In 1977 toonden onderzoekers aan dat er zoiets bestond als het ‘Illusory Truth Effect’.
Als zodanig niet echt een doorbraak, want dat je mensen dingen kunt laten geloven die je reinste flauwekul zijn, door herhaling, of door een ‘Witte Jas’ (autoriteit) voor de klas te zetten, was geen nieuws. Daarbij is het geen onfeilbare methode, ook al is het evident een fenomeen. En knap gevaarlijk bovendien. Dus als je dan hoort dat William Casey rond die tijd, als directeur van de CIA, in een besloten vergadering stelt dat de ‘desinformatie-campagne’ van zijn dienst pas compleet is als alles wat iedereen gelooft onwaar is, wat moet je daar dan mee?
Recent verwees ik u naar een studie van het MIT waaruit bleek dat uitgesproken critici van het ‘Covid’-beleid zich niet afkeerden van de wetenschap, maar juist gedreven speurden naar wetenschappelijk bewijs, voor of tegen bepaalde ‘consensus’-standpunten. Bewijs dat in héél veel gevallen niet bestaat, wat onder andere resulteert in tenenkrommende confrontaties tussen ‘wetenschappers’ op de nationale televisie, in kranten en op websites, die elkaar voor ‘rotte vis’ uitmaken. Waarbij sommigen aan komen zetten met ‘hard cijfermateriaal’ en bestaand onderzoek, en een veel grotere groep niet veel verder komt dan ‘Geloof Mij!’.
Dat ‘Geloof Mij’ verwijst naar ‘Consensus Wetenschap’, wat geen wetenschap is, maar een placebo-religie, waarmee ik niets onaardigs zeg, want de realiteit is gewoonweg dat we veel meer níet weten, dan wel. Om niet inert weg te kwijnen in een hoekje zonder dat er ooit nog iets uit onze handen komt, moeten we op enig moment wel aannemen dat iets ‘waar’ is, of in elk geval kwalitatief beter dan andere proposities, en daarmee aan de slag gaan. De narigheid is dan wel dat als je het onderwijs zo inricht dat je grote groepen dingen vertelt die aantoonbaar onwaar zijn, maar de waarheid haalt je theoretische modellen onderuit, je riant in het ‘Illusory Truth Effect’ zit. Met als risico dat er iemand langskomt die zegt dat de ‘Keizer’ geen ‘Kleren’ aan heeft.
Uiteraard maakt het nog wel enig verschil of die criticus zegt: ‘Je weet het niet! Hou op met liegen!’, of dat diegene in één moeite door een eigen illusie probeert op te dringen. Er is geen sprake van opdringen als iemand met een ‘alternatieve lezing’ aan komt zetten die óók, of zelfs veel beter bij de bekende feiten past, zolang die ‘alternatieve lezing’ niet verkondigd wordt als ‘absoluut waar’. Woorden van gelijke strekking vloeiden uit het toetsenbord van de columniste Aylin Bilic in NRC, maar die publicatie is nou niet direct een toonbeeld van pogingen om ruimte te bieden aan objectieve kritiek op de ‘consensus’, in de strijd tegen het ‘complot denken’, want ze zijn daar hofleverancier ‘complot denken’.
Waar ik steeds weer blijf herhalen dat ik niet zie hoe het allemaal valt te herleiden tot één ‘Groot Complot’, maar dat het eerder onze ‘Zieke Geest’ is die ons parten speelt, waardoor we inmiddels de grootst mogelijke flauwekul voor zoete koek slikken, feiten die ons niet uitkomen buiten de orde plaatsen, censureren, negeren, en degenen die ernaar verwijzen zwart maken, is een aanvaardbare stelling, exact omdat we massaal van het ene uiterste in het andere schieten, alsof we niet onlangs nog exact het tegenovergestelde uitdroegen. Onveranderlijk gevolgd door de bezwering dat het de wetenschap is die ons dat vertelt. Nee, het is de ‘wetenschap’. De consensus-gedreven religie die op het ‘seminarie’ wordt onderwezen, met een weelde aan stromingen, afsplitsingen en andere theologische fenomenen die ons al eeuwenlang plagen.
De vraag die dan bij mij boven komt drijven, is of er wellicht mensen zijn die deze ontwikkeling wel hadden kúnnen stoppen, maar bedachten dat die hen geen windeieren zou leggen, en het daarom lieten gebeuren. Bedenk dat in totalitaire samenlevingen zoals wij die identificeren hard wordt opgetreden tegen mensen die de ‘Witte Jas’ (autoriteit) niet gehoorzamen. Doorgaans escalerend richting fysieke terreur, vrijheidsberoving en zelfs moord. De achterliggende gedachte uit die middeleeuwse benadering is dat de murw gebeukte burger uiteindelijk zal gehoorzamen, omdat hij/zij maar één ding wil: Dat de pijn stopt! Vergelijk dit met de veel modernere aanpak van de ‘Desensitization’, waarbij geen geweld wordt gebruikt, of slechts sporadisch, en dan eerder in een ‘Good Cop/Bad Cop’ scenario, dat er op is gericht de burger angstig en eenzaam te maken, juist door ieder zicht op wat ‘waar’ is (kwalitatief beter dan alternatieve lezingen), buiten bereik te trekken. Zelfde resultaat. Op enig moment wil de burger maar één ding, en dat is dat het ‘stopt!’.
Het maakt niet uit welk onderdeel van het beleid u mij voorzet, maar dat patroon van die ‘Desensitization’ ligt er duimendik bovenop. Neem de ‘Toeslagen-affaire’. Een voorbeeld ‘Uit het Boekje’. Maar ga alle belangrijke dossiers maar langs, van de ‘Groene Agenda’, via de ‘Eindeloze Oorlogen’, ‘Covid’, en elk aspect van de Russofobie en Sinofobie, maar ook de benadering van de economie, drugs, jongeren. Alleen op die manier kun je ‘begrijpen’ waarom mensen in bestuurlijke functies het ene moment gillen en met de vuist op tafel slaan om ons te waarschuwen voor ‘extreem rechts’, om ze in een ander scenario te presenteren als ‘journalisten’ of ‘corruptiebestrijders’ die onschuldig in de gevangenis zitten. Of hoe men ‘thuis’ waarschuwt voor ‘Jihadisten’, terwijl we ze elders met geld en wapens steunen om seculiere regeringen te bestrijden. Op een geostrategisch niveau is dat cynisch en doortrapt. Maar geloof mij, zo zitten mensen als Rutte er niet in. Die denken écht dat ze goed bezig zijn. Er gaat geen dag voorbij of ze vertellen zichzelf dat ze ‘Goede Bedoelingen’ hebben, en ze zijn oprecht geschokt als mensen hen niet meer geloven. Zelfde verhaal voor zoveel journalisten, redacties, ‘pratende hoofden’, ‘wetenschappers’ en noem maar op. Wegbereiders voor het totalitaire vervolg, al dan niet compleet met een wereldbrand. Maar ze bedoelen het goed!