De cijfers liegen steeds vaker.
Je ziet een getal, hoort hoe iemand ermee vandoor gaat en er een vlammend betoog aan ophangt, positief of negatief, maar als je zelf op onderzoek uitgaat blijkt het verhaal niet te kloppen. Een cijfer lijkt exact, maar is dat bijna nooit. Met ruim 100.000 doden gaan de Verenigde Staten ruim op kop in de strijd om het eremetaal in de 'Coronarace'. Totdat je je realiseert dat het land ook erg groot is, en veel inwoners telt. Per miljoen inwoners gaat buurland België fier op kop, staat Nederland op zevende plek, en komen de Verenigde Staten pas op plek negen.
Althans, volgens één van de vele 'ranglijsten' die er inmiddels in omloop zijn. Want het wemelt van de websites die allemaal pretenderen ons op de hoogte te houden van de juiste stand, die in alle gevallen nog slechts een tussenstand is, want overal loopt de teller nog, of weer opnieuw, als gevolg van nieuwe infecties. Tegelijk wemelt het van de mensen die de cijfers in twijfel trekken, en hun eigen cijfers substitueren. Ze wantrouwen een bepaalde bron. Of ze wantrouwen de claim dat al die doden het gevolg zijn van die pandemie. Kortom, vergeet die cijfers maar.
Dan is er de economie, en meer in het bijzonder de schade als gevolg van 'Corona', en de cijfers over 'stimulus'. De één telt slechts de giften, of een 'overheidsbelang' waardoor vers kapitaal wordt geïnjecteerd, en de ander telt ook de leningen mee. Pieter Omtzigt wond zich onlangs bij 'GoedeMorgenNederland' daarnaast op over geld dat door 'Europa' was aangemerkt als steun ten bate van de zwaarst getroffen landen, dat echter terechtkwam in Polen, dat volgens de officiële cijfers amper door 'Corona' getroffen is, en niet in Italië of Spanje. Ook de 750 miljard Euro die nu wordt vrijgemaakt voor steun vanuit 'Brussel' om de gevolgen van 'Corona' op te vangen, dient volgens Frans Timmermans 'Groen' te worden aangewend, wat weer voor verwarring en discussie zorgt.
Cijfers worden steeds vaker gebruikt als vlaggetjes op de feestboot, en niet als een precisering van het beleid. Ze suggereren transparantie en controle, maar het is mist. Het soort nevel dat je ziet bij een waterval, waardoor je de waterval van klinkende munt zelf nauwelijks nog kunt zien. Wie alle berichten over 'stimulus' en 'compensatie' tracht te volgen, is dagenlang druk, maar aan het eind van dat traject niets wijzer. Ik heb zelf de moed opgegeven. De miljarden vliegen je om de oren, maar net als je in de pen wil klimmen om er commentaar op te geven, blijkt het geen gift, maar een 'garantie voor een banklening', zoals recent bij de KLM. Terwijl de overheid tegelijkertijd 'onderhandelt' over 'compensatie' voor Shell en Exxon nu de gaskraan is dichtgedraaid in Groningen, omdat die provincie anders straks letterlijk volledig is ingestort. Een schade waar Shell en Exxon niet voor opdraaien, maar de Nederlandse belastingbetaler. Ze kregen in december al 90 miljoen als een 'voorschot' van de inmiddels kwistig met geld strooiende regering. En dat terwijl Shell in ons land geen winstbelasting betaalt.
'Brussel' heeft nu het plan opgevat om grote multinationals, met een wereldwijde omzet van meer dan 750 miljoen Euro, een Europese belasting op te leggen. In kan niet zeggen dat ik dat een onsympathiek voorstel vind, als je ziet hoe bepaalde 'kleine landen' als Nederland niet opgewassen zijn tegen de 'voorstellen' van dergelijke reuzen, en de eigen burgers liever een poot uitdraaien dan die multinationale roofkapitalisten. Maar dan moet dat geld niet verdwijnen in de zakken van 'Groene' lobbies die per saldo het milieu en het klimaat juist meer schade berokkenen, als je naar de harde cijfers kijkt, en niet naar de vlaggetjes op de feestboot. Daarnaast moeten we ook nodig ophouden om van het knap ondankbare Polen, dat zichzelf hoe dan ook meer ziet als een voorpost van 'Washington', een 'subsidievergiet' te maken.
Los van al het gegoochel met cijfers, wordt het tijd voor een zakelijker aanpak van de 'BV Europa', en moeten we urgent een manier vinden om los te komen van het 'nieuwe feodalisme'. Die giftige mengeling van ideologisch gedreven subsidiestrijders die allen menen dat 'Europa' niet kan bestaan als zij geen gratis geld krijgen voor hun 'projecten'. Dat de Nederlandse economie 'conjunctuurgevoelig' is, komt louter en alleen omdat we het geld niet zelf verdienen, maar meeliften op de rug van andere Europese landen, die hun goederen via ons land importeren, of exporteren. Ons imago als de 'Grootste Vrek van Europa', en wijde omgeving, is suïcidaal.
De eerder op dit blog al voorspelde 'as' van Frankrijk en Duitsland is nu een gegeven. Het gas is op. We betalen Shell en Exxon miljoenen 'compensatie' voor gas dat er niet meer is, en repareren de schade die is ontstaan 'uit eigen zak'. De toekomst van het afgesplitste Verenigd Koninkrijk, binnenkort koploper 'Coronadoden' in Europa, ziet er niet best uit, en als de 'Brexit' straks ook consequenties gaat krijgen voor de handel, ziet dat er bijgevolg niet best uit voor ons land. De wereldhandel dreigt hoe dan ook krakend tot stilstand te komen nu de Verenigde Staten en China met elkaar op de vuist gaan, en de Verenigde Staten van 'Brussel' eist dat ze gehoorzamen aan de instructies vanuit 'Washington'. Terwijl 'Free Speech' en 'Vrije Markten' inmiddels iets van vroeger zijn. En als 'Brussel' de 'multinationals' gaat belasten, is ons 'vestigingsklimaat' met zijn gunstige belastingtarieven en douceurtjes ook geen argument meer.
Een focus op de cijfers is een distractie. Zuinigheid met vlijt, bouwt huizen als kastelen. Zonder vlijt, en zonder erbij na te denken, vanuit een electorale reflex, is het geen zuinigheid, maar gierigheid, hebzucht, ontbloot van het besef dat de kosten normaal gesproken altijd voor de baten uitgaan, tenzij je 'tolwachter' bent, en je je hand op kunt houden als anderen handel drijven. Of als de rijkdom je in de schoot geworpen wordt in de vorm van bodemschatten. Beide 'verdienmodellen' hebben het einde van de lijn bereikt, wat betekent dat we weer een beetje op de cijfertjes moeten gaan letten, omdat het gebraden wild ons niet langer de bek binnen vliegt, maar we er echt iets voor zullen moeten doen. En dat is dan niet de kip die de gouden eieren legt slachten ten bate van het 'Klimaat', maar leren van 'Corona' dat ons land geen toekomst heeft zonder transport, zonder toerisme, en zonder landbouw en veeteelt.
Om dat te kunnen zien, moeten we urgent af van die obsessie met cijfers van het CBS en het CPB, die hoe dan ook al niet meer zijn dan vlaggetjes op de feestboot, maar ook nog eens de feestboot die van ons weg vaart.