Over wat voor ondernemers hebben we het?
Er zijn ondernemers met een plan, en ondernemers met een idee. Daarmee wil ik niet zeggen dat de ondernemer met een plan het kan stellen zonder creativiteit en vindingrijkheid, of dat de ondernemer met een idee geen plan nodig heeft, maar de ondernemer met een plan zit erin voor de lange termijn, terwijl de ondernemer met een idee niet veel verder hoeft te kijken dan zijn, of haar neus lang is. Hij of zij ziet een buitenkansje, en grijpt die, of er is sprake van een langgekoesterde obsessie, en als de mogelijkheid zich voordoet, ontluikt in hem of haar de ondernemer.
De industrie drijft op ondernemers met plannen. Wat we een 'service-gerichte' economie noemen verzuipt in de 'Pop-Up' bedrijven. Eendagsvliegen. Rages. Hypes. Productie elders in het gros van de gevallen. Hooguit assemblage. Of waar het ondernemers betreft die de kans aangrijpen om een langgekoesterde obsessie te realiseren, staan ze het ene moment op de voorpagina van alle kranten, en zijn ze de 'Talk of the Town', om niet zo héél lang daarna faillissement aan te vragen. De succesvolle 'Pop-Up' ondernemer zit vol ideeën die hij of zij naar de 'markt' brengt, om op de top van de omzet te verkopen, en vervolgens een nieuw project op te starten. De koper blijft met de ellende zitten, óf haalt een voor hem of haar belangrijke 'licentie' eruit, en sluit de zaak.
Ondernemers met een plan kijken verder dan hun neus lang is, en vermijden grote risico's om daarmee continuïteit te kunnen garanderen. Bij voorkeur zit de creativiteit in het bedrijf, maar geen 'gekke dingen'. Die ondernemers hebben grote behoefte aan een stabiele, betrouwbare overheid die zich niet teveel met hun plannen bemoeit. De 'Pop-Up' ondernemer heeft niet alleen minder last van een wispelturige, onbetrouwbare overheid, maar kan veelal zelfs handig inspelen op abrupte wijzigingen met nieuwe ideeën. Niet zelden gebruiken ze politici daarbij juist ook om een 'gekkigheid' via de wet op te leggen waardoor ze hun eigen 'markt' creëren die anders nooit was ontstaan.
Een economie die drijft op de 'Pop-Up' ondernemingen is flexibel, en kan inkomsten genereren die spectaculair zijn, uit verkoop in de 'eigen' markt en de export, zolang er geld in overvloed is, waardoor potentiële klanten meeliften met rages, hypes en hysterische trends waar verder geen gedachte achter zit. Op het moment dat de inflatie het 'overtollige vet' verbrandt, en tariefmuren, sancties en oorlogen die schofterig veel geld kosten leiden tot explosieve belastingstijgingen om voor die kolder te betalen, verdwijnt de ruimte voor de 'Pop-Up' economie als eerste.
Tenzij de overheid zo is ingericht dat die eerder al de stabiele basis sloopte, of heeft verjaagd, gemesmeriseerd door het 'Snelle Geld' dat werd binnengehaald met de 'Pop-Up' economie, waardoor er geen industriële basis meer is om op terug te vallen. In zo'n land leven we. Lucratief in tijden van hoogconjunctuur, maar wel mateloos verspillend en onberekenbaar rollend van de ene kant naar de andere, links en rechts strooiend met leningen en subsidies, tot de muziek ophoudt. Dan blijkt er niet zozeer een gebrek aan stoelen, maar kost het moeite om ergens nog een stoel te vinden. Een 'Pop-Up' economie staat bol van de ideeën, maar geen idee hoe je de productie en continuïteit moet organiseren. Wat je terugziet in de bestuurlijke 'oplossingen'. Een 'zuinige' constatering van mensen die verder kijken dan hun neus lang is in de zin van 'Kan Niet' vindt er geen weerklank.
De industriële onderneming die tijd nodig heeft om te groeien krijgt het zwaar voor de kiezen als politici het op hun heupen krijgen en met subsidies, sancties, tariefmuren en oorlogen abrupt ingrijpen in de 'Vrije Markt' waar die ondernemers van afhankelijk zijn. Het 'Collectieve Westen' heeft zich toegelegd op de ontwikkeling van de 'Pop-Up' economie, gesteund door de Dollar (en in mindere mate) de Euro als 'wereldhandelsmunt'. De ideeën kwamen uit ons deel van de wereld, alsmede het geld dat we naar behoefte bijdrukten, calculerend op basis van momentopnamen die dienden om de 'waarde' van een 'Pop-Product' te bepalen, terwijl 'fondsen' en 'investeerders' zich rijk rekenden met hun verworven 'rechten' via de 'aandelen' die ze bezitten in de bedrijven die produceren, of formeel eigenaar zijn van onmisbare grondstoffen die ze zien als 'risico-vrije' investeringen, terwijl ze 'spelen' met de 'aandelen' in de 'Pop-Up' economie.
De tweedeling die wij nu forceren in de wereld, met onze sancties, tariefmuren en oorlogen, is die tussen een wereld die wemelt van de ondernemers met een plan en de eigenaren van grondstoffen enerzijds, en daar tegenover wij met onze 'Pop-Up' economie, 'wereldhandelsmunt' en 'aandelen'. Die 'BRICS'-landen bezitten daarnaast onze 'schuldpapieren' die we uitgaven terwijl we overheden, bedrijven en particulieren op de pof lieten kopen wat ze begeerden, inclusief pakketten aandelen. Zoals u weet heeft het 'Westen' de tegoeden van de Russische overheid en Russische ondernemers in het 'Westen' bevroren, bij gelijktijdige sancties tegen Rusland om dat land te isoleren. Te isoleren van wat?
Niet van de productieve landen en consumenten in die landen, maar van de 'Pop-Up' producten en ons 'Mickey Mouse' geld. De G-7, bijeen in Italië, durft dat geld niet gewoon te jatten, omdat dan wereldwijd alle vertrouwen in de Dollar en de Euro op slag verdampt, en wij vacuüm trekken. Terwijl het militaire conflict in Oekraïne zich dramatisch ontwikkelt voor het 'Collectieve Westen', waardoor 'Power Projection' om ontzag af te dwingen in wat dan de 'Global South' heet als sneeuw voor de zon verdwijnt. Blinken reisde onlangs naar China om dat land over te halen om niet te stoppen met het kopen van 'schuldpapier' uit de VS waarmee Biden zijn land overeind moet zien te houden, maar de Chinezen gaven 'Niet Thuis'. Op enig moment moet het 'Collectieve Westen' de eigenaren van 'schuldpapier' teleurstellen, door hen te vertellen dat ze de rente en aflossing verder wel op hun buik kunnen schrijven. Simpelweg omdat de overheden het geld niet meer op kunnen hoesten om de rente te betalen, waarop onze pensioenfondsen en banken door het ijs zakken, zeker als de 'BRICS'-landen die daardoor direct worden getroffen de waarde van aandelen in bedrijven binnen hun jurisdictie op 'Nul' zetten, voorzover die aandelen in handen zijn van 'partijen' die niet in die 'BRICS'-landen gevestigd zijn. Nationalisatie als antwoord op ons jatwerk.
De praktische consequentie is dat landen als Rusland, China en India dan zelf ideeën moeten ontwikkelen en implementeren voor het 'Pop-Up' gedeelte van de economie, voorzover ze dat niet al doen, wat met 'AI' voor het overige een fluitje van een cent is, en dat het 'Collectieve Westen' weer een stabiele, industriële basis uit de grond zal moeten stampen, terwijl we voor onze grondstoffen afhankelijk blijven van de 'BRICS'-landen. Welke partij heeft dan de beste papieren voor de langere termijn? 'BRICS'? Of het 'Collectieve Westen'? Ja, dat is een retorische vraag.