De mevrouw van de ‘Security Services’ die in het ‘Congres’ moest komen vertellen hoe het kon dat een jonge man van twintig op een haar na Trump wist te vermoorden, gaf toe dat haar ‘dienst’ steken had laten vallen.
Gelukkig voor haar werd dat nieuws praktisch weggedrukt door de lang verwachte mededeling dat Biden de pijp aan Maarten geeft, en zich verder focust op het vinden van ‘passende zorg’ voor zijn nadagen. Want ‘steken laten vallen’ is wel érg voorzichtig uitgedrukt. Wat velen die hem liever dood hadden gezien, ook al zullen ze dat in alle toonaarden ontkennen zo kort na een daadwerkelijke aanslag op zijn leven, amper lijken te beseffen, is dat het een hoofdbeweging was die ervoor zorgde dat zijn hersenen niet ‘all over the place’ verspreid lagen. ‘Oog van de naald’. In elk geval maakte Kim Cheatle, het hoofd van de Secret Service, van alle tumult gebruik om vrijwel onopgemerkt door een zijdeur te verdwijnen, een dag na haar getuigenverklaring in het Congres, waar ze de volle verantwoordelijkheid op zich nam. Daar kon ze nog wel eens spijt van krijgen als de verdenkingen dat het een ‘inside job’ was meer vlees op de botten krijgt.
Een ‘scepticus’ die ik hoog heb zitten, maar vreemd genoeg voor Biden pleitte, toen hij nog meedeed, en niet voor Kennedy, omdat RFK ‘de wetenschap’ niet zou respecteren, reageerde op de vele postings op de ‘sociale media’ die gewaagden van een ‘Goddelijke Interventie’ ten bate van Trump, met de zuurzoete constatering dat Hij dan ook wel iets had mogen doen voor die arme drommel die werd doodgeschoten, en die twee zwaargewonden. Door die bril bekeken zou ik nog wel verder willen gaan, en opmerken dat de ‘Almacht’ dan ook wel iets had mogen doen om de schutter op andere gedachten te brengen. Waarop weer anderen er wellicht aan toe zouden willen voegen dat degenen die de schutter het hoofd op hol brachten in een nog veel eerder stadium wel enige ‘Goddelijke Interventie’ hadden kunnen gebruiken, waarmee we dan weer terechtkomen bij die ‘scepticus’ zelf, die zijn afkeer van Trump nou niet echt onder stoelen of banken heeft gestoken.
Omdat ik niet religieus ben opgevoed ‘denk’ ik zelf niet zo. Ik zie dingen, hoor dingen, lees dingen, en die inspireren mij tot het onderzoeken van zekere mogelijkheden. Vervolgens blijkt na dat onderzoeken dat bepaalde mogelijkheden simpelweg onmogelijk zijn, en daarmee vallen ze af. Andere mogelijkheden zijn hooguit waarschijnlijk, en dan meer of minder, en met enige mazzel blijf je uiteindelijk zitten met het klinkklare bewijs. Het kán niet anders, of zó moet het gegaan zijn. Vrij kort na de aanslag doken overal de ‘experts’ en de experts op, die allemaal hun muntje in het bakje deden. Brian Berletic, voormalig marinier en tegenwoordig een verdienstelijke vlogger die geostrategische ontwikkelingen volgt, wees erop dat het onbestaanbaar was dat de ‘Secret Service’ toe zou staan dat een grote Amerikaanse vlag pal achter Trump hing, omdat die een schutter informatie gaf over windrichting en snelheid. Anderen zijn er zeker van dat ze meer schoten hoorden dan ‘accounted for’, waaruit zij de conclusie trekken dat er minimaal nóg een schutter was. ‘Redacted’ besteedde een uitzending op hun kanaal aan een mysterieuze 'Deep State' medewerker in een ‘grijs pak’, zonder telefoon, die na de aanslag het dak beklom waar de dode schutter lag, die daar volgens zijn functieomschrijving helemaal niks te zoeken had. En dan was er de ophef over een vrouw die achter Trump stond, vóór het schieten begon, naar het dak keek waar de schutter zich op bevond, en vervolgens wel héél doodgemoedereerd met haar telefoon begon te filmen toen het eerste schot viel, en ook blééf filmen, waarbij haar ‘facial expressions’ minimaal ongebruikelijk waren in zo’n situatie. Die dame zou een adjunct directeur van de FBI zijn, maar dat wisten DEZE gedragsexperts nog niet toen ze bespraken wat ze zagen, en wat er zo ongewoon was aan haar gedrag.
Het mooie van die laatste video vind ik dat de beide experts, met een lange staat van dienst, erg voorzichtig zijn, en veel werk maken van het gegeven dat we soms menen te weten dat we zekere dingen zagen, terwijl dat toch niet zo was. Het is altijd cruciaal dat je je realiseert hoe kwetsbaar we zijn op dat gebied, in het bijzonder in een ‘emotionally charged’ omgeving. Terwijl je niemand er een dienst mee bewijst als je je het bos in laat sturen op jacht naar een illusie. Ik meen dat ik al eens beschreven heb hoe een groep zakkenrollers mij in Mexico mijn portemonnee ontfutselden in een door hen georganiseerd opstootje, waarna een handlanger probeerde mij wijs te maken dat de dader richting de uitgang van het station was gevlucht, terwijl ik al meteen wist wie de dief was: Die meneer waar ik kort daarvoor nog zo amicaal mee had staan keuvelen. Dus stapte ik terug op de trein, terwijl mijn metgezellen achter de illusie aanrenden. Na wat ‘power-play’ kreeg ik mijn portemonnee terug, en kon ik met behulp van ‘vigilantes’ in de ondergrondse de daders afleveren bij de politie. Het vergt geen bovennatuurlijke vaardigheden. Bepaalde trainingen helpen je om bij de les te blijven als ‘iedereen’ denkt het te weten. De meeste mensen kunnen het leren. Maar bepaalde mensen leren het nóóit, omdat ze er niet in slagen hun emoties op zo’n moment even in de wacht te zetten. En ook als je je die vaardigheden eigen hebt gemaakt, en je bent een ‘koele kikker’, ben je niet onfeilbaar.
In het verlengde van wat ik eerder schreef, op het ‘In English’ gedeelte, en daarvoor hier, onmiddellijk na de aanslag, is het zeker niet mijn bedoeling om u op een ‘wild goose chase’ te sturen. De kunst is hier om de informatie zonder emotie tot je te nemen, op te bergen in het vakje ‘onbegrepen stukken’, om het later weer op te duiken als er meer informatie voorbijkomt die van mogelijke verklaringen zoals we het nu zien, ‘heet van de naald’, onmogelijke verklaringen maakt, danwel dat het een ontbrekend deel in de puzzel is. Niet anders dan met het leggen van een puzzel op een regenachtige ‘leegloop-dag’. Tal van vaardige mensen die veel dichter bij het vuur zitten, met veel betere contacten, bijten zich er vast en zeker in vast, en rusten niet voordat de onderste steen boven is, ondanks alle afleiding die bewust, of toevallig, wordt gepresenteerd door de aandacht richting Kamala Harris te trekken. Uw en mijn bijdrage stoort alleen maar, in het bijzonder als u zich niet op die aanslag kunt concentreren, en ‘all over the place’ te vinden bent in discussies op de ‘sociale media’. Of u moet al een scherp oog hebben voor een bepaald detail, of bedenken dat er in uw vakje met ‘onbegrepen stukken’ nog ergens een ‘cold case’ ligt die associaties oproept die van belang kunnen zijn om te begrijpen waar we getuige van waren, maar anders kunt u beter uw kostbare tijd en energie aan iets anders besteden. Mocht er na geruime tijd nog geen ‘resolutie’ zijn, dan kan het geen kwaad om de zaak nog eens op te rakelen. ‘Is er al antwoord op de vraag waarom het ministerie van minister Timmermans niks deed toen bekend werd dat vliegtuigen op grote hoogte doelwit waren van luchtafweer boven het oosten van Oekraïne in 2014?’ Iets in die geest.
Dat het hoofd van de ‘Secret Service’ een vrouw was, is in dit geval hoe dan ook tragisch, omdat het niet helpt om het ‘glazen plafond’ te slechten, voorzover dat nog bestaat, maar falen is menselijk. Tegen eenieder die de neiging op voelt komen om een ‘verband’ te zien tussen de alom groots uitgevente ‘vrouwonvriendelijkheid’ van Trump, en deze aanslag, met de suggestie dat ze daarom steken liet vallen, of graag speculeert over ‘positieve discriminatie’ die haar die verantwoordelijke post in de schoot geworpen zou hebben, zou ik willen zeggen dat het ook andersom kan zijn. Dat ze wel degelijk buitengewoon capabel was, en terecht die functie kreeg, maar dat ze voor de bus is geduwd, omdat sinistere lieden er op gokken dat ze ‘speurneuzen’ met een bepaalde ‘bias’ op dat dwaalspoor kunnen zetten. Houd het hoofd koel, en houd voldoende afstand. Maar verwerp geen enkele these omdat die niet past in uw door vooroordelen gekleurde wereldbeeld. Linksom, of rechtsom.