In de jaren zeventig was de tijd rijp voor een 'andere toekomst'.
De 'Wederopbouw' was min of meer voltooid, en ter linker zijde meende men dat het beter kon indien 'de Politiek' meer zou doen dan 'op de winkel passen'. Burgers werd gevraagd om 'bewust' te stemmen, en niet conform een familietraditie, of de 'Rang' of 'Stand' waar men maatschappelijk toe behoorde. Een andere, destijds eveneens als links getypeerde groep mensen, meende dat die koers niet de juiste was, en dat we de overheid juist klein moesten houden, en meer 'extraparlementair' aan de slag moesten. Die laatste groep stelde zelfs dat wat er niet goed ging in de wereld juist het gevolg was van ambitie op overheidsniveau.
Concreet stelde die laatste groep dat zoiets verschrikkelijks als de 'Oorlog in Zuid-Oost Azië' simpelweg onmogelijk was geweest als de overheid het druk genoeg had gehad met het uitvoeren van haar taken conform de wet, met een beperkt mandaat. Een open deur, dat mag duidelijk zijn. Maar het was de tijd van de 'Koude Oorlog', een creatie van 'communistenhaters' zoals Winston Churchill, die het lastig te verteren vonden dat Amerikanen als Roosevelt niet te porren waren voor het overnemen van de opdracht die Adolf H. zich gesteld had, de vernietiging van de Sovjet-Unie, waar Winston Churchill al een geheim plan voor had.
Dat 'Libertaire' links kreeg het verwijt dat ze het westen kwetsbaar zouden maken met hun pleidooien voor een kleine overheid, en initiatieven om via meer dialoog en diplomatie een vreedzame wereld tot stand te brengen. 'Doodenge Dromers'! Nu als regel aangeduid als 'extreem rechts'. Terwijl het links dat opriep tot een 'Mars door de Instituten' om de macht te veroveren via de 'stembus' en de ambtenarij, door het politieke establishment uit die tijd werd geschaard onder de noemer 'verraders'. De Duitse activist Rudi Dutschke, nadrukkelijk een exponent van die laatste groep, overleefde ternauwernood een aanslag op zijn leven, hoewel hij uiteindelijk wel aan de gevolgen overleed. Die laatste groep overleefde niet alleen die roerige periode, maar ze staan nu vooraan te roepen dat die 'Libertaire' geestverwanten van weleer een 'extreem rechtse' bedreiging vormen.
Twee verschillende strategieën met een min of meer vergelijkbaar doel. Wat zich openbaarde in de tactieken die werden ingezet. De 'Libertairen', met een grote argwaan tegen eenieder die uit was op de macht om anderen hun wil op te leggen, omdat de macht corrumpeert, en het sterk de neiging heeft om een doel op zich te worden, waardoor het een bloedbad wordt, concentreerden zich op het verdedigen van de 'Vrijheid van Meningsuiting' en manieren om mensen te betrekken bij discussies over de betere keuzes, omdat emancipatie van de 'massa' een voorwaarde was voor een 'betere toekomst'. Met daar tegenover de op het verwerven van de macht gerichte groepen die zich ingroeven in de academische studies die lieten zien hoe je die macht kon veroveren. Door te manipuleren, te liegen, te bedriegen, te 'nudgen', en door buitenparlementaire 'tegenmacht' strak aangelijnd te houden via subsidies en puissant rijke donoren.
Volkomen voorspelbaar werd dat binnenslepen van de macht inderdaad een doel op zich, en naarmate die 'andere toekomst' feitelijk werd gerealiseerd op het moment dat de Sovjet-Unie de geest gaf, en er geen noodzaak meer was voor een 'Koude Oorlog' die 'vroeg' om een groot staatsapparaat en een parate 'defensie', vloog dat op macht beluste deel van links finaal uit de bocht. Ze wisten van gekkigheid niet meer wat ze nog moesten verzinnen om hun plek in het centrum van de macht, hun overbemeten ambtenarenapparaat, en hun lucratieve 'NGO's' te behoeden voor afbraak. Tegelijkertijd verlegden ze de 'blik' naar buiten, en claimden ze dat wij met onze welvaart een plicht hadden om het Evangelie te brengen in elke uithoek van de wereld. En waar dat op verzet stuitte, het gebruik van geweld niet te schuwen.
Mensen die hadden meegelopen in vredesmarsen, trots met het 'gebroken geweertje' opgespeld, werden pleitbezorgers voor de vele interventieoorlogen, en staan nu op de barricaden om te bepleiten dat we het Militair Industrieel Complex triljarden toe moeten schuiven. Ze sporen hun kinderen en kleinkinderen aan om zich aan te melden als kanonnenvoer.
Elk van hen heeft een ander excuus, maar de resultante is gelijk: De macht komt uit de loop van het geweer, en de macht van het 'Vrije Woord' en de 'Pen' moet gebroken worden. Dat het hun eigen zendingsdrift was die een reactie uitlokte, dat wil er bij hen niet in, want ze hadden 'Goede Bedoelingen'. Tuurlijk, Jodocus, ga even een mud aardappelen halen in je petje, en neem op de terugweg even de dichte gaatjespan mee. 'Abuse of Power comes as no Surprise!' Maar als je hen gaat vragen wat concreet het einddoel is van hun expeditie-oorlogen, staan ze je appelig aan te staren. Een 'andere toekomst'? Nou, je kunt er vergif op innemen dat die er komt, Jodocus! Maar 'anders' dan je hoopt, of droomt, omdat je de controle uit handen hebt gegeven over je eigen leven.