Als je je ziel eenmaal verkocht hebt, is het een helse klus om 'm terug te veroveren.
Niet elke keuze in ons leven heeft dramatische consequenties, maar een enkele keer zijn er schijnbaar onbeduidende keuzes die langlopende relaties om zeep kunnen helpen, omdat ze een lawine aan consequenties met zich meebrengen. Keuzes die wellicht niet eens een keuze lijken, omdat je jezelf ervan hebt overtuigd dat je het gelijk aan je zijde hebt, of het al járen zo doet, zonder dat iemand zich er aan stoort. Het kán niet anders, of de fout ligt bij je partner, of degenen die je aanklagen. En het is ergerlijk dat hij of zij daar niet gewoon voor uit wil komen. Alternatieven voor je these dat het aan anderen moet liggen komen niet eens bij je op.
Neem Ali B., de 'posterboy' van zekere politieke kringen en 'Knuffel-Marokkaan' in de wereld van de 'Gooische Matras', totdat 'MeToo' 'm in het vizier kreeg. Op slag had hij geen vrienden meer, en nu staat hij voor de rechtbank te janken omdat hij doodsbenauwd is dat hij zijn kinderen misschien niet meer zal zien. Ik heb inhoudelijk geen gevalideerde mening over de 'kwestie', aangezien ik de 'zaak' niet volg. Daar is mijn tijd té waardevol voor. Maar kennelijk betekent de term 'verkrachting' nu wat anders dan wat ik er altijd onder heb verstaan. Dat is ook het geval met 'vaccineren', waarover straks meer, en 'onschuldig tot het tegendeel bewezen is'. Wat mij echter trof toen ik het commentaar van een 'rechtbankverslaggever' las, was dat hij vond dat het teveel over Ali B. ging in de zitting.
Over wie moet het dán gaan? Hij is toch degene die terecht staat? In mijn optiek hoort enige aanklacht die ter zitting komt te gaan over welk hard bewijs er is tegen de verdachte, en als dat er niet is, volgt vrijspraak. Volgende. Ik wéét echter dat het allang niet meer zo werkt. Rechters werken al jaren met 'aannemelijk', en ik ben ooit in de rechtbank veroordeeld wegens een 'kentekenovertreding' terwijl ik op vakantie was op Gran Canaria, en mijn auto in de garage had achtergelaten. 'Hoe bent u dan naar Schiphol gegaan'?, vroeg de rechter. 'Met mijn andere auto'. 'U heeft twee auto's?' 'Ja, edelachtbare.' 'Dan kunt u die boete ook wel betalen'……'.
Dat was exact de laatste keer dat ik een rechter zag als een 'edelachtbare'. Die 'rechtbankverslaggever' is uit het identieke hout gesneden als die rechter, en bewijs interesseert hem hoegenaamd niet. Hij benadert een 'zitting' van de tegenovergestelde kant. De verdachte is schuldig aan alles wat hem of haar ten laste gelegd wordt, maar door 'Kiss Ass', likken, slijmen, ingestudeerd 'sorry zeggen', publiekelijke automutilatie, kan er een lichte straf, of zelfs vrijspraak volgen. Volgens mij kan je je ziel wel op je buik schrijven als je daaraan meewerkt.
U kunt zelf beslist ook met het grootste gemak voorbeelden vinden in uw eigen dagelijkse leven van situaties waarin u zelf (onbedoeld) iemand vals beschuldigde, en/of waarin iemand anders u vals beschuldigde. Zoals ik tracht op dit blog duidelijk te maken zien we bij alle 'Grote Kwesties', van 'Klimaat', 'Oekraïne', 'Immigratie' tot 'Corona' hoe mensen stellig zijn, om achteraf tot de ontdekking te komen dat men zelf te goedgelovig was, anderen ten onrechte in het beklaagdenbankje plaatste, terwijl de schade inmiddels zo omvangrijk is dat een simpel 'Sorry' niet langer toereikend is om je ziel weer terug te krijgen.
Recent nam het Prinses Máxima Centrum 'afstand' van een studie van vier bij dat centrum betrokken wetenschappers die wezen in de richting van de vaccins tegen Corona als de oorzaak van de al jaren te hoge 'oversterfte'. Hoe kun je nou 'afstand' nemen van wetenschappelijk onderzoek? Dat kan dus als het niet bijster veel met wetenschap te maken heeft, en iemand stellig beweert dat het nieuwe vaccin 'vaccineert', terwijl dat onzin blijkt te zijn. Dan kan een rechtbank op basis van de klip-en-klare bewijslast het oordeel vellen dat die wetenschappers, en andere pleitbezorgers, 'poep' spraken, en dat de politieke besluiten die op dat wetenschappelijke oordeel gestoeld waren in strijd waren met de grondwet, zoals in de VS nu is geschied. Maar daar gaat het bij het onderzoek van die wetenschappers niet over, en zij zijn bij lange na niet de enigen die aan de bel trekken. Kijk ook naar DEZE video in dat verband. Zeker tegen die achtergrond zou ik als hoofdverantwoordelijke voor dat Prinses Máxima Centrum liever even mijn mond houden als wetenschappers met een gedegen reputatie zo'n 'politiek incorrecte' bevinding voor hun rekening durven nemen. Daar is in het huidige klimaat moed voor nodig! Dat zou niet zo moeten zijn, maar zover hebben we het laten komen.
Kom ik weer terecht bij die 'rechtbankverslaggever', die in een oorlog verwikkeld is met een Nederlandse neuroloog die zijn baan kwijtraakte omdat hij kritiek had op het 'Corona-beleid', en de werking van die 'vaccins', omdat hij als 'verslaggever' meent het allemaal beter te weten. Hier op mijn blog heb ik u zelf verwezen naar publicaties van die neuroloog in die tijd, exact omdat ik géén arts ben, en niet zo hoog te paard zit als die 'rechtbankverslaggever'. Die schrijft nu ook over een zaak die tegen die neuroloog is aangespannen, waarbij de ongefundeerd kwetsende diskwalificaties van het beeldscherm spatten. Over de 'kwestie' moet u maar lezen op het blog van de neurloog. En ook de 'rechtbankverslaggever' heeft een eigen website. De 'verslaggever' beklaagt zich over 'anoniemen' die hem op de huid zitten, en hem valselijk beschuldigen, wat hem als journalist het recht zou geven zijn 'belagers' te ontmaskeren, en hun werkgevers in te lichten. Nou behoor ik niet tot die groep, maar zijn benadering van 'journalistiek' is 'onorthodox' zullen we maar zeggen. Maar zeker niet de enige met zo'n 'stijl' in het huidige media-landschap. Hij heeft een 'scherpe pen', eigen definities van begrippen, én 'waardevolle contacten' die lekken uit strafdossiers. Waar hij bijvoorbeeld stelt dat tachtig procent van de daders inzake verkrachting/aanranding van minderjarigen géén pedofielen zijn, sta ik met mijn oren te klapperen. Ik heb hem om opheldering gevraagd, maar dat niet gekregen, vooralsnog. Waarom doen die daders dat dan, als het niet hun lust bevredigt?
Mijn keuze om niet mijn 'gezicht' en 'bio' te publiceren is ingegeven door de wens om de discussie zoveel mogelijk 'inhoudelijk' te laten zijn, en die disucussies niet te laten verzuipen in karaktermoord, al dan niet met behulp van gemobiliseerde activisten die zich er gesubsidieerd in mengen, en overheidsdienaren met 'goede contacten' in de 'journalistiek' die 'via de band' spelen door 'stemming te maken', en de 'publieke opinie' alvast te 'masseren' om de grond rijp te maken voor de vervolging van iemand die nog niet eens beseft dat hij of zij een 'target' is. In dat riool wil ik niet tegen de stroom in hoeven te zwemmen. Veel medici die dat deden ten tijde van 'Corona' betaalden daarvoor een onaanvaardbaar hoge prijs, en behoren een welgemeend 'Sorry' te krijgen van degenen die hen de vernieling in schreven. Maar zelfs een ingestudeerde variant zit er nog niet in. Gaat wel komen. Maar hun ziel krijgen die kwaadsprekers er niet mee terug.