Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Crimineel

Wanneer is iemand een crimineel?

 

In een rechtsstaat met begrijpelijke, voor iedereen gelijke wetten, en autoriteiten die ‘onverbiddelijk’ zijn, kun je stellen dat eenieder die is veroordeeld voor een ernstig delict, een crimineel is. En wie slechts ‘verdachte’ is, is onschuldig tot het bewijs is geleverd van een wetsovertreding. Dan nog blijft er enige speelruimte, want wat is dan precies ‘ernstig’? Verwacht van mij niet het definitieve eindoordeel, en deze bijdrage heeft ook niet tot doel u aan te zetten tot ‘haarkloverij’, maar om helder te maken dat de inrichting van ons land haaks staat op het verlangen om criminelen op te sporen, te straffen, of weg te houden van de slachtoffers. 

 

Keer op keer ziet u mij te keer gaan tegen de ‘Cancel-Cultuur’, waarbij ik benadruk dat mensen die menen het slachtoffer te zijn van criminele medemensen slechts één ‘adres’ hebben om aangifte te doen, en dat is de politie. Wat suggereert dat ik daar goede ervaringen mee heb, maar het tegenovergestelde is waar, tot mijn grote spijt. Ik maak de politie echter geen verwijten, maar de ‘wetgever’, die het voor de politie opzettelijk onmogelijk maakt om te functioneren, teneinde de criminele vrienden van de politici te helpen hun criminele activiteiten ongehinderd voort te zetten. Echter, dat doen die politici slechts in enkele gevallen als lid van een criminele organisatie. In het overgrote gedeelte van alle gevallen doen ze het ‘Met de Beste Bedoelingen’. Om uiteenlopende, soms opzichtig verknipte redenen, kiezen ze de kant van de dader. 

 

Ouders die hun kinderen door en door kennen, en leerkrachten die dagelijks te maken hebben met een leerling, kunnen enige speelruimte inbouwen om in afzonderlijke gevallen het optimale resultaat te bereiken. Dat levert een spanning op die vergt dat deze autoriteiten handelen op basis van ervaring en empathie, wat in deze context iets anders is dan berekend effectbejag om kinderen waar je sympathie voor hebt te bevoordelen, of dicht bij een politiek correcte keuze te blijven. Empathie is ‘inlevingsvermogen’, en dat is juist een kwaliteit die niet selectief is, en geen boodschap heeft aan wat politiek correct is, zoals ik eerder betoogde. Ingezet als een ‘Public Relations’-wapen om de eigen grandeur beter uit de verf te laten komen in de ‘Cancel-Cultuur’, is het crimineel als daarmee een voorkeur, of vooroordeel wordt afgedekt, en de ‘emotionele kaart’ wordt getrokken om een (jeugdige of volwassen) misdadiger de hand boven het hoofd te houden, in weerwil van iedere logische afweging. Echter, de invoering van rigide ‘protocollen’ die elke speelruimte voor die ouders en leerkrachten wegneemt is geen verbetering, maar het voorportaal van een lugubere ontknoping.

 

De wetgever, en de door de wetgever aangestuurde opsporingsautoriteiten kennen de daders en slachtoffers niet, en kunnen zich die speelruimte niet veroorloven. Het hoeft niet ‘digitaal’, maar de wetgever en de opsporingsautoriteiten moeten niet ‘fijnmazig’ willen sturen, en weerstand bieden aan de klaagzang van de media om op incidenten te reageren. Net als u, mag ik hopen, begrijp ik het als iemand zonder inkomen, en een lege maag een ‘appel steelt’. En u kunt meer van dat soort voorbeelden bedenken, waarin het individu zich in een ‘overmachtssituatie’ bevindt. ‘Leven of Dood’. Maar daar zijn andere gereedschappen voor, in een welvarende, beschaafde leefgemeenschap. Zoals het ‘Basisloon’. Maar maak dat ‘fijnmazig’ door er een systeem met ‘uitkeringen’ van te maken, en je zuigt criminaliteit aan, waar mensen zich tegoed doen aan wat in het Engels ‘Unearned Income’ heet, wat in deze context tevens verwijst naar het ‘Waterhoofd’ dat uit de grond gestampt wordt om het geld dat de overheid van ons afneemt te distribueren. Alles ‘Met de Beste Bedoelingen’, maar de ‘hardwerkende Nederlander’ is het kind van de rekening, en zeult op zeker moment een ‘Financiële Sector’ achter zich aan die hem/haar uitput, en leegzuigt. 

 

De schets die Whitney Web geeft van het netwerk van banken, verzekeringsmaatschappijen, inlichtingendiensten, politici, juristen, vakbonden, de ‘entertainment-business’, de handel in drugs, ‘protectie’, prostitutie, ‘vastgoed’ en ‘casino’s’ in de Verenigde Staten in haar boek ‘A Nation Under Blackmail’, laat geen spaan heel van de ’Top van de Piramide’. Alle ’namen’ van leidende politici, van ‘vooraanstaande banken’, en de hele waaier van ‘veiligheidsdiensten’, met hun ‘adviseurs’ en juristen komt voorbij. Dat was niet wat de ‘Founding Fathers’ voor ogen stond, zoveel is zeker. Hele families zien we terug in die genoemde sectoren, opgegroeid in de veronderstelling dat wat zij doen wellicht niet altijd even netjes is, maar dat ‘Goede Bedoelingen’ voorop staan, wat hen vrijpleit. Slechts een bescheiden deel van die criminelen is verdorven tot op het bot. Maar ook de mensen waarvan u en ik menen dat ze oprecht ‘Goede Bedoelingen’ hebben, of waar we bij een uitzending over de verkiezingen in dat land sympathie voor hebben, draaien in een te groot aantal gevallen de hand niet om voor moord en doodslag, en de rest van de criminele handelingen zijn voor hen dagelijks werk, met bureaus die met man en macht werken aan ‘image-management’ en het beschermen van het ‘Merk’, zoals zelfs ‘Bekende Mensen’ in toenemende mate worden gezien. Integriteit en een geweten zijn alleen maar lastig.

 

In ons eigen kleine ‘Kikkerland’ zijn we niet veel beter, waar ons land al tijden een spil is in de drugshandel, die we niet vrijgeven, maar via onmogelijke ‘gedoogconstructies’ fenomenaal lucratief weten te maken voor mensen met de juiste connecties. We hebben wereldwijd een reputatie opgebouwd als een land van ‘losse zeden’, ‘gedogen’, ‘jurisprudentie’ en ‘positieve discriminatie’, terwijl we wereldwijd vooraan staan als er weer ergens oorlog is, omdat de wapenhandel en de bancaire sector altijd wel wegen vinden om er grof aan te verdienen, terwijl het geweld dat dagelijks nieuws is op raadselachtige wijze uit de statistieken wordt gefilterd, en juridische procedures praktisch een ‘tombola’ zijn waarvan niemand nog begrijpt hoe de rechter tot zijn of haar oordeel is gekomen, zelfs al wordt de ‘motivatie’ erbij gegeven, maar door er een duur woord aan te hangen (‘jurisprudentie’) klinkt het alsof erover is nagedacht. 

 

Mijn stelling dat ‘Financieel Kapitalisme’, als opvolger van het ‘Industrieel Kapitalisme’, verantwoordelijk is voor die ontwikkeling, ontslaat het individu niet van het vermijden van criminele zelfverrijking, maar integriteit en de ‘Rechte Rug’ zetten de ‘Rechtschapen Nederlander’ met zijn ‘Industrieel Kapitalistische’ mentaliteit met elke nieuwe dag op grotere achterstand. Dan heb ik het niet over de financiële kant, maar de morele kant, al volgt de financiële kant op de voet. Op enig moment doe je niet meer mee als je geen ‘Sloper’ en ‘Parasitaire Profiteur’ bent. Dan ben je een ‘Dief van je Eigen Portemonnee’. Waarmee ik niet lukraak mensen die andere keuzes maken dan ik afserveer als criminelen, of uitvreters. Ik ben ‘Meneer Pastoor’ niet, waarvan ik overigens ook allerminst zeker ben dat die niet ook over een ‘Criminal Mind’ beschikt. Ik heb geen intentie om mijn medemens op te jagen. Noch heb ik de illusie dat er een systeem is waarin criminaliteit niet langer bestaat. Sterker nog, in nagenoeg alle gevallen waarin politici en hun adviseurs hun voorstellen aan de mens proberen te brengen met die smoes, dat ze de criminaliteit uit zullen roeien, is het in nagenoeg honderd procent van de gevallen een doortrapt plan om de criminele concurrentie uit te schakelen. Maar een systeem met louter parasieten is ten dode opgeschreven, en het moment van overlijden komt al voordat de voedingsbodem is kaalgevreten.

Go Back

Comment