Het was hartverscheurend.
Nadat Trump voorafgaand aan zijn ‘State of the Union’ de uitgestoken hand van Nancy Pelosi negeerde, verscheurde zij na zijn toespraak tot de verzamelde volksvertegenwoordigers, en het volk, opzichtig zijn toespraak.
Dat er geen liefde verloren is tussen Trump en Pelosi, dat mag duidelijk zijn. De laatste is druk met een afzettingsprocedure die bedoeld is om Trump als president af te zetten. Daar maak je geen vrienden mee bij Trump, of zijn achterban. En ik vrees dat de kiezer die nog ‘zweeft’ er ook geen waardering voor op kan brengen. Het was een wanvertoning. Ook al omdat het de medestanders van Pelosi, die het bloed van Trump wel kunnen drinken, het verkeerde signaal gaf, als u het mij vraagt.
Het zijn rampzalige tijden voor haar persoonlijk, en de ‘Democratische’ partij, die de gedoodverfde kandidaat voor het presidentschap, Joe Biden, in Iowa roemloos ten onder zag gaan. U kent mijn stelling dat het voor minimaal 99.9% een zelf toegebrachte wond is. Ze stapelen daar fout op fout. En daaruit trek ik de conclusie dat ze het contact met de kiezer volledig kwijt zijn, zoals eerder betoogd. Al besef ik terdege dat er een harde kern is binnen die partij die daar héél anders over denkt. En daar schuilt het grote gevaar in.
Door een Nederlandse bril bekeken denkt u wellicht dat het allemaal wel meevalt. Wilders die een toespraak van Rutte verscheurt zou ook behoorlijk stof doen opwaaien, maar iedereen zou het begrijpen als politiek theater. Met ernstige consequenties voor de relatie tussen Rutte en de PVV-leider, maar het parlementaire systeem zou geen gevaar lopen. Andere partijen zouden ‘bewegen’ om de gemoederen tot bedaren te brengen. Maar in de Verenigde Staten is er een systeem met niet meer dan twee partijen. Er is geen onafhankelijke groep die een bemiddelende rol kan spelen. En waar ik in mijn vorige bijdrage sprak over slechts één partij, de 'Warparty', moet u scherp in het vizier houden dat het die fictieve 'partij' slechts om één ding gaat: 'War'.
Het is heel goed mogelijk dat Nancy meent dat ze op deze manier ‘Republikeinen’ binnen de 'Warparty' kan motiveren om haar kant te kiezen, en afstand te nemen van Trump. Maar ik vrees dat, als ze al genoeg hebben van Trump, deze actie hen geen ruimte zal laten. En zoveel ‘Mitt Romney’s’ waren er toch al niet. Wel ‘Republikeinen’ die met kromme tenen naar de verrichtingen van Trump kijken, en doodsangsten uitstaan dat hij hen stemmen gaat kosten, maar niet alleen valt dat tot nu toe erg mee, maar de man een mes in zijn rug steken is geen goede ‘carrière-zet’ in dit politieke klimaat.
Was het een impulsieve daad? Of stond het al in haar script? Ik denk dat eerste. Die genegeerde hand was voor haar de druppel. En ik denk dat het van de kant van Trump een weloverwogen keuze was. Zonder dat hij kon weten dat Pelosi daarna zijn speech zou verscheuren. Dat was, vanuit Trump bezien, een bonus.
Bekijk het eens vanuit de ‘Gewone Amerikaan’. ‘Joe Sixpack’ zit met zijn lief naar de televisie te kijken voor de ‘State of the Union’. Die genegeerde hand begrijpen hij en zijn lief, ongeacht of ze een fan zijn van Trump, of dat ze nog ‘zweven’. En om die laatste groep gaat het. Ze begrijpen het, omdat ze zelf ook niet de baas een hand zouden geven die op het punt staat hen te ontslaan. Dat Pelosi zijn zelfverheerlijkende speech, waar een hele hoop op aan te merken valt, om het maar voorzichtig te zeggen, aan het eind demonstratief verscheurt, brengen ze in verband met die afgeslagen hand, als een rancuneuze actie, en niet met de inhoud van die speech.
Sterker nog, ze zullen het begrijpen als één brok samengebalde frustratie, omdat het over de hele linie niet goed gaat met de ‘Democraten’. En dan in het bijzonder hun pogingen om Joe Biden de plek van Trump in te laten nemen. Ze zien dat, en denken: ‘Bitch!’
Eigenlijk wil ik helemaal niet schrijven over het Amerikaanse politieke theater, maar dat moment verdient een plekje in de geschiedenisboeken, vrees ik. Het verkeerde signaal, op het verkeerde moment. Een geweldige opsteker voor het ‘radicale’ deel binnen de partij, die Pelosi, met name, zien als ‘soft’ tegen Trump en de ‘Republikeinen’, maar het brengt de overwinning niet dichterbij. En dan druk ik mij bescheiden uit. Maar, zoals ik eerder schreef, de weg is nog lang. Echter, als dit soort wanvertoningen in deze fase al door het beeld schuiven, dan zou ik maar vast was versnaperingen en verse frisdrank inslaan, want die ‘Soap’ kan nog knap interessant worden!