Zeg maar nee, dan krijg je er twee.
Als je aan mensen vraagt wat ze van de overheid verwachten, dan noemen ze in meerderheid (het scheppen van de voorwaarden voor) welvaart, welzijn, vrede en veiligheid. Wie werkzaam is voor de overheid, of afhankelijk is van overheidsopdrachten of subsidie, vergeet al snel dat die vier eisen veruit dominant zijn, en voorrang dienen te krijgen boven enige andere ‘service’. En dat zij zelf voor welvaart, welzijn en veiligheid ook mede afhankelijk zijn van hun succes om de belastingbetaler terwille te zijn.
In een welvarend land, waar de welzijn welhaast vanzelfsprekend is, veiligheid praktisch gegarandeerd, en de oorlogen een ‘ver van mijn bed’-show zijn, kunnen er twee dingen gebeuren. De burger maakt gebruik van haar vrijheid en creativiteit om het eigen leven te optimaliseren binnen de voor hem of haar geldende parameters, met een overheid die ‘op de winkel past’. Of die overheid gaat op zoek naar ‘werk’. In eerste instantie niet noodzakelijk met slechte bedoelingen, alhoewel er altijd en eeuwig mensen zullen zijn en blijven die bedenken dat ze de macht van de overheid mooi kunnen gebruiken voor hun cynische, criminele plannetjes.
Waar we te maken hebben met mensen die uitgesproken ‘Goede Bedoelingen’ hebben, gaat het over mensen die het eigen geluk als een exportartikel gaan zien. De ‘zendelingen’. Door de eeuwen heen zijn zij verantwoordelijk voor onmenselijk veel leed. Wat maakt dat historici hen uitgesproken kwalijke bedoelingen toedichten wanneer ze daar, vanuit hun studeerkamer, op terugkijken. Alhoewel er ook ‘zendelingen’ zijn die er daadwerkelijk in slagen elders het ‘Licht’ te brengen, en het lot van een volk te verbeteren door hen te bevrijden van gedachtengoed dat welvaartsgroei, meer welzijn, vrede en veiligheid in de weg stond. Meer in het bijzonder waar een volk was geobsedeerd door een blinde, via de opvoeding, educatie en media met de paplepel ingegoten haat jegens een ander volk, of mensen van een bepaald ras, en noem alle onzinnige ‘argumenten’ maar op. Criminelen, cynici belust op macht, hoeven die zieke geest niet over te nemen, maar ze maken er wel graag gebruik van. Waarbij ze er de hand niet voor omdraaien om zich te presenteren als ‘slachtoffer’, waar dat een verzinsel is.
De ‘haters’ zien niet dat ze ‘haters’ zijn. Overal zien ze het bewijs van hun gelijk. In die zin zijn ze minder gevaarlijk dan de criminelen, waarvan je niet weet wat ze van plan zijn met de macht die ze verwerven door in te spelen op de ‘haat’. Neem de Britse politici die inspeelden op de weerzin die er in het Verenigde Koninkrijk was tegen golven immigranten uit landen van een reeds vele decennia geleden overleden ‘Imperium’, dat hen ooit oogverblindende welvaart bracht, voordat het een molensteen werd als gevolg van beroerd ‘management’, in het bijzonder in de ‘Koloniën’. Koloniale mogendheden zijn niet altijd ‘anti-emancipatoir’, maar de Britten waren wrede beesten die de landen waar zij de scepter zwaaiden uitzogen, en de lokale bevolking behandelden als slaven. Generaliserend gesproken. De Britten zagen die influx niet als een probleem dat hun eigen leiders hadden veroorzaakt, maar als een probleem van ‘Brussel’. Dus wilden ze uit de EU. Om vervolgens te moeten constateren dat hun eigen verdorven leiders wel de passie preekten ten faveure van een breuk met de EU, maar het beleid dat in het Verenigde Koninkrijk de welvaart sloopte, welzijn afbrak, en veiligheid en vrede in gevaar bracht niet slechts voortzetten, maar er nog een flinke schep bovenop deden.
Het ‘waarom’ is niet lastig te achterhalen. Die criminele ‘Oxford’ elite (nogmaals: Generaliserend gesproken) is dé drijvende kracht achter pogingen dat verloren gegane ‘Empire’ weer in zijn oude glorie te herstellen. Niet slechts in het Verenigde Koninkrijk, maar in de hele westerse wereld. De Britten zeiden daar ‘nee’ tegen toen ze in meerderheid vóór een ‘Brexit’ stemden, en kregen er twee.
Generalisaties zijn gevaarlijk omdat ze ‘haat’ aanwakkeren, en ik hoop dat u uit mijn vorige bijdrage hebt begrepen dat mijn focus het gedrag van mensen is. Ik ‘haat’ niemand, al zijn er enkele individuen die mijn levensweg kruisten die zo onnavolgbaar ‘slecht’ waren, en zulke ‘slechte’ bedoelingen hadden, als gevolg van hun eigen traumatische ervaringen, die ze op mij afreageerden, dat ik daar liever op grote afstand van was gebleven. Niet iedereen die vóór de ‘Brexit’ stemde was een crimineel, of stupide, of gedreven door ‘haat’, terwijl iedereen die tégen ‘Brexit’ stemde ook niet ‘intelligent’ was binnen het raamwerk van Cipolla, waar bij hem ‘intelligent’ staat voor ‘Win-Win’, omdat de EU niet langer uit dat hout gesneden is. Die organisatie staat allang niet meer voor het bevorderen van de vrije handel, het vrije woord en het vrije verkeer binnen haar territorium. Het is een ‘evangelische’ club geworden die vergeven is van de ‘zendelingen’, geleid door criminelen die hen manipuleren teneinde kanonnenvoer voor hun expansiedrift te rekruteren, wat gepaard gaat met verlies aan welvaart, welzijn, en evident veiligheid en vrede.
De ‘Exit’ waar mensen, veelal zonder het te beseffen, naar op zoek zijn, is niet ‘Minder Marokkanen’, of ‘Minder Regeldruk’, of ‘Lagere Belastingen’. Ze willen ontsnappen aan de ‘Rules Based Society’ en terug naar een ‘Law Based Society’. Ze willen zekerheid. Ze willen respect. En een overheid die de omstandigheden schept voor welvaart, welzijn, vrede en veiligheid in een ‘klassieke’ betekenis. In de betekenis van ‘Gelijk voor de Wet’, in de betekenis van ‘Gelijke Kansen’, en niet in de betekenis van ‘Gelijke Uitkomsten’ in een samenleving die niet meer let op geschiktheid, en zelfs geen criteria meer durft te benoemen voor geschiktheid uit angst om te worden afgeserveerd door de ‘Thought Police’. Maar enige politieke, of ‘grassroots’ groepering die daarvoor pleit wordt door de ‘corporate’ media volautomatisch buitengesloten en neergesabeld. Terwijl op de ‘Sociale Media’ de ‘Heethoofden’, de ‘Haters’, van beide kanten van het politieke spectrum, de toon zetten.
Een ‘Crimineel’, uit op macht voor zichzelf, kan voor zo’n ‘Exit’ zorgen als een ‘Paard van Troye’, als een ‘Manchurian Candidate’, die zich onder valse voorwendselen nestelt in het centrum van de macht, om op het ‘moment suprème’ te tonen voor wie hij of zij wérkelijk ‘werkt’. Of door de bakens te verzetten tegen de tijd dat ‘Rules Based’ door het ijs zakt, en hij of zij uit een ander vaatje moet tappen om niet onder de bus (of een tank) te verdwijnen, of ‘tegen de muur’ te worden gezet. Van ‘Chef Staf’ van Hitler’s leger, tot hoogste militair binnen de NAVO. De klassieke ‘Turncoats’. En wie weet wat voor verrassingen ons nog te wachten staan nu het snel bergafwaarts gaat, maar daar gok ik liever niet op. Helaas wordt het met elke nieuwe dag eerder lastiger om van burgers te vragen hun hoofd erbij te houden. Voor de verkiezingen in de Verenigde Staten, die ook voor ons hier in Europa van doorslaggevend belang zullen zijn, heb ik mijn hoop gevestigd op Robert Kennedy. Zijn ‘Team’ organiseerde een alternatief voor het tenenkrommende ‘debat’ tussen Trump en Biden, waarbij Kennedy de gelegenheid kreeg om zich in een identieke ‘format’ te presenteren. Die hele uitzending is daardoor ruim twee uur, en Kennedy is soms lastig te verstaan door de ‘spasmodische’ aandoening aan zijn stembanden, maar als u de moeite neemt tenminste een deel te bekijken, zult u begrijpen waarom ik hoop dat hij het redt. Die uitzending HIER.