In uiteenlopende kranten en op tal van zenders werd de kortstondige bezetting van het ‘Capitool’ in Washington afgeschilderd als een ‘coup-poging’.
De term ‘coup’ is geen beschermd woord, dus natuurlijk mag iemand als Merijn de Waal in NRC die term gebruiken voor wat we zagen. Zoals het vooralsnog ook legitiem is om te stellen dat Joe Biden middels een ‘coup’ aan de macht is gekomen. Toch? Voor mij verliezen woorden hun zeggingskracht als je ze inzet als hyperbolen in een politieke strijd. Ik besef als geen ander dat we nu leven in een tijd waarin ‘Vrede’ synoniem is aan ‘Oorlog’, en ‘Vrijheidsstrijders’ een ander woord is voor ‘Terroristen’, en dat je de betekenis van een woord niet meer uit het woordenboek, of de encyclopedie kan halen, maar dat je moet weten wie het woord gebruikt om te begrijpen wat ermee wordt bedoeld.
Steeds vaker grijp ik terug op de aloude encyclopedie die ik in huis heb, en waarvan ik gelukkig nooit afscheid heb kunnen nemen, ondanks de opkomst van ‘Wikipedia’ en andere bronnen op het internet. En dan verstaat mijn ‘Brittanica’ onder een ‘coup’ een ‘succession by force’, en meer specifiek: ‘The coup d’etat is another form of violent response to the crisis of rule, but it is distinguished from the revolution in that it involves the overthrow only of the government: the political order is not immediately affected, for the coup is managed by an individual or group within the government or ruling class.’ En hoe je het ook wendt, of keert, degenen die tijdelijk bezit namen van het ‘Capitool’ behoorden zeer zeker niet tot de ‘Ruling Class’. Sterker nog, volgens Hillary, nadrukkelijk wél behorend tot de ‘Ruling Class’, zijn het ‘Deplorables’, en volgens Joe Biden zijn het ‘Binnenlandse Terroristen’. Daarbij was Trump, die als hun leider wordt afgeschilderd, in geen velden of wegen te bekennen, en al meteen afgesloten van zijn communicatielijnen, in het bijzonder ‘Twitter’. Dus hoe dan?
Zeker, Trump vocht de verkiezingsuitslag aan, en gelooft onverminderd dat hij door fraude uit zijn ambt wordt gezet. Maar op de dag waarop het ‘Capitool’ werd bestormd was hij nog steeds de president, en die actie maakte op slag zijn laatste wanhoopspoging om met legale middelen een tweede termijn af te dwingen, via het aantekenen van bezwaar in de ‘Volksvertegenwoordiging’ via gekozen vertegenwoordigers, tot een futiele exercitie. Al wil ik daarmee niet impliceren dat die poging tot dat moment nog kansrijk was. Maar je moet een speciaal soort ‘bias’ meebrengen om er een ‘couppoging’ van Trump in te zien. Sterker nog, gelet op het effect, ligt ‘LIHOP’ als verklaring eerder voor de hand, waar het al langer gonsde van geruchten rond de geplande demonstratie. In beide gevallen gaat het uiteraard om een ‘Complot-Theorie’ waarvoor geen bewijs is, anders dan ‘aanwijzingen’, afhankelijk van hoe je de feiten wilt interpreteren. Wat je wilt geloven.
Overigens wijst Merijn de Waal er in zijn onschuld (?) zelf al op dat Trump eigenlijk de complete ‘Ruling Class’ tegen had, en ook zéker niet kon rekenen op de militairen, dus wat is dat nou voor een idioot verhaal? Sterker nog, als je die ‘Gevestigde Jongens’ hoort dan schrijven ze stuk voor stuk in lovende bewoordingen over de ‘Ruling Class’ die vier jaar lang stand hield tegen de gekozen president, wat in de definitie van de ‘Britannica’ dus juist een ‘coup’ is. Recent kwam in ‘beleefde conversatie’ kortstondig de situatie in de Verenigde Staten op, waarbij mijn gesprekspartner blij was dat Trump nu ‘eindelijk’ het veld zou ruimen. Toen ik ter sprake bracht dat Trump zelf denkt dat er op grote schaal is gefraudeerd, wuifde ze dat weg. Waarop ik zei: ‘Maar wat dan nog? Het is toch het resultaat dat telt?’, en daarop sloeg de twijfel toe.
En dat is iets wat mij bevreemdt, want elders in de wereld interesseert het ons geen biet wat de uitslag van de verkiezingen is. Als de gekozen president of partij ons niet bevalt, dan verklaren we de verkiezingen zonder spoor van bewijs als ‘frauduleus’, en organiseren we een coup, of we bewapenen een groep terroristen om gedaan te krijgen dat die ongewenste ‘populist’ het veld ruimt voor iemand die doet wat wij willen. Waarom zou dat hier niet de ‘Modus Operandi’ geweest kunnen zijn? Blij toe, toch? De ‘Ruling Class’ weer in het zadel. In die kijk op de actualiteit doet het er niet toe of er nou wél of géén grootschalige fraude is gepleegd. De reden dat het ongemakkelijk is als het in ons eigen deel van de wereld speelt, in ons eigen land, of bij vrienden, hangt samen met het idee dat wij beter zijn, en zonder ‘hulp’ de keuzes maken die middels een permanente rol voor de ‘Ruling Class’ het leven overzichtelijk maken. Het is geen principiële afkeer tegen ‘coups’ of terreur, maar eerder het geloof dat wij dat niet ‘nodig’ hebben.
Daar staat dan een groep ‘Deplorables’ tegenover, die ziet dat de ‘Ruling Class’ over de hele wereld de ene ‘coup’ na de andere organiseert, en die meent dat die ‘Ruling Class’ alleen maar goed voor zichzelf zorgt, en gewetenloos is. Op dit moment worden dergelijke wantrouwige mensen afgeschilderd als ‘Rechts’, maar morgen is ‘Links’ aan de beurt. Wat echter cruciaal is, dat is dat we inzien dat de ‘Ruling Class’ lak heeft aan 'democratie', en ook zeker niet verward moet worden met het ‘Midden’. De ‘Ruling Class’ in dat scenario heeft maar één belang, en dat is: ‘To Rule’. Hun fans zijn ook niet geïnteresseerd in politiek. Ze hebben wel overal een mening over, maar als je hen er op betrapt dat ze onzin uitkramen, halen ze de schouders op en zeggen ze: ‘Dat vind ik nou eenmaal’. Veel meer dan een voorkeur uitspreken voor een bepaalde smaak gaat het niet.
Dat je als ‘Deplorable’ achterdochtig bent is logisch. Als je ziet dat een zwendelaar iemand uit zijn verschoning helpt, dan ben je knap naïef als je denkt dat hij jou niet op zal lichten als je hem de kans geeft. We hebben het niet over mensen die uit de voeten kunnen met ‘Vaderlandsliefde’, ‘soevereiniteit’, of morele en ethische beperkingen, behalve als ze er voordeel uit kunnen halen voor zichzelf. Ze zien zichzelf als ‘zakelijk’ (‘Money makes the world go round’), en ‘Globalistisch’, met de ‘wetenschap’ (maar niet de wetenschap) als hun gereedschap. Ik benadruk nog maar eens dat de term ‘Deplorable’ hier staat voor de groep kiezers waar Hillary haar oog op had laten vallen als ‘Typisch Behorend bij Trump’. De ‘Outsiders’. De 'Losers', In hun ongestructureerde wereld, met naar keuze ‘Linkse’, of ‘Rechtse’ idealen, of een beetje van alles. Maar achterdocht wordt paranoia als het je hele leven begint te beheersen, omdat de ‘Ruling Class’ tot in je toilet en ‘tablet’ doordringt, en op enig moment heb je geen bewijzen meer nodig, en wordt de ‘Ruling Class’ meer dan een irritatie, omdat ze overvragen, en dan zijn de rapen gaar.
Zitten we nu in dat stadium? Ik vrees van wel. Daarom schreef ik eerder dat als de ‘Democraten’ en het ‘Team’ van Biden een schoon geweten hadden, én het Amerikaanse volk weer wilden verenigen op weg naar een collectieve toekomst, ze onmiddellijk akkoord hadden moeten gaan met ‘audits’ van die gebruikte machines, de onderliggende wet- en regelgeving waar die op het laatste moment werd aangepast. Inplaats daarvan trokken ze alles uit de kast om dat te voorkomen. Maar dat is als zodanig geen bewijs voor fraude. Je zet jezelf alleen op achterstand als je sceptici wilt overtuigen dat je een ‘honest broker’ bent. Nou is die term, ‘honest broker’ op voorhand al niet iets waar Joe Biden aanspraak op kan maken, ben ik bang. Zelfs binnen zijn eigen partij zullen er bar weinig mensen zijn die hem in dat licht zien, ook al beweren ze voor de ‘Bühne’ wat anders, zoals mijn krant hem ook wegzette als een ‘lamme goedzak’ die niets dan sympathie oogstte. Maar waar zijn handtekening onder de ‘Patriot Act’ staat, waar hij de architect van was, en sinds ‘Oekraïne’, is sympathie niet het woord dat voor op mijn lippen ligt als het over Biden gaat. Dat is meer iets voor mensen die hun opinie over politici halen uit de ‘achtergrondartikelen’, en een traantje wegpinken als ze horen over het verlies van zijn eerste vrouw, een zoon, en de drugsverslaving van de daarom uit de Marine ontslagen ‘Hunter’, die recent zijn ‘laptop’ met vertrouwelijke informatie los rond liet slingeren. Zo kijk ik niet naar politici. En de ‘Deplorables’ ook niet.
Over wel-of-niet fraude heb ik al méér dan genoeg geschreven, maar waar mensen stellen dat het gewoon onzin is, heb ik nog twee links voor u naar ‘Gevestigde’ bronnen die nadrukkelijk aan de kant van de ‘Ruling Class’ staan die het tegenovergestelde bewijzen. Allereerst het verhaal uit 2012, waar één stem uitgebracht op Obama bij Romney terechtkwam, genoeg voor ophef. En vervolgens het verhaal uit deze ronde, waar stemmen die op Trump waren uitgebracht bij Biden terechtkwamen, omdat een ambtenaar de laatste ‘update’ van de software niet had doorgevoerd. Denk daar even over na. Hoe kan het dat een computer met ‘oude’ software de stemmen die op Trump werden uitgebracht overhevelde naar Biden? Wat is dat voor software? En daar werd het ontdekt, en vervolgens gecorrigeerd, maar zou u ook niet een tikkeltje achterdochtig zijn als u de benadeelde kandidaat was? Zelfs de ijzig kalme Pieter Omtzigt, en het gezagsgetrouwe dagblad Trouw vonden dat verdacht toen dat plaatsvond bij verkiezingen voor het lijsttrekkerschap van het CDA, wat toch nog wel wat anders is dan het presidentschap van de Verenigde Staten.
Mijn vraag is dan: Wil de ‘Ruling Class’ wellicht de reeds bestaande onrust aanwakkeren? Om langs die weg een excuus te hebben voor de échte ‘coup’, waarbij niet alleen ‘Trump-aanhangers’ worden weggezuiverd en de mond gesnoerd, maar net zo goed de ‘Linkse Deplorables’ die het Biden nog knap lastig kunnen maken als hij de ‘Warparty’ weer in zijn oude glorie wil herstellen. We gaan het meemaken. Mijn inschatting is dat er een grote kans is dat velen die opgelucht ademhaalden omdat Trump verslagen was nog in gewetensnood komen als de hitte ook hun vrienden verschroeit, als Biden c.s. willen bewijzen dat ze ook best hun 'eigen' mensen voor de bus willen gooien. Zonder dat die spijtoptanten dan daarmee Trump zelf noodzakelijk door een andere bril gaan bekijken. Mijn stelling is hier, al jaren, dat de Verenigde Staten, maar ook veel andere ‘westerse’ democratieën, hun kompas kwijt zijn, en in praktische zin worden bestuurd door de ‘Ruling Class’, hier de ‘Warparty’ genoemd, ook wel 'Deep State', of 'Elite', omdat de honger naar macht die erin is geconsolideerd leidt tot militair avonturisme. Wij in Europa kwijlen in meerderheid als Pavlov-honden bij elke nieuwe oorlog, en geslaagde ‘coup’, maar er zijn landen, en mensen, die er helemaal klaar mee zijn. Het systeem is rot. Hoe nu verder?