De provincie Utrecht waarschuwt de inwoners van die provincie om niet met je kinderen naar het bos te gaan.
In het bos zijn de wilde dieren. Roodkapje werd er al voor gewaarschuwd. Maar generaties Nederlanders groeiden op met bossen als veilige recreatiegebieden. Tot ‘Europa’ zich ermee begon te bemoeien. En nu is dat het domein van wolven, en elders in Europa ook beren, die bij wet onaantastbaar zijn geworden, teneinde de natuur te ‘herstellen’. Met datzelfde argument laat Europa ook overal de door mensen aangelegde dammen en waterkeringen weghalen, en wordt er jacht gemaakt op de boeren.
Het ideaal van ‘Brussel’, overgenomen van de plannenmakers bij het ‘World Economic Forum’, is de inrichting van reservaten voor mensen, de zogenoemde ‘Fifteen Minute Cities’ (FMC). Tot op het toilet gesurveilleerde woonruimte die niet jouw eigendom is, maar die je huurt van de ‘Overheid’, die zelf bezit is van anonieme ‘Fondsen’, jou toegewezen op basis van je ‘Social Credit Score’, en andere ‘objectieve’ criteria, zoals je ras, gender en seksuele voorkeur. De ‘visionairen’ die aan de basis staan van dergelijke concepten vertonen grote overeenkomsten met de ‘denkers’ die eerder aan de basis stonden van de ‘Planeconomie’. Het idee is daarbij dat die eerdere poging om de regie over het leven van alle burgers te centraliseren mislukte, was omdat het te vroeg kwam. Maar nu, met robots, en ‘AI’, is de tijd rijp, ook al omdat de mens niet langer nuttig is binnen het productieproces.
Zelfs Karl Marx, die bijna vijfendertig jaar voor het uitroepen van de ‘Sovjet Unie’ zijn laatste adem uitblies, begreep al dat het systeem dat hem voor ogen stond als ideaal alleen gerealiseerd kon worden in een technologisch hoog ontwikkeld land. Zijn idee was ‘spreiding van de welvaart’, en niet ‘spreiding van de armoede’ als vertrekpunt. Versie 2.0 vermijdt de revolutionaire omwenteling als start, en zoekt het in conditionering via ‘nudgen’, terwijl de automatisering van alles wordt uitgerold. De mens evolueert, of degenereert, al naar gelang ons idee over de zin van het bestaan. Het Nederland van nu is beduidend anders dan het Nederland uit mijn jonge jaren. Maar het vergelijken van herinneringen is altijd weer verrassend, waar leeftijdsgenoten die elkaar langere tijd niet zagen zich veelal andere dingen herinneren. Of dezelfde gebeurtenissen, maar significant anders ‘beleefd’ dan wij het zelf ‘beleefden’. Ons geheugen is ‘permeabel’. Door herinneringen op te roepen veranderen we ze haast ongemerkt, of ze zijn sluipenderwijs, onder invloed van ‘politiek correcte’ onderbewuste dwang, omgevormd tot iets wat zelfs aantoonbaar volkomen bezijden de waarheid is.
John Mayall, de op 22 juli overleden Britse Blues-legende, negentig jaar jong, schreef het dromerige nummer ‘The Mist of Time’, waarin hij terugkijkt op zijn eigen turbulente leven, waarin zijn moeder hem vergezelde als hij op tournee was. Dat was in 2002, met nog 22 jaar te gaan. Hij bleef jong door te blijven optreden, en het contact met de wereld niet te verliezen door weg te duiken in een eigen ‘bubbel’, ook omdat hij het leven van de ‘Bekende Pop Artiest’ schuwde, en de voorkeur gaf aan de kleinere podia. Ik zag hem ‘Live’ in 2017, toen hij 83 was, en het was een inspirerend optreden. Vergelijk dat met de negen jaar jongere Joe Biden, al vele decennia opgesloten in zijn ‘bubbel’, die aan de lopende band ‘herinneringen’ ophaalt die zelfs niet naast de realiteit hebben gelegen, en je krijgt medelijden met Joe. En een afkeer van de mensen die hem bewieroken als een buitengewoon scherpzinnige, lucide wereldleider.
Waar ik het in mijn bijdrage van eergisteren had over mensen met ‘profetische’ voorspellingen, zijn ‘visionairen’ geen ‘profeten’. Niet binnen het kader van deze bijdrage, waar ik de term gebruik voor mensen die op reis zijn naar een uitkomst van hun noeste arbeid, waarbij ze zich niets gelegen laten liggen aan mensen met bedenkingen, of sombere verwachtingen van ‘profeten’ als de ‘visionairen’ niet worden afgestopt. Daarbij hecht ik zelf weinig vertrouwen aan ‘profetieën’ van duizenden jaren geleden, en vind ik het al lastig om ‘profeten’ met onheilstijdingen serieus te nemen die niet goed aan kunnen geven hoe bepaalde keuzes tot de door hen gevreesde ontwikkelingen zouden moeten leiden. Anderzijds ben ik mij ervan bewust dat het ‘dierlijke instinct’ bij machte is om natuurgeweld te voorspellen, waar wij met onze ratio wel zien hoe het water snel terugloopt van het strand, maar zelfs dan nog niet beseffen dat er een vloedgolf achteraan komt.
Maar als de mensen die het voor het zeggen hebben wolven en beren herintroduceren in je bos, en je begrijpt niet wat daar de consequenties van zullen zijn, of waar ze de dammen en waterkeringen slopen, maar je niet beseft dat dat gaat leiden tot oncontroleerbare waterstanden, die verder niks te maken hebben met het klimaat, en als het niet tot je doordringt dat het slopen van de landbouw en veeteelt gevolgen gaat hebben voor de voedselzekerheid, of dat het bijdrukken van geld tot gierende inflatie leidt, dan heeft de ‘Mist’ in je hoofd al bezit van je genomen voordat de tijd verstreken is die als regel nodig is om je geheugen te wissen, of te vervormen. Het resultaat is verwarring. En het kan aan mij liggen, maar ik kom overal eerder steeds meer mensen tegen die zich niet herinneren wat ze onlangs nog afspraken, of zeiden, en die permanent zoekend zijn.
In de kantlijn van dit blog staat dat ik een ‘reiziger’ ben. En ‘intellectueel’ eveneens, waar ik niet ‘getrouwd’ ben met één rigide ‘lifestyle’ of een ideologisch begrensde groep. Sterker nog, ik heb hier al veel geschreven over het merkwaardige fenomeen dat mensen die wel ‘aangemeerd’ zijn bij een ‘lifestyle’ of ideologisch bepaalde groep bijzonder kwetsbaar zijn voor lieden die de complete ‘lifestyle’ of ideologisch groep bij de teugel nemen, en hen stapje voor stapje meenemen op een reis richting een bestemming die ze in hun ergste nachtmerries nog niet hadden kunnen voorzien. U kent wellicht de opvoedkundige vermaning, waarbij je als kind jezelf probeerde vrij te pleiten door te verwijzen naar ‘Jantje’ die ‘het’ ook deed, waarop de ouder of leerkracht je voorhield: ‘Als Jantje in de sloot springt, spring jij er dan achteraan?’, waarop de lolligsten riepen: ‘Ja, om hem te redden!’. Maar de boodschap was duidelijk: Volg geen ‘Tik-Tok’-idioten! Laat je niet gek maken door ‘trends’ binnen je ‘lifestyle’ of ideologische groep, maar denk zelf na.
Dat idee, van een ‘Vrije Markt’ voor ervaringen, waarin je zelf je bestemmingen uitzoekt, na alle voors en tegens tegen elkaar te hebben afgewogen, is met de economische ‘Vrije Markt’ begraven, zo lijkt het. Door het uitrollen van ‘Vliegschaamte’, en schaamte voor onnodige ‘mobiliteit’, hoe dan ook in het vat gegoten, van de manier waarop we ons vertier elders zoeken tijdens de vakantie, tot ons verlangen om collega’s ook daadwerkelijk fysiek te spreken, op de ‘werkplek’, waar ‘thuiswerken’ meer en meer de norm wordt, gesurveilleerd om uw productie te kunnen ‘meten’, dus ook niet met natte haren net van het strand een ‘Zoomgesprek’ met je leidinggevende, worden we stapje voor stapje verder in- en opgesloten, ofschoon het ons wordt verkocht als de ultieme vrijheid. De ‘Mist’ in ons hoofd breidt zich uit. Vastgeklonken aan onze ‘Multiculturele’ FMC, waar de wolf en de beer niet kunnen komen, maar verwarde messentrekkers nog wel voor afleiding zorgen, zodat het niet dodelijk saai wordt. Daarnaast zijn er programma’s opgestart om ons precies die informatie te voeren die ons ‘helpt’ op de juiste kandidaat te stemmen, en af te stemmen op het correcte kanaal voor onze dagelijkse ‘Two Minutes of Hate’. Een geheugen hebben we ook niet meer nodig, want alles wat we weten willen, met inbegrip over onszelf, staat in een ‘database’ die als enige erkende bron geraadpleegd mag worden.
Zoals het was wordt het hoe dan ook nooit meer, en voor een reiziger is dat niet erg, zolang het niet allemaal erg voorspelbaar wordt. De reiziger blijft jong door nieuwe ervaringen, nieuwe vergezichten, hernieuwde kennismaking met mensen en landen die een metamorfose ondergingen, en vol zitten met mooie verhalen over hoe dat zijn beslag kreeg. Mijn eigen vader schreef zijn memoires, primair vanuit zijn professionele achtergrond, en hij gaf zijn kinderen, en een bescheiden aantal belangstellenden, een in eigen beheer gedrukt exemplaar, waarvan ik er één uit zijn nalatenschap heb afgeleverd bij een museum, dat het opnam in de bibliotheek. Maar ergens in de niet te verre toekomst zullen de historische verslagen ook gekuist moeten worden als je het narratief in het hier en nu wilt beheersen. Zoekmachines ‘filteren’ de informatie nu al op basis van criteria die ‘visionairen’ hen aanreiken, waardoor zelfs recente gebeurtenissen al verdwijnen in de ‘Mist of Time’, en binnenkort worden we wakker in een ‘bord erwtensoep’, en gaan we erin naar bed. Eén grauwe, groene wollen deken gevuld met voor ons uitgezochte ‘stimulerende’ gebeurtenissen. ‘We hebben een nieuwe documentaire toegevoegd……..’. Over de dankbare wolf en de blijde beer.