Van een ‘infarct’ is sprake als een essentieel onderdeel binnen een complex systeem de last niet meer aankan, en stopt met functioneren.
Al ver voor ik met dit blog begon, zag ik hoe beleidsmakers aanstuurden op een ‘infarct’ dat ons fataal zou worden. Moedwillige overbelasting, maar niet (noodzakelijk) met het overlijden van het systeem als gedroomde uitkomst. Sterker nog, het overgrote deel van de beleidsmakers zag geen enkel gevaar. ‘Wir schaffen das!’ Terwijl het water ons al tot de lippen stond, en het wachten was op de druppel die ons het leven zou gaan kosten. Mijn observatie hier is dat we dat stadium hebben bereikt, dankzij de ‘covid-strategie’.
Het is cruciaal dat u begrijpt dat het infarct niet is veroorzaakt door ‘covid’, of het geklungel waarmee we die ‘druppel’ te lijf zijn gegaan. De rot zat al diep. Voor ‘covid’ schreef ik hier veelvuldig over de ‘Alles Bubbel’ en de daarmee direct vervlochten ‘Eindeloze Oorlogen’, en de ‘Klimaat Hysterie’ die ons op termijn de kop zouden kosten. Hoe complexiteit zou ontaarden in chaos, als we niet ophielden met steeds meer complexiteit toe te voegen.
Het wonder van het leven is de onvoorstelbare complexiteit. Als mens zijn we een eind opgeschoten met het doorgronden van de werking van bepaalde essentiële onderdelen, en we kunnen ze zelfs vervangen door onderdelen van een ander materiaal, of ‘prikkelen’ om weer te functioneren zoals bedoeld, in een groeiend aantal gevallen. Bewonderend zeggen we wel eens: ‘De wetenschap staat voor niets!’ Maar lees DIT artikel van een arts even aandachtig door, en je begrijpt dat Icarus overmoedig is geweest.
Net als ondergetekende zagen de ‘denkers’ die te koop liepen met een aanstaande ‘paradigma verandering’, waar ze mooie namen voor verzonnen, zoals de ‘Fourth Turning’, de ‘Big Reset’, en ‘Build Back Better’, dat we druk waren met het overbelasten van het systeem. Anders dan die categorie ‘denkers’ vond ik het onverstandig, om niet te zeggen terminaal stupide, om een ‘infarct’ te forceren, om de weg vrij te maken voor iets nieuws. En ik was uiteraard de enige niet, al wemelt het nou niet direct van de mensen die een samenhang zien tussen alle vormen van overbelasting. In veel meer gevallen betreft het wanhopige mensen die een bepaald aspect in het vizier hebben, zoals nu ‘de zorg’. Mensen die niet begrijpen hoe het mogelijk is dat ‘men’ het zo ver laat komen. Die een bericht voorbij zien schuiven over ‘medische beschermingsmiddelen’ ter waarde van ruim 300 miljoen, die worden ‘afgekeurd’, of plannen om ‘ongevaccineerde zorgmedewerkers’, maar ook politieagenten, brandweerlieden en militairen, en mensen op sleutelposities, midden in een enorme crisis op non-actief te zetten, die kissebissen over wie er allemaal een ‘bonus’ moeten krijgen, terwijl er meer ‘witte jassen’ op de beeldbuis te zien zijn dan in het ziekenhuis, en die om zich heen kijken, en vragen of écht iedereen gek geworden is.
Dan nog zijn er wel mensen die, net als ik, zien dat het op alle terreinen volledig uit de klauw loopt, maar die vervolgens op zoek gaan naar de regisseurs, met hun ‘Grote Complot’. Mijn stelling is, en blijft, dat daar geen sprake van is. Dat het op allerlei gebieden wemelt van de types die zich inderdaad beijveren om dat alles vernietigende ‘infarct’ te bespoedigen, maar dat hun ‘plan’ voor wat daarna komt allesbehalve geheim is, om niet te zeggen dat ze geen kans onbenut laten om ons, in alla openheid, op sleeptouw te nemen in de aangegeven richting. Ze zijn in die vorm onderdeel van een collectief van ‘diep gelovigen’, voor het overgrote gedeelte afkomstig uit de hoek van de ‘consensus wetenschap’. Maar er zitten ook échte wetenschappers en lucide ondernemers tussen, die niet zozeer blij worden van het vooruitzicht van grootschalige vernietiging, maar die tot de conclusie zijn gekomen dat de mens gewoon te dom is om te begrijpen dat ze druk doende zijn hun eigen graf te graven. En dat het simpelweg zonde is van de tijd, en energie, om te proberen hen te redden. Als je eenmaal zo ver bent, hoe groot is dan de stap naar het besluit om die ‘domme kudde’ een handje te helpen?
Mijn uitgangspunt was de afgelopen decennia dat we meer moesten investeren in het beheersen van die aspecten waar we verstand van hadden, en voor het overige ‘de markt’ zijn werk moesten laten doen. Dat gaat niet langer werken, omdat we alles uit onze handen hebben laten donderen. Een ‘Big Reset’ is nu onvermijdelijk. Op deze weg doorgaan is gekkenwerk. Kijk niet naar mij voor de regie, maar ik wil wel meedenken. Ik heb geen vastomlijnd ‘plan’. En het gaat hoe dan ook pijn doen. Het is niet langer een kwestie van wat plooien gladstrijken. Daarbij wil ik graag benadrukken dat de ‘kuddesolidariteit’, die onder andere zichtbaar is als ‘gevaccineerden-tegen-de-weigeraars’, of ‘klimaatactivisten-tegen-de-ontkenners’, of ‘vluchtelingenactivisme-tegen-de-nationalisten’, of ‘het gezonde volk tegen extreem rechts’, optisch bedrog is. Over de hele linie zie je hoe dat uitpakt. ‘Ieder voor zich, en ‘Big Brother’ voor ons allen’. Geen variant op de versie waarin ‘God’ nog op de stoel van ‘Big Brother’ zat, want ‘Big Brother’ bestaat, maar niet als schepper van het universum. Waarmee ik slechts wil aangeven dat ‘Big Brother’ geen concurrent is voor ‘God’, als een entiteit die onsterfelijk is, en zich slechts openbaart aan de mens die er voor openstaat. Ik realiseer mij wat de bezwaren zijn tegen devotie, en hoe dat door de eeuwen heen is misbruikt om mensen met een andere ‘God’, of de ‘ongelovigen’ de hersens in te slaan. Maar als u denkt dat de ‘consensus wetenschap’ met zijn clerus van ‘experts’ ons daar van gaat verlossen, dan ziet u ze vliegen. Lees voor ‘ongelovigen’ in de vorige zin ‘ongevaccineerden’, en u begrijpt wellicht waar ik mij zorgen over maak als we doorgaan op deze weg.