Nagenoeg alle discussies in de media gaan over 'detailkwesties'.
De indruk die men heeft, als men de kranten en tijdschriften leest, en de nieuwsuitzendingen en 'praatprogramma's' volgt, is dat we het echt uitstekend voor elkaar hebben, maar dat we nog even de 'puntjes op de i' moeten zetten. Daar doel ik ook op als ik stel dat we druk zijn met het rechtzetten van de stoelen op de 'Titanic'. Of 'navelstaren'. Geïsoleerd zijn er wel mensen die ons oproepen om nog eens goed na te denken over meer fundamentele kwesties, maar voor je het weet ben je terug bij de details.
In de academische wereld heersen 'specialisten' oppermachtig. Ieder kijkt binnen zijn eigen 'discipline' naar problemen op het 'moleculaire' niveau. Politici hebben allemaal hun eigen 'taakgebied', en ook binnen veel bedrijven weet de 'linker hand' niet wat de 'rechter-' doet. Op het hoogste niveau binnen bedrijven heerst de 'Smart Follower' oppermachtig. Hele volksstammen doen de hele dag niks anders dan 'trends' ontdekken, en erover leuteren. Bedrijven en regeringen huren hen in, en universiteiten en hogescholen houden het allemaal scherp in de gaten, omdat het van betekenis is voor de subsidiestromen waar zij van afhankelijk zijn.
Dat beeld is kenmerkend voor de 'geglobaliseerde wereld'. Landen, economische unies, verdragen, contracten, vakbonden, wetten en regels, zijn van 'nul-en-generlei' waarde, omdat er altijd wel een manier is om obstakels te omzeilen. Tegen die achtergrond is de wedergeboorte van de 'Natie-Staat', in Rusland, China en elders, opmerkelijk. De 'globalisten' doen het meesmuilend af als 'nationalisme', maar het is iets anders. Groeiende groepen mensen, ook buiten die 'opkomende' landen, in ons eigen 'globalistische' universum, ook wel 'Bubbel' genoemd, beseffen dat ze niet veilig zijn, maar vogelvrij, en machteloos. En dat wat er rest van de 'Staat' niet bij machte is om die veiligheid te garanderen. Sterker nog, die 'Staat' lijkt, in toenemende mate, hét instrument te zijn om de burger zijn of haar veiligheid en bestaanszekerheid te ontfutselen. De 'Horror-Nanny'.
Het voelt aan alsof de 'Staat' in ons deel van de wereld, op golven van 'Identity Politics', aangewakkerd door de 'trendbureaus', gesubsidieerde, commercieel handelende 'activisten' met professioneel ingerichte, opdringerige 'fondswerving' om hun dure kantoren en 'staf' te betalen, en op 'clicks', 'kijkcijfers' en 'oplage' azende media, alle lucht uit ons dagelijkse bestaan persen. Alsof alle wetten en regels alleen nog maar tot doel hebben ons leven tot op het 'moleculaire' niveau voor ons te regelen, terwijl alles wat écht belangrijk is wordt gesloopt, of over de horizon verdwijnt. En dat is ook zo. Deels omdat velen in onze 'Bubbel' net zo nuttig zijn als een 'stoker op de elektrische trein', als gevolg van automatisering en de export van productiewerk.
Waar hem de schoen wringt, is niet die overdadige 'betaalde leisure-activiteiten' die ik hierboven beschrijf, of dat we al doende afhankelijk zijn geworden van landen die hun grondstoffen nog niet in de 'Black Friday' uitverkoop van de hand hebben gedaan, en waar nog wél wordt gewerkt, en échte 'meerwaarde' wordt gecreëerd, maar dat de 'scherpslijperij' leidt tot 'blikveldvernauwing' die voor een permanente 'ruzieachtige sfeer' zorg. Waarbij twee 'honden' vechten om het 'been', en de 'derde' er mee heen gaat. Dat valt die 'derde' niet te verwijten.
Vanaf de vroegste 'denkers' die hebben getracht zich voor te stellen hoe de 'Staat' in elkaar diende te steken om kans te maken de erosie van de 'decadentie' te voorkomen, stond één ding als een paal boven water: De burger moet zich veilig voelen, en de 'Staat' niet gaan zien als de grootste bedreiging. En de 'Staat' moest voor welvaart zorgen. Recent heb ik nog getracht duidelijk te maken dat welvaart in hoge mate een kwestie van perceptie is, en niet de reflectie van een numerieke weergave, uitgedrukt in 'groei van het GDP'. Dito waar het veiligheid betreft. Een 'Staat' die afzijdig blijft, en zegt: 'Los het lekker zelf even op!', is niet noodzakelijk ten dode opgeschreven. Sterker nog, de spectaculaire welvaartsgroei in de Verenigde Staten, maar ook in de EU, vond plaats in een tijd waarin politici overwegend wel wat anders aan hun hoofd hadden dan te 'luisteren' naar de individuele burger, en beloften te doen om elk pijntje te adresseren, en op te lossen. Daarvoor moest je bij het landsbestuur, of de semi-onafhankelijke 'deelstaat' zijn. Of liever nog: 'Los het zelf even op!'
Mijn stelling hier is, dat 'Beijing' op enig moment het roer omgooide, en weg stapte van de valkuil van de 'planeconomie', en bijbehorende belofte om de 'universele mens' permanent gelukkig te maken. Voortaan wilden ze nog slechts 'faciliteren', en toezien op een veilige leefomgeving. De rest was je eigen verantwoordelijkheid. 'En succes verder!' In 'Moskou' legden ze het eerst aan met 'westerse' aasgieren, die het hadden voorzien op het enorme arsenaal aan grondstoffen. Dat beviel niet, omdat de veiligheid, noch de welvaart van de gemiddelde Rus erbij gediend waren. En de oprukkende NAVO, en gierende armoede onderstreepte dat.
Dat we in ons deel van de wereld doorschoten naar 'Socialisme voor de Rijksten', terwijl we driftig pogingen bleven doen de hele wereld aan ons politionele regime te onderwerpen, was een historische misser. Pseudo geslaagde 'Regime Change' operaties kostten 'ons' reeds een arm en een been, en recente 'successen' in Zuid- en Midden-Amerika, waar de Verenigde Staten vooralsnog praktisch vrij spel hebben met hun 'Operation Condor 2.0', zijn hoogst waarschijnlijk ook geen lang leven beschoren. Of 'Europa' zich zal weten te herpakken, of uiteenvalt in volop met elkaar bakkeleiende 'Natie-Staten-in-verval', valt op dit moment niet te voorspellen. Macron is in de kringen van 'NAVO-vrienden' al niet geliefd, en in eigen land lopen de 'Gele Hesjes', met steun van 'links' en 'rechts', nog steeds te azen op een kans om hem pootje te lichten, maar zijn constatering dat Rusland noch China de 'aartsvijanden' zijn, maar dat we ons zouden moeten concentreren op het bestrijden van terreur, markeert hem wat mij betreft nog steeds als de visionair in het 'haaien-bassin'. Dat hij geen oplossing heeft voor al uw 'pijntjes', en al snel zegt: 'Los dat zelf even op!', strekt hem tot voordeel vanuit mijn optiek. Nationaal zal hij uit een ander vaatje moeten tappen om zich de 'Gele Hesjes' van het lijf te houden, maar als spreekbuis voor de EU slaat hij de juiste toon aan.
Individueel leiderschap alleen gaat ons hier niet redden. Dat zelfs formeel op de economie gerichte adviesorganen als de 'SER' in Nederland, verworden zijn tot lobbycircuit voor vrouwen die azen op voorrang bij de verdeling van 'topbanen', zegt voldoende over de 'kwaliteit' in die kringen. 'Los het zelf even op!' is daar een 'dode letter'. Wie had, pakweg veertig jaar geleden, kunnen bedenken dat vakbonden en werkgevers in de 'SER' de politiek zouden petitioneren om op sekse te discrimineren bij het vergeven van de dikst betaalde banen? Maar de vakbond vertegenwoordigt geen arbeiders meer, en de werkgevers zijn losgeweekt van de échte ondernemer. Gezapig leunen ze achterover. 'Alleen nog even de puntjes op de i zetten………….'.