Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Gehaktmolen

Hoeveel vrijheid kan een mens aan?

 

Bij de aftrap van het 'Verlichtingsdenken' leefden de meeste mensen in onverlichte feodaal geregeerde landen, en ruzie in de tent over wie de juiste lezing van 'Gods Woord' in huis had. Nobele, relatief hoog opgeleide denkers omarmden het idee dat de mens 'in vrijheid' zijn eigen keuzes moest kunnen maken. Het idee sloeg wel aan, maar het resulteerde in een verwarrend beeld, om het vriendelijk te zeggen. Pas eind vorige eeuw brak in de meeste 'westerse' landen het idee definitief door, en werd het de dominante politieke factor. 

 

Nu, ongeveer vijftig jaar later, slaan we elkaar aan de lopende band de hersens in, zijn we wereldwijd betrokken bij een keur aan oorlogen, en maken we elkaar uit voor rotte vis, met wilde beschuldigingen over een waaier van valse plannetjes, en op de bevoorrechting van groepen en individuen gerichte 'wetgeving' waar niemand nog wijs uit kan worden. 

 

Deels is dat omdat de 'vrijheidsstrijders' van weleer op enig moment wel begrepen dat hun eigen vrijheid ophield waar die stuitte op de vrijheid van een ander. Helemaal alleen in het uitgestrekte Siberië, of ergens in de woestijn, ver van de beschaving, kun je vrij zijn om te doen en te laten wat je wil. En bepaalde 'vrijheid-minnende' burgers die hun naasten niet vertrouwen zoeken daardoor hun toevlucht in afgelegen gebieden, als regel uit angst voor de alles vernietigende oorlog die ze verwachten, of andere door mensen veroorzaakte ellende. De rest is druk er met elke nieuwe dag een nóg grotere puinhoop van te maken dan het al is. Maar ieder van ons met de allerbeste bedoelingen. Het probleem is alleen dat die anderen niet willen luisteren, terwijl het toch zo logisch is.

 

In theorie kan het werken. Jouw vrijheid houdt op waar je een ander schade toebrengt. Eureka! Maar vervolgens moet je nog wel even 'schade' definiëren. Waarbij de ene schade de andere niet is. En je al snel druk bent met vastleggen wie er de grootste schade ondervindt als zijn of haar vrijheid moet wijken voor de vrijheid van een ander. Daarvoor hebben we de 'democratische' besluitvorming bedacht, later uitgebreid met de opdracht om 'minderheidsgroepen' te bevoordelen ten koste van de 'sterkste schouders'. Wat er autonoom voor zorgt dat iedereen zich genoodzaakt ziet om te gaan 'janken' en klagen om maar niets van zijn of haar 'vrijheid' kwijt te raken. 

 

Tal van commentatoren uit de 'vrijheidminnende' hoek vinden het volkomen belachelijk dat een overheid kan opdragen om bepaalde maatregelen te treffen die moeten voorkomen dat een ander ziek wordt, en vervolgens aan die ziekte overlijdt. Volkomen absurd! Laat die 'kwetsbare groepen' maar voor zichzelf zorgen! Wat denken ze wel!? Daar staan die 'kwetsbaren' en de angstigen tegenover die het volkomen onwerkelijk vinden dat de 'Bolsanaro's' van deze wereld met opgeheven hoofd over de lijken stappen, en zichzelf uitroepen tot bedreigde diersoort, op weg naar hun eigen Gouden Toekomst, en die denken dat je zo een samenleving op kunt bouwen. Dat was immers precies die feodale structuur, met een bevoorrechte, superieure minderheid, die de eerste 'Verlichtingsdenkers' omver wilden werpen toen ze hun idealen formuleerden? 

 

De redelijke mens ziet dat alles aan, en concludeert dat we bar slecht zijn in het maat houden. Het is voor de rest alles, of niks. Schade?!? Noem je dat schade? Kijk eens naar wat je mij aandoet, idioot! Hier! Pak aan! Een kogel! 

 

De tragiek is daarbij dat een redelijke, wijze oplossing niet alle schade kan beperken, maar wel bij machte zou zijn de schade tot een minimum terug te brengen. Bepaalde schades kun je nog compenseren, maar andere schades niet. Iemand die zijn of haar leven kwijt raakt als gevolg van een Covid-infectie, kun je niet meer tot leven wekken. Maar iemand die zijn of haar baan of bedrijf kwijtraakt als gevolg van de te nemen maatregelen kun je nog wel (grotendeels) schadeloos stellen. Als de collectieve bereidheid daarvoor niet ontbreekt. Maar dan is het wel zaak dat je die schade niet groter laat worden dan nodig. Dus dat virus isoleren, en uitstampen, zodat daarna iedereen de draad weer op kan pakken is dan de enige verstandige keuze. 

 

Maar dat is niet 'democratisch', want je kunt dan geen tijd verspillen met eindeloze discussies, en een waaier aan experts die eerst allerlei onderzoeken moeten doen waarvoor het virus zich juist eerst moet verspreiden, omdat hun 'modellen' anders niet werken. Door de alom aanwezige achterdocht in de samenleving, die voort komt uit de overtuiging dat anderen misbruik zullen maken van de hen geboden vrijheid om hun naasten een hak te zetten, zitten we in ons deel van de wereld opgescheept met een koehandel die aan het eind van de rit veel meer mensen van het leven berooft, én een niet meer te becijferen schade toebrengt aan de kwaliteit van het leven van degenen die niet dood gaan. 

 

Slim! (not).

Go Back

Comment