Veilig communiceren is een illusie.
De opsporingsdiensten van verschillende westerse landen arresteerden recent talloze criminelen die dachten een 'veilige telefoon' te hebben. Het bleek echter te gaan om een 'sting-operatie', waarbij de Amerikaanse overheidsdiensten zich hadden voorgedaan als een bedrijf dat gespecialiseerd was in de verkoop van 'veilige' toestellen die niet konden worden afgeluisterd, terwijl alle communicatie op de 'servers' van die diensten terecht kwam, en werd afgeluisterd. Ook die van mensen die slechts zo'n toestel hadden aangeschaft omdat ze veel waarde aan hun privacy hechten, niet crimineel zijn, maar wel kwetsbaar voor chantage.
Dus met inbegrip van communicatie die normaal gesproken beschermd zou zijn door bestaande 'privacy-wetgeving'. Overheden hebben daar in toenemende mate lak aan, en kom mij nou niet vertellen dat ze in die kringen wars zijn van 'druk uitoefenen' door te dreigen met het openbaar maken van 'weetjes', want dan leeft u in een andere wereld. En ook andere lieden met een agenda die menen 'ethisch' bezig te zijn vegen de vloer aan met respect voor de privacy. Alle verbolgen teksten die inmiddels wekelijks voorbij komen over Rusland of China die weer ergens een systeem 'gehackt' zouden hebben, zijn evenzovele afleidingsmanoeuvres om ons weg te houden van het 'Grote Verhaal', en dat is dat u 'opgejaagd wild' bent, en uw eigen overheid de jager is.
In de Verenigde Staten was er afgelopen week veel misbaar, omdat de FBI alle 'IP-adressen' had opgevraagd van mensen die 'on line' een artikel in USA-Today hadden gelezen over pedoseksuelen. Vele, zo niet alle aanbieders van 'VPN', en 'encrypted email', zijn 'gecompromitteerd'. 'Sleepnetten' en databases vol 'DNA' zouden op papier 'veilig' zijn, maar dat gelooft u toch zelf niet? Schending van de beveiliging heeft alleen consequenties als het een overheid betreft die we aangemerkt hebben als 'De Vijand', doorgaans overigens nadat we daar zelf alle aanleiding toe gaven. Niet u en ik, maar onze overheden.
Nou heb ik er zelf niet vreselijk veel problemen mee als de overheid een crimineel in de val lokt, waardoor de samenleving verlost is van die plaag. Waar het fout gaat, is waar criminele overheden hun macht gebruiken om de concurrentie uit de weg te ruimen. Om ervoor te zorgen dat alleen drugsdealers, wapenhandelaren, terroristen, gifmengers, 'hackers', pedoseksuele 'aanbieders', en afpersers die bij hen onder contract staan overblijven.
Dat overheden tot vér over hun oren in de criminele activiteiten zitten, dat weet iedereen die geen oogkleppen op heeft, omdat de bewijzen daarvoor torenhoog opgestapeld liggen. We weten alleen niet altijd hoe ver ze erin zitten. Tot aan de enkels? Of tot over hun nek? En of de linker hand nog wel weet wat de rechter doet? Een doodenkele keer breekt dat ei, als de ene 'dienst' op een operatie van de andere 'dienst' stuit, of als 'undercover' types ineens bij bosjes zelfmoord beginnen te plegen, vanwege een verderfelijk 'klimaat' binnen de afdeling. Je denkt druk te zijn met boeven vangen, en ineens blijkt dat jouw 'rol' iets héél anders is, en dat je werkgever een grotere boef is dan die criminelen waar je op jaagt.
De problemen die we zien zijn slechts het topje van de ijsberg, zo vrees ik. Niet tot de enkels, maar tot de lippen, inmiddels. Bij maatschappelijke discussies in Nederland over de vraag of de politie met 'undercover' agenten moest gaan werken, kwam dat aspect al direct naar boven. En vervolgens werden de tegenstanders op hun wenken bediend door de 'IRT-affaire'. Maar zoals eigenlijk standaard draait men dan de klok niet terug, maar gooit men nog wat extra kolen op het vuur. 'Lessen geleerd', en gás! Her en der worden er mensen beter van door extra lagen die belast worden met 'toezicht', wat goed is voor de 'werkgelegenheid', en 'carrièremogelijkheden', maar helaas niet voor de betrouwbaarheid van het totale apparaat, dat alleen maar logger wordt, met meer administratie. Wat de 'operationele types' dan niet zint, dus die zetten hun eigen 'om-de-tuin-leid'-operatie op om de 'toezichthouder' tevreden te houden, terwijl ze hun intuïtie volgen.
Ga je vervolgens 'Internationaal Samenwerken', dan weet je helemaal niet meer waar je blijft. De Nederlandse betrokkenheid bij een weelde aan dubieuze 'zaakjes' is werkelijk ongelooflijk. Nederland dat meewerkte aan nucleair terrorisme door het 'Stuxnet'-virus te plaatsen, wat wereldwijd enorme economische schade teweeg bracht. De Nederlandse geheime diensten die met hun Amerikaanse collega's Europese bondgenoten bespioneerden. Nederlandse 'hackers' die inbraken op de systemen van een universiteit in Moskou, en zodoende betrokken raakten bij die geflopte poging om 'Russische Inmenging' bij de verkiezingen in Amerika te lanceren. Nederland dat het ontvoeren en martelen van gevangenen faciliteerde.
Vervolgens vaak frustratie bij de 'undercovers' die hun leven wagen, als de rechtbank criminelen vrijspreekt omdat de torenhoog opgestapelde administratieve rompslomp niet klopt. Terwijl diezelfde rechters wel meegaan in politieke processen zoals die rond de MH-17 verdachten, met 65.000 processtukken om geloofwaardig te maken dat de verdachten op enig moment in hun leven iets te maken hadden met een Buk-raket die dat toestel boven Oekraïne neerhaalde. En daar dan vele jaren lang over procederen, met miljoenen aan kosten, en nog niet eens het begin van enig uitzicht op het enige antwoord dat er toe doet: 'Is dat toestel opzettelijk uit de lucht geschoten? Zo ja, door wie? En waarom vloog dat toestel boven een oorlogsgebied, terwijl de autoriteiten wisten dat daar met scherp geschoten werd op vliegtuigen op grote hoogte?' Dat 'undercover' en 'cover up' zo dicht bij elkaar liggen is geen toeval.
Het is, om kort te gaan, niet zo dat ik extreem strak in mijn vel zit op dit vlak. In bepaalde gevallen heb ik bewondering voor 'diensten' die illegale dingen doen, zoals bij de ontvoering van Eichmann uit Argentinië. Met een huis vol apparatuur met microfoons en camera's, voor mijn comfort en gemak, maak ik mij geen illusie over mijn privacy. En als ik de deur uit ga, hul ik mij niet in een 'hoodie' om de vele camera's in de stad te misleiden. Maar ik vrees dat ik niet meer op dezelfde pagina zit als het landsbestuur, waar ik nog op die pagina zit waar de overheid zorg draagt voor mijn veiligheid, de waarheid op handen draagt, let op de kosten, en 'foute vrienden' mijdt. Dat boek heb ik nog steeds niet uit.