Wat was er eerder? De Kip, of het ei?
Een treffende analyse van een bepaald fenomeen hoeft geen ‘sluitende’ verklaring op te leveren om valide te zijn. Waardevol. Het is geen exacte wetenschap, maar wel iets wat de gemeenschap vooruit helpt, en wat die gemeenschap derhalve dient te koesteren. Het was dat besef dat er voor zorgde dat Universiteiten en aanverwante instellingen, tot en met zekere kloosters aan toe, in een wat verder verleden, deed besluiten om mensen met waardevolle inzichten een plek in de ‘Academie’ te geven. Andere ‘denkers’, zoals Karl Marx, vonden onderdak bij welgestelde industriëlen. In het geval van Marx was dat Friederich Engels. Adam Smith werd uit de wind gehouden door de ‘Philosophical Society of Edinburgh’ en Henry Home, Lord Kames, tevens de patroon van de ‘Verlichtingsdenker’ David Hume. Op die manier waren die intellectuelen ‘vrijgesteld’ van de noodzaak om arbeid te leveren voor het ‘dagelijkse brood’. Het geld kwam van de donoren, welgestelde burgers, en/of de overheid, oftewel de belastingbetaler, en de productie was het doorwrochte, leerstellige boek, of het ‘Academische’ discussiestuk.
Wat ging er mis?
In de negentiende eeuw bestonden de ‘massamedia’ nog niet. De dialoog over wat ons als mensheid te doen stond was een tamelijk elitaire aangelegenheid. Die ‘Academici’ hadden wel ‘leerlingen’, maar de Universiteit was nog geen diploma-fabriek. ‘Afgestudeerd’ sloeg op de exacte wetenschappen, waar iemand met zekere concrete kennis daarna in dienstverband trad, of een zelfstandige praktijk opzette om patiënten te behandelen. De niet-exacte ‘Academische’ activiteiten vielen onder de noemer ‘Filosofie’. Studenten die aan een Universiteit studeerden om zich in een exacte richting te bekwamen, zochten de ‘Filosofen’ op voor inspiratie voor de maatschappelijk context van hun studie. Wat niet zelden oogstrelende wetenschap opleverde. Natuurkundigen als Newton en Einstein waren exacte wetenschappers, maar ze lieten zich de niet-exacte (menswetenschappelijke) kant goed smaken. Het was die hybride vorm die de mooiste vindingen opleverde, waar we tot op de dag van vandaag nog van profiteren, en die ons de ‘Industriële Revolutie’ bracht.
Om tot de elite te worden toegelaten, moest je prestaties leveren die in laatste instantie boven de eisen voor het ‘diploma’ uitstegen. Dat je goed kon leren was niet waardevol, en zelfs een handicap als je bleef hangen in het dogma. Waar je origineel was, creatief de exacte kennis toepaste op innovatieve wijze, was de basis de objectiviteit, de onpartijdigheid (neutraliteit), en de theorie moest in balans zijn, en met beide benen in de realiteit staan. Alleen op die wijze kon dat werk getoetst worden. Niet dat zekere ‘verheven’ traktaten soms lastig te lezen en te begrijpen waren, en zijn, maar leugens en feitenvrije luchtfietserij, dat was het domein van de religie. Het stond elke wetenschapper vrij om mysterieuze aspecten van het leven te verklaren via een geloof, maar de wetenschap stond als een huis, en religie was de ijle lucht eromheen.
Gustave le Bon was arts, maar zoals Sigmund Freud en andere artsen uit die periode had hij daarnaast grote interesse in de menselijke geest, het domein van de filosofie, maar in die combinatie werd dat ‘psychologie’. Beide artsen filosofeerden er lustig op los om verklaringen te vinden voor gedrag, en de wisselwerking met fysieke klachten die ze kenden vanuit hun medische studie. Le Bon voorzag dat de mens in de toekomst zou veranderen onder invloed van technische ontwikkelingen en de ‘massamedia’ die in aantocht waren. Hij schreef daarover in 1895 artikelen in de ‘Revue Scientifique’, als boek uitgegeven onder de titel ‘La Psychologie des foules’, in de Engelse vertaling ‘The Crowd’, HIER als pdf.
Wat hij voorzag, was wat je nu de ‘Hive Mind’ zou noemen. Eerder ook op dit blog al meerdere keren onder de aandacht gebracht met verwijzingen naar het ‘standaardwerk’ in de sociologie ‘Massa en Macht’, van Elias Canetti, geschreven ná de Tweede Wereldoorlog, die in feite door le Bon werd voorspeld. Een andere toonaangevende ‘denker’ die zag dat de massa het voortouw zou nemen, was Karl Marx, die met zijn denken twee stromingen inspireerde die, historisch gezien, lijnrecht tegenover elkaar kwamen te staan. Via Lenin, en Stalin/Mao het ‘communisme’, en via George Sorel en Benito Mussolini het ‘fascisme’. Ik zet daar zelf het ‘Trotskisme’ tussen, de ideologie van de ‘permanente revolutie’. Hier is het cruciaal om afstand te nemen van ‘Goede Bedoelingen’ die deze of gene had. Die lijnen zijn traceerbaar, en logisch. Maar de uitkomst is niet gezond.
Le Bon voorzag dat de ‘Massa’ voldoende had aan een ‘Goed Verhaal’. Dat ‘Verhaal’, die ’Narrative’, hoefde niet feitelijk juist te zijn, en mocht een ‘romantische, mesmeriserende hoop onzin’ zijn, als het maar met ‘Overtuiging’ gebracht werd. U ziet het terug bij Edward Bernays, die het boekje ‘Propaganda’ schreef, en er een fortuin aan overhield, en bij Joseph Goebbels, Adolf Hitler, Benito Mussolini, Giovanni Gentile, maar ook bij Lenin, Stalin, Mao en de propagandisten van ‘Critical Race Theory’ in het ‘hier en nu’.
‘Critical Race Theory’ is een lastige, waar de propagandisten van die ‘deconstructie’ van de ‘Blanke’ manier van denken af willen van objectiviteit, neutraliteit en een gebalanceerde benadering, de traditionele ‘Wetenschappelijke Methode’, die ‘Racistisch’ is, omdat het bedacht werd door ‘Blanke Mannen’. Alle ballen op ’Subjectiviteit’, ‘Authenticiteit’, en individuele verhalen. Elke poging om een verklaring te vinden voor zekere ontwikkelingen, of individuele gevoelens, wordt radicaal afgewezen, evenals de traditionele, op ‘Gelijke Behandeling’ en emancipatie gestoelde vertrekpunten voor het ‘Humanisme’, met ‘Gelijk voor de Wet’, en ‘Gelijke Kansen’ (maar verschillende uitkomsten). Mijn pleidooien voor een kleine overheid die te vuur en te zwaard die ‘Klassiek Liberale’ waarden verdedigt, met daar ‘boven’ een ‘Vrije Markt’, is vloeken in de Kerk in die kringen. De propagandisten van ‘Critical Race Theory’ willen alles wat riekt naar dat wat ik hier verdedig met de grond gelijk maken, ‘deconstrueren’, om op de puinhopen een nieuwe samenleving op te bouwen. Klinkt als: ‘U zult niets meer bezitten, maar intens gelukkig zijn’. Het enige wat ontbreekt is een ‘Blauwdruk’ voor wat dat dan concreet inhoudt, en daarom is deze vorm van totalitarisme ‘Trotskistisch’. En ik stel hier op mijn blog dat die ‘Corporate Hive’, met zijn ambitie om mondiaal de lakens uit te delen, gewoon ordinair fascisme is, of neo-feodalisme. Totale degeneratie en decadente ontsporing.
Mijn ‘oplossing’ is terugkeren op onze schreden, naar de tijd vóórdat de ‘Hive Mind’ zo’n destructieve rol ging spelen, maar het is geen ‘oplossing’ voor wie op een ‘Goed Verhaal’ zit te wachten om zich bij aan te kunnen sluiten. Die identieke spanning zien we terug op wereldschaal, waar de landen die afstand nemen van de Unipolaire, ‘Rules Based’, ‘WEF/WHO’, de door machtige miljardairs en corporaties bestierde wereld, klaar zijn met alle ‘deconstructie’, subjectiviteit, leugens, ‘narratives’ en ‘prijzen voor het meedoen’, met een terugkeer naar de Multipolaire wereld, de ‘Vrije Markt’, en de beloning van ‘meerwaarde’. Zij zijn in een titanengevecht verwikkeld zijn met de ‘Wereld van Woke’, waar ‘Critical Race Theory’ de Universiteiten en de politiek al heeft veroverd. Die ‘Zombiewereld’ heeft het decadente Westen nagenoeg volledig in haar greep, wat er onder andere toe leidt dat onze ‘Academici’, de ‘subsidievreters’, en politieke leiders wel brood zien in die kaalslag, en ook niet wakker liggen van de consequenties als ze al doende de ‘Dollar’ en de ‘Euro’ opblazen. En mooi toch, al die oorlogen? Het is niet zo eenvoudig om de ene totalitaire stroming te onderscheiden van de andere totalitaire stroming. Is dat Unipolaire ideaal nou ‘communistisch’? Of toch ‘fascistisch’? ’Trotskistisch’? Is het belangrijk, tegen de achtergrond die ik hierboven schets?
Tot slot nog enige belangrijke opmerkingen. China is in naam een ‘communistisch’ land, maar het heeft de theoretische basis van het Maoïsme achter zich gelaten, en de leiders zijn teruggekeerd naar de economische ideeën van Marx, zoals uit de doeken gedaan door hedendaagse Marxistische economen, zoals Michael Hudson, en zijn landgenoot Richard D. Wolff, wetenschappers, die begrijpen hoe de economische kritiek van Marx niet in conflict is met de uitgangspunten die Adam Smith formuleerde, zoals ik hier op mijn blog heb getracht uit te leggen. Hoe Smith als visie had dat een groeiende ‘Wealth of Nations’ de hele bevolking zou verheffen. De kritiek van Marx had eigenlijk meer betrekking op het naïeve idee dat ‘geldwolven’ (‘Financial Capitalists’/bankiers/aandeelhouders) geen poging zouden doen om te parasiteren. En ik heb van mijn kant gesteld dat dat inderdaad naïef was, waar Smith en andere ‘Verlichtingsdenkers’ uit die tijd meenden dat we er vanuit mochten gaan dat de mens van nature ‘Goed’ was, en die mens in laatste instantie altijd de ‘logische’ keuze zou maken voor producten en diensten die het beste waren voor hem- of haarzelf. Waar Carlo Cipolla (eveneens econoom) de vloer mee aanveegde, omdat veel mensen in de praktijk opzichtig ‘Stupid’ waren, met Hoog Opgeleide mensen voorop. Maar tevens heb ik er hier op gewezen dat ‘Fiat Geld’, dat giftige vehikel van de parasitaire, ‘Rent Seeking’ klasse, in de tijd van Smith nog armen en benen moest krijgen.
De terugkeer van China, op het leiderschapsniveau, naar het Confucianisme, en de transformatie van Rusland tot een ‘Markteconomie’ gestoeld op Klassiek Liberale leest, de ‘Blanke’ grondslag van ‘Gelijke Kansen’, maar geen gegarandeerde gelijke uitkomsten, en geen ‘Prijs voor het Meedoen’, bij toenemend verzet tegen de ‘Fratsen’ van ‘Woke’-propagandisten, met Punk-concerten in de kerk als protest, copuleren in de aula van een museum als protest, of je ergens aan vastlijmen, dat alles met de eis dat de overheid er subsidie voor uittrekt, tot het geld op is, valt in het Westen niet goed bij de leiders en ‘Academici’, maar ‘werkers’ en ‘boeren’, alsmede mensen die hun hersens zijn blijven gebruiken, begrijpen het wel. Van dichtbij lijkt die ‘Geïnstitutionaliseerde Chaos’, die logischerwijze het gevolg is van die ‘deconstructie’, volkomen haaks te staan op de gedachten die er leefden bij de hierboven genoemde totalitaire stromingen waarvoor we een naam hebben bedacht om ‘communisme’ en ‘fascisme’ uit elkaar te houden. Maar dat is bedrieglijk. Kijken we naar de ‘bindende factor’ die wordt aangeprezen in het fascisme, dan is dat niet de persoon van Benito Mussolini, of Adolf Hitler, maar het ‘Vaderland’, begrepen als de ‘Staat’. Dus niet het land als een ‘soevereine natie’, temidden van andere ‘soevereine naties’, maar de ‘Staat’ als de bindende factor, de brenger van de ‘Identiteit’, danwel de partij die borg staat voor de acceptatie van de ‘Identiteit’, de ‘Acceptabele Identiteit’, verheven boven degenen met een ‘Onacceptabele Identiteit’. ‘Blut und Boden’ verwijst naar de bereidheid om geweld te gebruiken om het gebied waarover de ‘Staat’ zeggenschap heeft uit te breiden, waarbij de keuze van de lokale bevolking er niet toe doet. De ‘Staat’ is hier de boven landen, provincies, gemeenten geplaatste (niet verkozen) macht die richting geeft aan het denken en het doen. De ‘Staat’ is niemand uitleg verschuldigd, en de ‘Staat’ doet wat nodig is om het gebied uit te breiden waarover de ‘Staat’ zeggenschap heeft. En anders krijg je de NAVO of Victoria Nuland op bezoek…..
Als je in de vele boeken die er inmiddels geschreven zijn over ‘Critical Race Theory’ zoekt naar wat er komt na de kaalslag, dan zul je vergeefs zoeken naar een plan. De kaalslag is het plan.