Op het moment dat Trump het contract met Iran over nucleaire activiteiten in dat land verscheurde, stond Europa voor de keuze de rug te rechten, of op gruwelijke wijze door de mand te vallen.
Het werd dat laatste. Sommigen zijn blij toe, anderen maken zich zorgen. Ik maak mij zorgen. Het komt mij voor dat degenen die de lijnen uitzetten in ‘Brussel’ niet verder kijken dan hun neus lang is. De Verenigde Staten verscheuren al twintig jaar contracten, en waren daarvoor ook behoorlijk opportunistisch. Maar dat land kan het zich veroorloven, omdat ze de ‘Sterkste’ zijn. In elk geval op papier. Ze moorden en plunderen dat het een lieve lust is, en doen alles wat bij wet verboden is.
Europa is de ‘slet’ van Trump, nu het Iran de wacht aanzegt omdat het land zich niet langer gehouden voelt aan het contract dat ze ook met Europa sloten, waarin is bepaald dat Iran afziet van opwerking van splijtstof, in ruil voor verlichting van sancties, het toelaten van dat land tot de wereldmarkt, en garanties voor de levering van splijtstof voor hun civiele programma’s. Ik erken dat er moed voor nodig is om de grootste ‘Bully’ op het schoolplein te trotseren, nu we de civilisatie van de internationale rechtsstaat achter ons hebben gelaten, en teruggekeerd zijn naar het primaire 'recht van de sterkste'. Maar kunnen we het ons veroorloven dat niet te doen?
Wat moeten we verwachten als ‘eindspel’? Gedenk de waarschuwende woorden van Martin Niemöller: ‘First they came……..’. Je kunt je schouders ophalen als ze komen voor groepen of landen waar jij je niet mee geassocieerd voelt. Maar wie is er dan over als ze voor jou komen? En waar blijf je als een andere ‘slet’ na een jaar of wat aantrekkelijker is, omdat je ‘anti-rimpelcrême’ is uitgewerkt? Ik maak mij er vooral zorgen over dat er nu een ‘Trade-Deal’ ligt tussen China en de Verenigde Staten die het mogelijk maakt dat China zich ontpopt tot het ’Nieuwe Liefje’, nu Steve Bannon de overwinning heeft uitgeroepen, en Europa kan gaan wieberen. Nee, sterker nog, dat de nadelen van die ‘Deal’ voor de Amerikaanse bedrijven en boeren betekent dat Europa met de rekening blijft zitten.
Als je naar Nederland kijkt, lijkt het er sterk op dat wij alvast voorsorteren, door de resten van onze ‘maakindustrie’ om zeep te helpen, de luchtvaart af te schieten, de landbouw en veeteelt rijp te maken voor de sloop, en Russisch gas te weigeren, opdat we een ‘clientstate’ van de Verenigde Staten worden, die ondertussen alweer plannen smeedt om ook de ‘laagwaardige toeleveranciers’ van Huawei de nek om te draaien. Hoe we dat gaan betalen, mag Onze Lieve Heer weten, maar ik zie het niet. Amerikaans ‘LNG’ is niet concurrerend. Maar als je geen andere keuze hebt, omdat de 'Bully' je dwingt zijn 'zombiebedrijven' overeind te houden, zit je met dure namaak. Wat vervolgens weer geld wegzuigt dat we in gedachten al uitgegeven hebben aan ‘alles elektrisch’, en andere ‘klimaat-fantasietjes’ die alleen maar slechter zijn voor het klimaat.
De Duitse autoindustrie verwacht massaontslagen, wat ook consequenties gaat hebben voor ‘Rotterdam’. Terwijl een in Europa onbekend Chinees automerk inmiddels het oog heeft laten vallen op het zieltogende Britse Aston Martin, de club die het chassis bouwt voor de ’stal’ van Verstappen. Je kunt redeneren, zoals Johnson in Engeland, en Nederland in zijn geheel, dat je beter af bent in het team van de ‘Bully’, maar daar heb ik een hard hoofd in. En nogmaals, het gaat er niet om of je de vijanden van de Verenigde Staten zelf ook ziet als landen waar je geen vrienden mee wilt zijn, in die zin dat de wijze waarop ze de samenleving daar hebben georganiseerd je met weerzin vervult. Maar kijk dan ook even naar je vrienden……..