Waar komen de nieuwe ‘Ludditen’ vandaan?
In zijn oorspronkelijke vorm betrof het textielarbeiders die zich keerden tegen de invoering van zekere machines die beoogden hen te vervangen. Nu ketenen ze zich vast aan sluizen, en blokkeren ze verkeersknooppunten om de vooruitgang tegen te houden, waarbij ze verwijzen naar bepaalde wetenschappers die hen inspireren. Dat laatste niet slechts met betrekking tot de argumenten, maar tevens waar het de methoden betreft die erop gericht zijn de boel te ontwrichten.
Ook de negentiende eeuwse ‘Ludditen’ kregen volop gezelschap van reactionaire medemensen die allerlei bezwaren hadden tegen de ‘industrialisatie’. Het ging daarbij niet exclusief over arbeidsvoorwaarden. Er waren ook zorgen over de ongezonde ‘uitstoot’, en de aanzuigende werking van de steden, waar de industrie gehuisvest was, waardoor de boeren steeds lastiger arbeidskrachten konden vinden die het zware werk, in de open lucht, onder allerlei weersomstandigheden, met lange dagen, tegen een bescheiden vergoeding, niet zelden ‘in natura’, als een deel van de oogst, en karige huisvesting, wilden doen.
Vergelijkbaar beeld bij de nieuwe ‘Ludditen’. Naast mensen die oprecht zorgen hebben over het leefklimaat, zijn er ook types die dol zijn op ‘actievoeren’ om hun saaie leven een beetje kleur te geven, of ten bate van hun ‘vlog’, waar ze eraan verdienen via de reclame. Met in het verlengde de gevestigde media. Mensen die er, door hun studie, of als politicus, ‘van eten’, en wel angst moeten zaaien, anders geen ‘werk’. En natuurlijk hele wolken gemakkelijk te beïnvloeden ‘angstvogels’ en ‘complot-denkers’.
Gelet op de ontwikkelingen kun je negentiende eeuwse ‘Ludditen’ nageven dat ze met sommige bezwaren wel een ‘punt’ hadden. Maar er waren andere, betere wegen geweest om de nadelen weg te nemen, of de ‘druk’ tenminste te verminderen, dan over te gaan tot destructie en geweld. Mits alle betrokkenen zich hadden ingespannen om uit te komen bij ‘Win-Win’ oplossingen. En dat geldt nog sterker voor de nieuwe ‘Ludditen’. Het grootste verschil tussen die oorspronkelijke ‘Ludditen’, en die van deze tijd, is dat er destijds nog geen ‘revolutionairen’ en ‘wetenschappers’ waren die ervan moesten ‘eten’. Zelfs Karl Marx vocht nog om erkenning, en was afhankelijk van zijn sponsor, de industrieel Friedrich Engels.
Door een waaier aan ‘belangen’ en spookbeelden is het ontzettend lastig om resultaten te halen middels een dialoog. Laat staan om ergens een ‘Win-Win’ uitkomst te vinden. Dus is het altijd zaak om ‘oneigenlijke’ argumenten, leugens, spin, dubbele bodems en dergelijke eruit te halen, en mensen te ‘ontmaskeren’ die zo’n ‘actieplatform’ gebruiken om hun eigen inkomsten op te schroeven, via de ‘academie’, ‘adviesbureaus’, ‘onderzoekscentra’ die grossieren in ‘gefilterde’ data en glimmend gepoetste ‘modellen’, vooral als die ‘modellen’ geen goede ‘predicties’ produceren, of ‘iets’ in de media, gevestigd én door reclame gesubsidieerd ‘alternatief’, in het bijzonder als de toonzetting ‘alarmerend’ is.
Hier op mijn blog tracht ik steeds te benadrukken dat ik geen ‘ontkenner’ ben, in de zin dat ik liefst vol gas de andere kant op storm, zonder ergens acht op te slaan, en dat ik mijn ogen en oren openhoudt voor bruikbare informatie. Maar dat ik niet zo verknipt ben om de illusie in de armen te vliegen dat wij het klimaat op aarde kunnen sturen. Ik zit dus ergens tussen de extremen in, op zoek naar ‘Win-Win’ oplossingen.
Hoe het een goed idee zou kunnen zijn dat iemand vanaf zijn luxe-jacht ‘Stikstofrechten’ zou moeten kunnen verhandelen, zonder te participeren in de échte economie, en al doende per saldo juist een rem op die échte economie is, of waarom we triljarden weg zouden moeten dragen naar ‘consensus wetenschap’ en ‘NGO’s’ die ‘piggyback’ rijden op de échte economie, en de productie tot last zijn, zonder tegenprestatie, en hoe de wereld er beter van wordt als we juristen, actievoerders, academici en politici de ruimte bieden om de échte economie te ontwrichten, terwijl we blind en doof ruim baan maken voor hun oorlogen, regime change operaties en ‘onderhandelingen’ zonder de belangrijkste partijen te inviteren, zoals over de situatie in Oekraïne, waar Rusland van was buitengesloten, of ‘Gaza’ waar Hamas niet meer in geïnteresseerd is nadat ‘we’ haar onderhandelaar hebben vermoord, mag iedereen mij proberen uit te leggen. Maar de oorspronkelijke ‘Ludditen’ hadden nog een punt. De nieuwe ‘Ludditen’ zijn charlatans en profiteurs, met her en der, verdwaald, iemand die het meent, en een valide punt heeft.