Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Hoe houd je het simpel en doeltreffend?

Het is ook niet zo eenvoudig.

 

Mijn grootste ergernis is dat mensen in leidinggevende posities, vooral in het publieke domein, in de politiek, veel teveel hooi op hun vork nemen. Vandaag voeren ze het woord over het nieuwe pensioenstelsel, en morgen geven ze hun visie op wat er moet gebeuren in Oekraïne, om de dag daarna hun kijk te geven op wat er moet gebeuren met de zeldzame naaktslak die gevonden is in een weiland waar men wil gaan bouwen. En van alledrie die onderwerpen weten ze 'de ballen'. 

 

Mijn op één na grootste ergernis betreft de experts, die op een deelgebied alles weten wat er menselijkerwijs te weten valt over dat specifieke onderwerp, dat vervolgens tot de kern van het universum benoemen, en van daaruit eisen dat hun adviezen worden opgevolgd. Beide groepen zijn in bestuurlijk opzicht nutteloos, ook al zal een effectieve bestuurder de encyclopedische kennis van de expert wel willen raadplegen in voorkomende gevallen, maar zeker als er vervolgens een betoog uitrolt dat barstensvol aannames en dubieuze conclusies zit in een poging om een complex geheel begrijpelijk te maken voor de 'leek', is het zaak om te bepalen in hoeverre iets in te passen valt in beleid dat uitvoerbaar is. 

 

Op 'X' zie ik op gezette tijden afbeeldingen langskomen van een nagenoeg lege vergaderzaal van de Tweede Kamer, of afbeeldingen die moeten bewijzen dat een bepaalde fractie kennelijk geen interesse had in een bepaald debat over een buitengewoon belangrijk onderwerp. En waar ik één van die idioten ben die op gezette tijden nog wel eens naar confrontaties tussen een 'bewindspersoon' en een kamerlid wil kijken, kan ik u melden dat lege stoelen daar praktisch de norm is. 

 

Vanuit mijn oude beroepsomgeving weet ik hoe verlammend, en gevaarlijk, 'information overload' is. En hoe het delegeren van verantwoordelijkheden zorgvuldig moet gebeuren, en dat je niet alle ballen in de lucht moet proberen te houden als het spannend wordt. Maar dat je dan wel moet weten welke ballen je moet laten vallen, en welke beslist niet. Het grote gevaar is alleen dat als je zekere beleidsterreinen verwaarloost, als bewindspersoon, dat anderen die ruimte inpikken, en je op enig moment onaangenaam verrast wordt door de consequenties. Dat pleit voor het beperken van de regeringsmacht, en meer ruimte voor de 'vrije markt', zodat de regering verlost is van lobbyisten en lijvige rapporten van 'Think Tanks'. Ook als het even een tijdje rustig is in het land, en in de wereld, moet die beperking ervoor zorgen dat bewindslieden niet op zoek gaan naar 'werk', dat ze vervolgens weer uit hun handen moeten laten vallen als 'the shit hits the fan'. Kijk dan liever vooruit, naar wat er op ons afkomt.

 

In 2019 schreef de 'Rand Corporation' een advies voor de Amerikaanse regering, en bijgevolg de NAVO, over de mogelijkheden om Rusland uit de vergelijking te halen. Een publiek document, dat 'onderzocht' hoe de Verenigde Staten en haar NAVO bondgenoten Poetin van zijn sokkel konden trekken. 'Overextending and Unbalancing Russia' was de titel, en het vormt het bewijs van de wens van de NAVO als organisatie om oorlog tussen Oekraïne en Rusland uit te lokken, waar het overduidelijk de leidraad werd voor het beleid, en de elementen van het advies terug te vinden zijn in het daadwerkelijk uitgevoerde beleid. Zonder dat iedereen die namens het eigen land een eigen inbreng had tijdens de verschillende vergaderingen ook op de hoogte was. Wellicht gedelegeerd, en geen goede terugkoppeling gekregen. Of één van de ballen die men liet vallen omdat er andere prioriteiten waren. Iets met het 'Klimaat' wellicht. Of gas in Groningen. Toeslagen wellicht. Of een naaktslak in Nieuw Beerta.

Go Back

Comment