Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Hoe blij waren we niet toen de Muur viel?

De vreugde was van korte duur.

 

Eind jaren tachtig implodeerde de ‘Sovjet Unie’, en daarmee kwam er formeel een einde aan de ‘Koude Oorlog’. Een periode waarin Europa, traditioneel bijzonder oorlogszuchtig, zich vreedzaam ontwikkelde. Het leek een belofte voor de toekomst, maar het pakte volkomen anders uit. De strijdbijl van het imperialisme, de ‘groei’ middels wapengekletter en de inzet van cynische machtsmiddelen, werd weer opgegraven, onder de inspirerende leiding van de Verenigde Staten, ooit een anti-imperialistisch bolwerk, maar na de moord op John F. Kennedy, en korte tijd daarna zijn broer Robert, kansrijk presidentskandidaat, werd dat hele beeld pardoes op zijn kop gezet. Als eerste was Joegoslavië aan de beurt.

 

Het is beslist niet zo dat er in Europa in die jaren van de ‘Koude Oorlog’ louter vredesengelen aan het bewind waren, die beschaamd na twee wereldbranden te hebben veroorzaakt het voortouw namen om te trachten vrede te stichten met een olijftak in de hand, en een vredesduif op de schouder. Maar het ‘kapitaal’ dat nodig is om oorlogen te ontketenen en te voeren was er niet meer, totdat Thatcher alle bedrijven in bezit van de overheid in de ‘ramsj’ deed, en van de opbrengsten het imperialisme weer nieuw leven inblies. Daarna overgenomen door de ‘Blair-socialisten’, wat elders in Europa de ‘sociaal democratie’ eveneens de sporen gaf. 

 

Op het moment dat Gorbachev in Rusland, na het debacle in Afghanistan, uit een ander vaatje begon te tappen, waarop de ‘Sovjet Unie’ uit elkaar viel, werd de wereld overspoeld door mensen met ‘Goede Bedoelingen’ die, ieder voor zich, schetsten hoe het nu verder moest. De teneur was dat ‘Democratie’ nu verder onomstreden was als bestuursvorm, en dat de landen die nog een ‘autocratische’ bestuursvorm hadden als vanzelf om zouden vallen, omdat iedereen immers bij de ‘winnaars’ wilde horen. De sceptici worstelden met de vraag wat dat nou was dan, die ‘Democratie’, waar die bestuursvorm eerder ook een Hitler aan de macht had gebracht, die predikte dat een goede leider moest luisteren naar het ‘Gezonde Volksgevoel’, en zich niet op sleeptouw moest laten nemen door een (Joodse) elite, en het vuige ‘egalitarisme’. Ontkennen dat er wel degelijk volkeren waren die superieur waren aan andere volkeren was hetzelfde als je ogen sluiten voor de realiteit. 

 

Dat identieke geluid klonk vanaf de jaren negentig ook op in boeken, kranten, tijdschriften en in praatprogramma’s, waar ‘Democraten’ zichzelf op een voetstuk plaatsten als ‘Lichtende Voorbeeld’, als vertegenwoordigers van de ‘Indispensable Nation’, danwel de herauten van de ‘Verlichting’, de ‘Oogstrelende Vooruitgang’. In mijn bijdrage gisteren op het ‘In English’ deel van dit blog, HIER, sta ik stil bij de functie van het ‘kapitaal’ dat zonder ziel of geweten, zonder principes, zoekt naar manieren om te ‘groeien’. En hoe oorlog, tweespalt, dood en destructie in die wereld, waarin ‘Eenoog Koning’ is, het enige levensvatbare verdienmodel is. In het verleden heb ik vele bijdragen geschreven over de rol van ‘speculanten’ in de financiële markten die profiteren van ‘crashes’, die ze ook (helpen) veroorzaken. Dat gaat beduidend verder dan ‘de één zijn dood is de ander zijn brood’, en het risico dat een investeerder loopt, waar dat gaat over concurrenten in een productieve sector, omdat die ‘speculanten’ niets produceren, en alleen maar kapot maken. Ter illustratie stond ik daarbij uitvoerig stil bij de wijze waarop iemand als George Soros zijn vermogen bijeen sprokkelde, en sprokkelt. Hoe hij zijn eerste ‘klapper’ maakte door het Britse Pond te laten crashen, waarna hij dat herhaalde in Azië. Niemand die daar in die landen beter van werd, behalve hij, en de mensen die daarin met hem samenwerkten. Stuk voor stuk onproductieve uitvreters, of passanten die profiteerden van de 'koopjes', waaronder ondergetekende, en zeker géén investeerders, zoals die ‘speculantenHIER ten onrechte worden genoemd. 

 

Omdat de top van die club zich het recht heeft toegeëigend om het geld te drukken, en direct of indirect het monetaire beleid vorm te geven, zijn ze als collectief de moderne ‘slavenhouders’, die de ‘loonslaven’ tevreden moeten zien te houden middels ‘Brood en Spelen’. Niets nieuws onder de zon. Het is op het hoogste niveau een ‘Exclusieve Club’, maar wees niet zo achterlijk om er een ‘Joods Complot’ in te zien, want het gaat nadrukkelijk om die *functie* van het geld, en het hebben van inzicht in de macht van het geld, bij de bereidheid om elk principe, elk sentiment, elke emotie, elk gevoel, iedere blijk van compassie te laten varen op jacht naar méér geld. Gehuld in rijke gewaden en ogenschijnlijk strooiend met geld als de vleesgeworden weldoener, om dat geld via de achterdeur weer, mét flinke rente, binnen te harken. Volop gebruik makend van ‘Verdeel, en Heers’. Een goede vriend, en bewonderaar van Soros, die sterk geneigd is om alle kritiek op de man af te doen als ‘antisemitisme’, had kennelijk nooit meegekregen hoe George middels speculatie tegen het Pond zijn eerste grote klapper maakte, hoewel hij als econoom dat stukje van de moderne geschiedenis van het geld eigenlijk toch wel wat nader had mogen bestuderen, vind ik zelf. Maar in die kringen kijkt men anders naar geld dan ik. En ziet met ‘speculanten’ als nuttige parasieten die het organisme gezond houden, en al degenen die kritiek op hen hebben als zielige types die gewoon jaloers zijn. Ik heb hier jaren geleden al geschreven dat ik het zelf simpelweg immoreel vind, die destructie, en mij er daarom zelf nooit mee heb ingelaten, hoewel mij dat nadrukkelijk werd aangeboden door de instellingen die ik gebruikte om te beleggen in de tijd dat ik dat nog deed. En dat geldt al helemaal voor die ‘speculanten’ in de top van de voedselketen met hun hand op de geldpers, die speculeren met uw en mijn belastinggeld, en hun verliezen compenseren door ons te ‘strippen’, via de ‘bewindspersonen’ die zij in hun zak hebben. 

 

Zoals u ongetwijfeld weet, zeker als u regelmatig mijn bijdragen leest, maakten de Russen een punt van de uitbreiding van de NAVO die eind jaren negentig begon, in strijd met de toezeggingen. Er stond niks op papier, maar voor de NAVO maakt dat uiteindelijk ook geen verschil. Het ‘Minsk Akkoord’ stond wél op papier, en was zelfs door de VN-Veiligheidsraad geratificeerd, maar daar trokken de NAVO-landen zich ook niks van aan. Met anderen in de ‘realistische’ school van het geostrategisch denken, vond ik die uitbreiding onverstandig. Om te beginnen immoreel, omdat het schenden van afspraken zonder dwingende noodzaak strijdig is met mijn eigen principes. Maar wie zo handelt zegt tegen anderen dat dergelijk opportunisme de norm is. En dat anderen ook zo kunnen handelen, als ze denken dat ze er mee weg kunnen komen. Wat nog weer losstaat van de vraag wat we nou met die ‘ballast’, waar dik geld bij moest, zouden winnen? Wat al helemaal opging voor de uitbreiding van de EU. In hun dialoog met de Verenigde Staten maakten de Russen duidelijk dat NATO-expansie door hen werd beschouwd als een bedreiging van hun soevereine status. De Verenigde Staten deed niets om die indruk weg te nemen. Integendeel! HIER strooit Joe Biden, in 1997, nog wat zout in die wond. Wat de Verenigde Staten te bieden hebben, de plundering van de Russische grondstoffen en ‘kapitaal-slavernij’ onder militaire dreiging middels een expanderende NAVO, mocht in de ogen van de Russische leiders dan een ‘Bad Deal’ zijn, maar als het ze niet beviel, dan moesten ze maar gaan samenwerken met de Chinezen, of met Iran, zo hield Biden hen voor. 1997 hè!

 

Tien jaar later waarschuwt Poetin nog een keer dat het uit gaat draaien op oorlog als de NAVO ook Oekraïne en/of Georgië probeert in te lijven, en prompt stuurt de NAVO die twee landen een uitnodiging, gevolgd door een ‘regime change’ operatie om het weerbarstige Oekraïne over de streep te trekken. En trekt Rusland naar China en Iran. Iets waarvan Frans Timmermans bij Pauw en Witteman, als minster van buitenlandse zaken, zei dat dat nooit zou gebeuren. Joe Biden had het hem zelf verteld. En nu staat de ‘Euro/Dollar’ als wereldhandelsmunt op omvallen, bezwijken de Verenigde Staten en de Europese landen onder bizar hoge schulden, terwijl de inflatie de welvaart in ijltempo opvreet, mede aangejaagd door miljarden en nog eens miljarden die wegvloeien naar de diverse oorlogen. De ‘BRICS’-landen, bijeen in Kazan, vieren de groei van ‘BRICS”, en werken hard aan een alternatief voor de Euro en de Dollar als handelsmunten, terwijl de ‘IMFterugkeert naar Rusland, en het geld wegvloeit uit het westen richting de ‘BRICS’-landen. Richting de landen met de grondstoffen en de productiecapaciteit. In de planning van ‘Davos’ stond de introductie van ‘Central Bank Digital Currency’ onder beheer van de ‘geldmakelaars’, de ‘slavenhouders’ in het westen, maar die kant lijkt het niet op te gaan. Het heeft er alle schijn van dat Lloyd Austin nu in Kiev is om Oekraïne toestemming te geven om doelen ver in Rusland te bestoken, in een ultieme poging om het onafwendbare lot van de NAVO, en de EU, te keren, maar we zijn als collectief ‘Yesterday’s News’. En als ik Zelensky was dan zou ik de stekker eruit trekken, voordat er niets over is van zijn land dan een onder schulden bedolven woestenij. 

 

Disclaimer: In zekere zin is het kopen van goud, zilver, bitcoin en ‘commodities’ ook ‘speculeren’, voor wie ziet dat de waarde van het door de monetaire ‘speculanten’ beheerde domein van het ‘fiat-geld’ ten dode is opgeschreven, maar daar beschouw ik het als een ‘hedge’. Een verzekering. Dito beleggen in vastgoed, of zekere obligaties, en het reilen en zeilen van grote spelers als onze pensioenfondsen, waar ze uw en mijn geld moeten laten renderen om ons uiteindelijk dat pensioen uit te kunnen keren. Al beseft een kind dat het niet eenvoudig is om heel nauwgezet te bepalen waar we nu precies het omslagpunt vinden. Met het bovenstaande probeer ik slechts duidelijk te maken hoe het komt dat we niet bevrijd zijn van oorlog, omdat dood, destructie, opgeblazen pijpleidingen, raffinaderijen, wapendepots en complete legers, infrastructuur en productiefaciliteiten altijd wel weer ergens iemand rijk maakt. Hoe maken we daar een eind aan?

Go Back

Comment