast de tenenkrommende 'polderjournalistiek' van 'pop-up' vloggers met een nul-uren contract van een Nederlandse omroep.
Wilders zou van het Amerikaanse en Israëlische infuus gehaald worden. Pechtold zou zijn 'pied-à-terre' in Scheveningen weer langs zien komen in de discussies. De EU zou haar propaganda-activiteiten in ons land moeten staken, tenzij onomstotelijk kan worden vastgesteld dat de Nederlandse belastingbetaler de rekeningen betaalt. En dat is evenmin een populair thema.
Het lijkt zo simpel, zo'n ronkende verkiezingsbelofte om iets te doen aan Turks geld voor Nederlandse moskeeën, nu Erdogan niet langer onze gekoesterde vriend en bondgenoot is, maar een democratisch gekozen dictator. Een nieuw fenomeen waar er steeds meer van lijken te komen. Wat Koolmees en de zijnen willen, zo begrijp ik, dat is de financiering uit 'onvrije landen' stoppen, zonder de financiering uit 'vrije landen' ook maar een strobreed in de weg te leggen. Je hoeft de lagere school niet te hebben afgemaakt om te beseffen dat er geen objectieve criteria zijn om te bepalen wat nou precies een 'vrij' land is, en wat we moeten verstaan onder een 'onvrij' land. Behalve dat je jezelf markeert als een 'onvrij' land als je arbitrair te werk gaat.
Wat het nog extra lastig maakt, is dat Nederland zelf wereldwijd grof geld steekt in het beïnvloeden van de mening van volkeren elders, ten bate van onze kijk op mens en maatschappij. Althans, de kijk van de leidende politici in 'Den Haag'. Die zelf weer gevoed worden door een keur aan buitenlandse bronnen die er belang bij hebben dat zij keurig in de pas blijven lopen. En geen lastige vragen gaan stellen als 'Washington' weer ergens een democratisch gekozen regering of president probeert pootje te lichten.
En ja, er zijn 'NGO's' die lijstjes opstellen waarop landen gerangschikt worden op grond van 'vrijheid'. Maar iedereen weet dat 'Non Governmental' voor die clubs een regelrechte farce is. Het 'Cato'-instituut, en 'Freedom House' zijn een 'verlengsnoer' van de propaganda-arm van de 'Broertjes Koch' en de Amerikaanse overheid. Daarbij gebruiken ze criteria die niet objectief zijn vast te stellen, en nauwelijks geverifieerd kunnen worden. Laat staan dat ze meewegen hoe de lokale bevolking die vrijheid, of onvrijheid ervaart.
Dus is het niet vreemd dat Wouter Koolmees ermee in zijn maag zit. Hij kan natuurlijk gewoon individuele instellingen aanwijzen, en die hun geld afpakken, of sluiten, omdat ze niet het 'politiek correcte verhaal' vertellen zoals dat door 'Den Haag' is gesanctioneerd. En hij hoeft niet eens bevreesd te zijn voor een revolte van de Nederlandse bevolking als geheel tegen die censuur. Maar een deel van de bevolking zal dat hem niet in dank afnemen. En een gewelddadige escalatie moet niet op voorhand worden uitgesloten. Los nog van het gegeven dat Nederland zich internationaal in de kijker zou spelen als een land waar het recht een wassen neus is. En dat bevordert de dialoog met 'onvrije landen' nou niet direct.
Het probleem is dat we het hele idee van 'recht' als fundament onder het beleid zelf hebben losgelaten. Met 'gedogen', 'positief discrimineren', 'pardon hier', 'pardon daar'. En waar we als land de wet wilden overtreden om als NAVO-lid een soeverein land te bombarderen, of ergens de regering omver te helpen werpen, we ergens een 'hoogleraar' uit de hoge hoed toverden die toestemming gaf. In onze eigen beleving waren we echt keigoed bezig, maar het kwam wat slordig over. In het bijzonder als we heimelijk medewerking verleenden aan 'Extraordinary Detention', het bewapenen van terroristen en coup-plegers, of het negeren van de noodzaak om sluitend bewijs te leveren voordat je schuld toekent. Ja, we hadden 'goede bedoelingen', maar dat zeggen Erdogan, Poetin, Netanyahu, Trump en het huidige staatshoofd van Saoedi Arabië ons na. Niemand met ambities op het wereldtoneel verklaart openlijk dat hij of zij het slecht voor heeft met het volk.
De enige manier om de 'waarheidsvinding' in een land te 'disciplineren', zodat iedereen weet waar hij of zij aan toe is, is respect voor de wet, die volkomen helder moet zijn, en voor iedereen gelijk. Maar daar kan Wouter Koolmees niet mee uit de voeten. Die kanarie gaat dood. Niet Wouter Koolmees, maar dat vogeltje in die koolmijn waar we druk zijn met schatgraven.