Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Geëngageerd

Wie herinnert zich 'Comical Ali' niet?

 

Hij was de 'persvoorlichter' van Saddam Hoessein tot de dag dat de Amerikanen en hun bondgenoten Bagdad innamen. Dag in, dag uit, beloofde hij de eindoverwinning vanaf het moment dat de Amerikanen begonnen met hun troepenopbouw, en oorlog onafwendbaar werd. Die oorlog was al onafwendbaar vanaf het moment dat het team van George Bush de overwinning in de verkiezingen naar zich toetrok door grootschalig gesjoemel met stemmen in 'Swingstate' Florida, waar zijn broer Jeb de scepter zwaaide. Er moest alleen nog even een smoes gevonden worden. Dat werd aanvankelijk '9/11', hoewel Saddam Hoessein daar niks mee te maken had, en Al Qaida een gezworen vijand van de Irakese leider was, en later 'Weapons of Mass Destruction' die Saddam niet (meer) had.

 

De verwijzing naar 'Comical Ali' in DIT artikel van Michael Every, van de 'Rabobank', trof mij als passend en angstaanjagend. De overeenkomst is dat we in ons deel van de wereld het zicht op de realiteit kwijt zijn, en niet kunnen geloven dat de eindoverwinning ons kan ontglippen. Het is niet zo dat niemand opmerkt dat 'de markt' op ongeëvenaarde wijze wordt gemanipuleerd door politici die beter zouden moeten weten, alsmede de media, waaronder het door Every genoemde 'Bloomberg', maar die zeker niet als enige, naast de 'Centrale Banken'. Maar waar men het ziet gebeuren, realiseert men zich ook dat het iets rustgevends heeft. Binnen dit regime hoef je niet na te denken. Je wordt slapend rijk, als je geld hebt dat je kunt 'beleggen', omdat iedereen die enige invloed heeft in ons deel van de wereld op elke mogelijke, en onmogelijke manier voorkomt dat 'de markt' de geest geeft.

 

Een verschil met de situatie in Irak destijds is, dat in dat land er vermoedelijk maar weinig mensen waren die écht geloofden in de eindoverwinning van het Iraakse leger. En daarbuiten zat iedereen met chips op de bank te genieten van dat 'Komische Nummer' van Ali, terwijl men met 'Oh!' en 'Ah!' naar de beelden keek van de passend 'Shock and Awe'-gedoopte strategie van de Amerikanen, die in rap tempo alle militair belangrijke stellingen en vliegvelden in de as legden, met alleen wat irritante 'Scuds' die in Saoedi Arabië neerploften, ondanks de (op papier) superieure 'Patriot'-afweer, die het recent in Saoedi Arabië ook al liet afweten tegen Yemenitische drones. 

 

Zoals we weten leidde de militaire zegen niet tot een lotsverbetering voor het Iraakse volk, voorzover ze niet naar Europa vluchtten, en dan druk ik mij bescheiden uit. Maar daar ging het de Amerikanen en hun bondgenoten ook niet om. Het ging om de olie. En het voeden van de wapenindustrie. En de creatie van een vluchtelingenstroom richting Europa. Een kardinale denkfout. In het bijzonder waar de Amerikanen en haar bondgenoten in het vervolg net zo makkelijk het roer volledig omgooiden, en met Al Qaida / ISIS in bed kropen om hetzelfde kunststukje uit te kunnen halen in Libië en Syrië, en te voorkomen dat het olierijke deel van Irak onder invloed zou komen van Iran. 

 

Mijn stelling hier, op dit blog, is dat dit bedrog dusdanig omvangrijk is, dat het echt alle uithoeken van ons denken heeft besmet. Ook toen volkomen helder werd dat de Amerikanen en Britten de directe aanleiding voor die oorlog tegen Irak volkomen uit hun dikke duim hadden gezogen, leidde het niet tot repercussies. De boodschap was: 'Liegen loont!' En inmiddels leven we in een alles omvattende leugen. Althans, een 'Alternatieve realiteit', die vooralsnog productief is, in die zin dat we niet ervaren dat er iets mis is. Er zijn ongemakkelijke gevoelens, en lieden zoals ondergetekende die wijzen op ongerijmdheden, en er niet gerust op zijn dat we er ongeschonden vanaf komen. Daarnaast wordt het wereldwijd steeds onrustiger 'op straat'. Deels voortvloeiend uit de stortvloed aan 'Regime Change' operaties, en rondreizende rechts-extremistische oproerkraaiers. Anderzijds als gevolg van nieuwe, volkomen onbetaalbare eisen rond het 'Klimaat' en geselecteerde 'Mensenrechten', die nog eens onderstrepen dat we aan één oog blind zijn. Dat het rationele deel van ons brein de geest gegeven heeft. We 'Leven de Droom', in elk geval tot we wakker worden, en het allemaal nog een stuk beroerder blijkt te zijn. 

 

Het is absoluut waar dat we in deze fase bewijzen dat we 'dingen' kunnen die eerder voor onmogelijk werden gehouden. We kunnen mensen selecteren voor 'topfuncties' op basis van hun geslacht, huidkleur, 'achterstand', 'jeugdigheid', seksuele voorkeur, of bereidheid om van geslacht te veranderen, zonder dat de waarde van 'het aandeel' keldert. Of zonder dat iemand zich daar om bekommert. We kunnen een stortvloed aan frivole wet- en regelgeving over het land uitstorten, zonder dat de Hemel op ons hoofd valt. We kunnen wereldwijd hele landen omploegen uit naam van onze goede bedoelingen, en een tsunami aan vluchtelingen creëren, terwijl we als bezetenen geld bijdrukken om het hele circus aan 'hulpverleners' op te tuigen dat nodig is voor de opvang en het transport. We kunnen een miljoen per jaar steken in de 'hulp' aan één enkel gezin, met meer dan honderd 'hulpverleners', zonder uitzicht op enige verbetering. We kunnen Hemel en Aarde bewegen om voor elkaar te krijgen dat van de Jihad bezeten Nederlanders en hun kinderen terugkeren, nadat ze elders een land hebben veranderd in een rokende sintel, waar mensen, mede door ons 'sanctiebeleid' sterven van honger en gebrek, en volhouden dat we handelen uit mededogen. We kunnen ook zonder bewijs mensen gevangen zetten, bedrijven buitensluiten van onze 'markt', en landen tot vijand uitroepen zonder reden. We kunnen mensen die ons er op wijzen dat de Keizer geen kleren aan heeft monddood maken op 'Twitter' en 'Facebook', en brandmerken als 'Vijanden van het Volk'. 

 

In alle eerlijkheid moet ik toegeven dat ik enkele jaren geleden nooit zou hebben durven voorspellen wat er allemaal mogelijk is in deze tijd, zonder dat de vliezen breken. Het monster dat in ons groeit, vanuit mijn meer traditionele kijk op mens en maatschappij, zal geen zogeling meer zijn tegen de tijd dat het ter wereld komt, zo is mijn vrees nu. De corrigerende ingrepen die rationeel bezien dan nodig zijn, gaan onze capaciteiten ver te boven, ben ik bang. Wat mij terugvoert naar de predicties van Raymond Kurzweil over 'Artificial Intelligence', en hoe we het niet zullen weten als we het allemaal niet meer kunnen bevatten wat ons boven het hoofd hangt tegen de tijd dat de 'singulariteit' een feit is. De laatste tijd staan de media stijf van de aanvallen op de 'Babyboomers', en in het bijzonder de 'blanke mannen' onder hen, die het allemaal hebben verziekt voor toekomstige generaties. De utopische hang naar vrijheid, liefde en zelfontplooiing van die 'Boomers', op golven van échte welvaartsgroei die zij, en hun ouders, realiseerden met hard werken, en een 'geëngageerd' leven, waarin je nog niet werd betaald om 'actie' te voeren, en na te denken over mens en maatschappij, zou 'zelfzuchtig' zijn. 

 

Ofschoon ik de eerste ben om te erkennen dat de trends die ik hierboven heb uitgelicht in de grondverf werden gezet door late exponenten van de 'Babyboom'-generatie, en dat die generatie steken heeft laten vallen, meer in het bijzonder na de 'Val van de Muur', toen iedereen de indruk had dat de tijd van 'oogsten' was aangebroken, zie ik het zelf toch anders. Er is niet één specifieke groep verantwoordelijk. Je vindt mensen met oplossingen die wél werken in alle generaties, maar ze vallen in deze tijd buiten de 'Likes'. Ze worden niet uitgenodigd in 'spraakmakende praatprogramma's', of geselecteerd voor 'straatinterviews' ten bate van het 'nieuws', omdat ze 'saai' en 'lang van stof' zijn, en durven twijfelen. En ze worden van hun werk gehouden door de noodzaak zich te verdedigen tegen aanvallen van zwaar gesubsidieerde mensen die hen deze of gene 'Identity' opplakken, waar vervolgens ver reikende consequenties aan worden verbonden. 

 

Waar Every 15 december noemt als het 'moment van de waarheid', begrijp ik waarom hij denkt dat er dan meer duidelijkheid zal zijn. Maar die duidelijkheid is al voorhanden, alleen willen we die niet zien. Zelf ben ik het stadium voorbij waar ik nog meende dat deze of gene absurditeit niet zou kunnen 'vliegen'. Van mijn kant blijf ik de ontwikkelingen in 'Absurdistan' geëngageerd volgen, maar doe ik geen voorspellingen meer over het moment waarop de 'Bubbel' klapt, en we terugkeren op aarde. Tot die tijd heeft 'Comical Ali' in elk geval vrij spel. Daarna wordt het chaos.

Go Back



Comment