In het verlengde van mijn bijdrage van gisteren nog een toelichting.
Als leerling heb ik het voorrecht om op een 'progressieve' Lagere- en Middelbare School les te hebben genoten. Opponenten van mijn standpunten nu zullen zeggen dat ze daar niks meer van terugzien, maar dat komt omdat 'progressief' nu iets volkomen anders is dan 'progressief' in mijn eigen jonge jaren. Laat mij dat toelichten, voor een beter onderling begrip.
Op school en thuis leerde ik de 'waarde van het argument', en 'respect voor de gedeelde fundamenten' binnen de samenleving. In deze tijd typeer ik iemand die zich die kwaliteiten eigen heeft gemaakt als 'Sociaal Conservatief'. Kenmerkend is, onder andere, de bereidheid om de 'eerste indruk' niet te laten prevaleren, en om bij een verschil van mening niet fanatiek te proberen het pleit in je eigen voordeel te beslechten, maar om van de uitwisseling te leren. In eerdere bijdragen stond ik stil bij 'debating clubs' in Oxford, die exact het omgekeerde beogen te cultiveren, met als 'lichtend' voorbeeld Boris 'Brexit' Johnson, die zo overtuigend de rol van een doorgewinterde 'socialist' wist te spelen om een opponent de baas te worden die er net zo over dacht als hij, dat Labour hem benaderde met de vraag of hij niet iets voor die partij wilde gaan doen. Een 'Sociaal Conservatief' rilt van dat soort 'debating technieken', maar je struikelt er in deze tijd over. Evenals de 'Wolven in Schaapskleren' die zich op die manier een weg naar de toppen van de macht vechten en liegen.
Wat 'Sociaal Conservatief' níet betekent, is dat men gekant is tegen individuele expressie die 'afwijkt' van 'Huisje, Boompje, Beestje', dan wel 'voorkeuren' die niet 'alledaags' zijn, zolang het gedrag dat er uit voortvloeit niet schadelijk is voor anderen. Een 'Sociaal Conservatief' bemoeit zich juist nadrukkelijk níet met het privéleven van anderen, wat zich tevens vertaalt in een afkeer van de nu in 'progressieve' kring zo gekoesterde 'Zendingsdrang', meer in het bijzonder wereldwijd. Het is een misvatting dat iemand die anderen fatsoenlijk behandelt, met respect, en anderen met 'u' aanspreekt, slaapt in een pyjama, en overdag niets anders draagt dan maatpakken, om thuis louter klassieke muziek te beluisteren. Niet dat iemand die aan dat 'signalement' voldoet niet 'Sociaal Conservatief' kan zijn, maar een mus is wel een vogel, edoch een vogel is niet altijd een mus.
Met andere woorden, mijn 'manifestatie', de 'eerste indruk' die ik achterlaat, is niet maatgevend voor waar ik voor sta. De ene keer 'onberispelijk' in maatpak, en de volgende keer in wat u wellicht verslijt voor 'lompen'. Een ouderwetse 'non-conformist', maar niet 'onaangepast' jezelf opdringen. Vandaar mijn afkeer van 'Woke' met zijn promotie van 'Lifestyles', en het ziekelijke streven om iemand aan een 'uiterlijk' te helpen dat bij zijn of haar 'zelfbeeld' zou passen. Ik heb hier al diverse malen onderstreept dat ik zelf een eclectische 'smaak' heb op het gebied van muziek, de literatuur en Schone Kunsten, bijvoorbeeld. Ik kan intens genieten van zekere stukken klassieke muziek, maar zet mij neer op het 'Burning Man' festival voor de 'Mayan Warrior' opstelling, waar 'Who Made Who' draait, en ik ga er, zonder pillen of andere middelen, volkomen op in het monotone ritme, met zijn goed getimede 'invallen'. Alleen heb ik er geen honderden Dollars voor over, en ziet u mij ook niet in de 'Tempels' van klassieke muziek waar dezelfde prijzen worden gerekend, of op pop-concerten die de bezoekers een 'arm en een been' kosten, maar als u er wel persé bij wilt zijn, wie ben ik dan om u te vertellen dat het 'ongepast' zou zijn? Het is niet mijn geld.
Op de 'sociale media', en hier op mijn blog, gebruik ik bewust de aanspreekvorm 'u', uit respect voor u, ongeacht uw leeftijd, status, opleidingsniveau of IQ. Ik merk dat velen die nog wél bereid zijn tot een discussie op 'X' bijvoorbeeld, waar ze mij niet kunnen zien, vervolgens op het verkeerde been staan, omdat ze zich op grond van het gebruik van die beleefdheidsvorm een 'beeld' vormen van mij, waarop ze dat 'beeld' te lijf gaan. Klassiek 'Strawman'. Niet luisteren, niet lezen, maar 'positioneren' om de ander neer te sabelen. Iemand met wie ik al geruime tijd trachtte door te dringen tot de kern van de kwestie, voegde mij recent op enig moment toe dat hij hoopte dat ik nooit kinderen zou krijgen. Al die tijd had hij mijn gebruik van de aanspreektitel 'u' kennelijk geïnterpreteerd als kenmerkend voor de relatie, waar hij mij consequent met 'je' aansprak. Dat ik opa ben, en hij een 'snotneus', om het zo maar even denigrerend in te kleden, had hij kunnen weten als hij beter had gelezen wat ik schreef, en hoe ik het formuleerde. Maar waar ik er op uit was om van hem te leren, was hij er op uit om te 'winnen', en toen dat niet lukte, werd hij 'vals'.
In een samenleving die het gebruik van beleefdheidsvormen, en in normen en waarden vastgelegd respect feitelijk heeft afgezworen, drijven we steeds meer af richting nihilisme. Nog onderstreept door een degenererend, zeker níet 'progressief' streven naar het bewerkstelligen van gelijke *uitkomsten*. Iemand met een 'Sociaal Conservatief' uitgangspunt weegt de kwaliteit van de argumenten, en kent daar een 'prijs' aan toe. Kansloos dat hij of zij een 'prijs voor het meedoen' uitreikt, of zelfs maar zou overwegen om iemand die opzichtig de kwaliteiten mist te verheffen tot een positie waar diegene 'recht' op zou hebben, omdat hij of zij 'ook een kans' moet krijgen.
De 'columniste' Floor Rusman liet weten dat zij blijft op 'X'. In mijn 'tijdlijn' was het volgens mij de eerste keer dat ze voorbijkwam, maar ik ken haar wel van de 'krant'. Ze stelde in een column dat een mening geen 'haarbal' is. Nou is het een gegeven dat als je voldoende druk uitoefent op iemand, hij of zij altijd wel een 'mening' blijkt te hebben, over álles. Kijk naar de 'ChatShows' op de treurbuis, of de opinies van zekere 'broodschrijvers'. Geen verstand van, maar op basis van 'eerste indrukken' wil men wel meepraten. Wat zich vertaalt in: 'Een mening is als een aarsgat; iedereen heeft er een'. Weglopen voor de mening van een ander en onderduiken in je echoput waar je bevestiging vindt, is tamelijk stupide, bezien vanuit het 'Sociaal Conservatieve' perspectief, want zo sluit je je af van de kans om iets op te steken, en reduceer je jezelf tot een langspeelplaat die is blijven hangen in dezelfde groef. Maar niemand kan je dwingen tot een dialoog met anderen die elk respect voor jou missen, en bovendien niet verder komen dan 'Tegen!' roepen.
De tragiek is daarbij dat het uitgerekend die manipulatieve 'genieën' zijn die zich profileren als 'Hedendaags Progressief' die er volop gebruik van maken voor hun 'regime change' operaties. Van de 'Maidan' en de 'kleurenrevoluties' in het Midden Oosten, tot de massale optochten die ze nu in heel Europa en Georgië organiseren, en in de VS, is het overal een bonte verzameling mensen die 'Tegen!' zijn. Maar overal bedienen ze zich van diezelfde techniek. Kansloos om met hen zelfs maar het gesprek aan te gaan, laat staan een discussie op basis van argumenten in te kleden. Dat zij de vleesgeworden 'TegenPartij' zijn, zoals van Kooten en de Bie die op magistrale wijze karikaturiseerden nog voor het een massabeweging werd, dringt niet alleen niet tot die deelnemers door, maar ook niet tot de regisseurs die er handig misbruik van maken ten bate van hun echoput.
Een demonstratie vóór meer woningen, vóór de vrede, vóór het met rust laten van boeren die al eeuwen gewassen verbouwen en vee houden, daar kan ik iets mee. Maar tégen een verkiezingsuitslag? Tégen 'Klimaatverandering'? Ga liggen, en vertel……
Leren discussiëren op basis van argumenten en bewijslast en 'begrijpend lezen' behoorden op de scholen waar ik mijn schreden heb gezet richting de volwassenheid tot het curriculum. Het gebruik van technieken om een discussie te 'winnen', daar werd op neergekeken. Zeer zeker in die 'Klassiek Progressieve' kring waar het niet langer ging over status en geld verdienen, en men overwegend somber gestemd was over wat de toekomst voor ons in petto had. Vluchten kon niet meer. Dat doemdenken is gebleven, maar waar het destijds gestoeld was op de observatie dat de oorlog in Vietnam het summum was van een ziekelijke obsessie om het 'eigen gelijk' er wereldwijd in te rammen, terwijl een Nucleaire Holocaust niet ver weg was, staat 'Hedendaags Progressief' vóóraan als er ergens wapens heen moeten, wuiven ze het risico van een atoomoorlog zonder argumenten weg, en hebben ze het hele concept van 'overtuigen' met de vuilniswagen meegegeven, en rammen ze wereldwijd het 'eigen gelijk' erdoor. Als het er op aankomt streven ze de notoire 'communistenjager' McCarthy in de VS voorbij waar het er om gaat tegenstanders op te jagen, en de mond te snoeren.