Wanneer spreken we over een ‘totalitair systeem’?
Het is evident dat ik lezers ben kwijtgeraakt door mijn standpunt over ‘Covid’. En waar die lezers wel bleven, sturen zij mij met grote regelmaat referenties naar artikelen elders waarin wordt ‘aangetoond’ dat we worden gefopt. Bij de teugels genomen, en afgevoerd naar de ‘Nieuwe Normaal’. Een totalitair Hellegat dat voorgoed een eind zal maken aan de ‘Vrije Wil’.
Mijn kijk op die kwestie heb ik in tal van bijdragen sinds begin dit jaar getracht te verhelderen, waarbij ik ook teruggreep op de visie van Ayn Rand over ‘ethisch egoïsme’ als een concreet ideaal. Daarbij heb ik getracht duidelijk te maken dat het beslist sympathiek klinkt zoals zij het in haar boeken aan haar publiek uit de doeken deed, maar dat de complexe praktijk nog wel iets anders is dan een fictionele, geromantiseerde wereld. Een kritiek die ook doorklinkt waar ik mij afzet tegen beschouwende artikelen als de ‘ultieme wijsheid’, en dat is met inbegrip van wat ik hier zelf te melden heb. Ik zit niet te wachten op ‘volgelingen’, of ‘aanbidders’, zoals u inmiddels ook wel duidelijk zal zijn, waar ik stug mijn eigen weg ga. Omdat ik nog altijd niet zie waarom ik daarvan af zou moeten wijken.
Mijn eerder ingenomen standpunt aangaande ‘Covid’, is dat een land moet beslissen om het te laten passeren, of om het te isoleren en uit te stampen. Alles daar tussenin leidt tot een ‘Nieuwe Normaal’ zoals beschreven door C.J. Hopkins in zijn satirische artikel: ‘Invasion of the New Normals’. Maar laat tot u doordringen dat dat systeem ‘totalitair’ is, omdat het willekeur tot norm verheft. ‘Erratic’. Het gaat niet om een vast omlijnd, sluw plan en een ‘politiestaat’ in de klassieke betekenis. Integendeel! Een onderdeel van het beeld dat zich voor onze ogen ontvouwt is juist het afschaffen, opheffen van politiediensten, met de bijbehorende chaos en criminele ontsporingen die daar het gevolg van zijn.
Dat maakt het zo lastig om er grip op te krijgen, omdat velen die zich met kracht afzetten tegen een ‘Centrale Regering’ zelf de munitie aanleveren voor die ontwikkeling. Niet willens en wetens, zoals ook al die andere activisten en utopisten echt de allerbeste bedoelingen hebben. Binnen hun eigen denkraam wil iedereen alleen maar wat ‘logisch’ is. Voor zichzelf zijn is iedereen ervan overtuigd dat wat zij voorstaan volstrekt rationeel is, en dat ieder ‘weldenkend mens’ er net zo over denkt. Alleen nog even die ‘dwaallichten’ onschadelijk maken die het voor iedereen verpesten……..
Dit gaat niet exclusief over ‘Covid’. De ‘maatregelen’ raken ons allemaal, en ontwrichten de samenleving zoals wij die kennen. Maar dat geldt voor een heel scala aan recente veranderingen, van ‘Open Grenzen’, via ‘Groene Initiatieven’, de ‘Eindeloze Oorlogen’, en de golf van ‘Regime Changes’. Ik begrijp als geen ander hoe verleidelijk het is om alle weerstand die we ervaren toe te dichten aan kwaadwillenden met een ‘Groot Complot’ die uit zijn op de macht. Maar wie DIT artikel leest over de ‘Regime Change’ poging in de Verenigde Staten zelf, ziet wel de vileine machinaties van een kleine Britse groep pseudo-intellectuelen die, in samenspraak met Amerikaanse partners, ‘mogelijkheden’ ziet om de ontwikkelingen in dat land te beïnvloeden, maar ‘almachtig’ zijn ze toch allerminst, als we beschouwen hoe het uitpakt.
Puur kijkend naar de snel toenemende chaos in de ‘westerse’ wereld, en de stuurloosheid, met een weelde aan ‘experts’ die zelfs binnen hun eigen vakgebied geen zekerheid kunnen verschaffen, lijkt het alsof het stichten van chaos het doel is. In die oceaan van activistische lieden met doortrapte plannetjes zitten beslist ‘Nihilisten’ die menen dat onze enige mogelijke redding is gelegen in een terugkeer naar de feodale standaard van het ‘Recht van de Sterkste’. Maar de overgrote meerderheid die druk is met chaos stichten wil dat helemaal niet. Sterker nog, ze vrezen het, maar ze denken dat alleen hun kijk op de mens en de maatschappij ons kan redden van dat angstbeeld.
Het kan u niet ontgaan zijn dat overal in ‘conflictgebieden’ tegen de ‘Wil van het Volk’, zoals die in beeld verschijnt na verkiezingen, of een referendum, wordt aangetrapt. De belangrijkste bron is niet het streven naar een ‘Kleine Overheid’ zoals voorgestaan door Ayn Rand en aan haar filosofie verwante ‘elitaire’ denkers. De belangrijkste verzetshaard tegen ‘populisme’ is een groep die meent dat ‘democratie’ betekent dat we hun leiding accepteren, ongeacht de uitslag van verkiezingen of van referenda. Terwijl ze als bezetenen tekeer gaan tegen ‘anti-democratische’ krachten die de ‘liberale rechtsstaat’ ondermijnen. Mocht het volk een keuze maken die hen niet bevalt, dan richten ze de kijker op gekwalificeerde tegenstanders van het ‘Regime’, en beuken ze er net zo lang op los tot het hele land aan de rand van de afgrond is beland.
De narigheid is, dat ‘democratie’ als bestuursvorm totaal ongeschikt is om bestuurlijk tot in detail ‘maatwerk’ te bieden. Ik begrijp het als u zegt dat het ‘onmogelijk’ is dat deze of gene partij, of kandidaat verkozen is, maar ‘het volk’ kan verrassend uit de hoek komen. En zeker als we onze hoop vestigen op ‘democratie’ als de basis, is het zaak om de macht van de overheid nadrukkelijk te beperken tot bestuur op hoofdlijnen. Enige poging om het ‘logisch’ te maken, leidt tot totalitaire structuren die daarbij zó onmogelijk complex zijn, dat het simpelweg niet goed kán gaan.
Mijn stelling hier is dat een ‘autoritair’ geleid land beter bij machte is om een acuut gevaar het hoofd te bieden, als daarvoor ingrijpende maatregelen nodig zijn. Grijpt de ‘autoriteit’ mis, dan zijn de rapen ook goed gaar! Maar leidt het tot de ‘overwinning’, dan kan die ‘autoriteit’ niet meer stuk. Tot de volgende crisis. Het selectiemechanisme van zo’n ‘autoriteit’ is daar de achilleshiel. Daarom alleen al voel ik meer voor ‘democratie’, maar dan wel op voorwaarde dat we niet proberen een ‘autoritaire’ staat na te bootsen. Die keuze voor ‘democratie’ leidt tot ‘sub-maximale’ uitkomsten, zoals ik recent schreef. Maar door de tijd wordt, met een beetje goede wil, een optimum bereikt. Cruciaal is dan dat de bevolking zich erbij neerlegt dat het onderste uit de kan onbereikbaar is. Maar leg dat maar eens uit aan een postmoderne, op het maximale individuele geluk afgerichte bevolking!
Dit ‘dwaallicht’ blijft hier op zijn blog de ontwikkelingen volgen vanuit een ongebonden kijk op mens en maatschappij, en het besef dat wat ‘logisch’ is voor de één, de ander een arm en een been kost, of erger. En dat geen ‘expert’ u kan vertellen wat de beste keuze is, omdat je juist ‘generalisten’ nodig hebt om het héle plaatje te zien. Dat in die term, ‘generalist’, het woord ‘generaal’ besloten ligt, is geen toeval. Een ‘generaal’ is bij uitstek iemand die zijn hele leven nadenkt over het winnen van een ‘oorlog’, en hoe het leger wordt ingezet tijdens een ‘oorlog’ is geen thema dat zich leent voor ‘democratische besluitvorming’. Behalve in de context van de ‘Eindeloze Oorlogen’ die we de laatste twee decennia zijn gestart om de uitgaven voor dingen die ‘BOEM!’ zeggen te legitimeren, maar daarin zijn de ‘generaals’ opzichtig uitgedoste schertsfiguren in een politiek schaakspel ten behoeve van de wapenindustrie, en hoeft er ook niks gewonnen te worden. De resultaten zijn er dan ook naar.