Naast het bezwaar van een 'verstoring van de arbeidsmarkt', waar ik in mijn vorige bijdrage over schreef, leefden er in Nederland destijds nog andere zwaarwegende bezwaren tegen de import van 'werkers' uit landen waar de lonen laag waren.
Zowel bij 'links' als 'rechts', en in het 'midden' van het politieke bedrijf, gingen er stemmen op van mensen die waarschuwden tegen de import van de 'georganiseerde misdaad' via het principe van de 'gastarbeider', waar ze in landen met lage lonen volop problemen mee hadden. 'Maffia', 'Grijze Wolven', en andere, minder bekende, naamloze syndicaten die handelden in drugs. Destijds nog nadrukkelijk verboden in Nederland, met inbegrip van de hasj en marihuana.
De voorstanders vonden die angst ongegrond. Degenen die naar Nederland zouden worden gehaald zouden immers zorgvuldig geselecteerd worden? Dat in Nederland de 'georganiseerde misdaad' wel degelijk opbloeide in de decennia daarna, valt onmogelijk te ontkennen. Het lastige is evenwel altijd het bewijs. Was er een causaal verband?
We zien in deze tijd dezelfde discussie rond 'Jihadisten', zij het dat niemand in het kamp van de voorstanders van het wagenwijd open grenzen nu stelt dat de zorgvuldige selectie onheil zal voorkomen. De les van de jaren zestig is dat zo'n belofte hoe dan ook flauwekul is. Maar daarbij moeten we wel bedenken dat de meesten die destijds naar ons land kwamen wel degelijk zuivere bedoelingen hadden, en zelf ook hebben geleden onder de 'rotte appels'. Sterker nog, waar Nederland het probleem 'oploste' door op allerlei fronten te gaan 'gedogen', waren veel van die 'gastarbeiders' daar juist helemaal niet blij mee. Al helemaal niet waar ons land de volkomen bizarre beslissing nam om het gebruik (door de autochtone bevolking) onbestraft te laten, maar de productie, handel en het vervoer te blijven bestraffen. Formeel in eerste instantie alleen van 'soft drugs', maar gaandeweg liet men ook de 'harddrugsgebruikers' ongemoeid. En in deze tijd richt de gemeente in 'opvangcentra' die zij bekostigen zelfs een 'gebruikersruimte' in.
Het toeknijpen van oogjes werd een terugkerend patroon, wat uitmondde in de schietpartijen die nu schering en inslag zijn. Ook ik kan niet onomstotelijk aantonen dat als we die arbeidsmigranten niet binnen hadden gehaald, het niet zo'n vaart was gelopen. Vooral de oorspronkelijke 'gastarbeiders', die met hoge verwachtingen naar ons land kwamen, om vervolgens massaal op straat te worden gezet, en lijdzaam te moeten toezien hoe hun kinderen en kleinkinderen het verkeerde pad op gingen, verleid door een stortvloed aan 'gekruiste signalen' vanuit de opsporingsautoriteiten, de politiek en het 'maatschappelijk werk', waaronder de 'jeugdzorg', waren niet te benijden.
De ironie was natuurlijk, dat die massale werkloosheid, als gevolg van de export, cq afbouw van onze industrie, waardoor de ene na de andere fabriek gesloten werd in de jaren zeventig en tachtig, volop 'kansen' bood voor 'hoger opgeleide' autochtonen, die in de snel uitdijende overheid aan de slag mochten met al die 'hopeloze gevallen'. En toen de economie weer aantrok terechtkwamen in een wir-war van 'geprivatiseerde' hulpverleners, adviseurs, onderzoeksbureaus en noem maar op, waar ze nog meer gingen verdienen, allemaal betaald uit de 'ruif' van de belastingpot, tegenwoordig kunstmatig opgehoogd door de marktmanipulatie van de 'Centrale Banken'.
Daarom is mijn stelling dat sommige van de meest fanatieke voorstanders van 'open grenzen', en het terughalen van 'Jihadisten', wel degelijk weten wat daar de gevolgen van zullen zijn. Maar voor hen vertaalt het zich in 'carrièrekansen'. Dat geldt niet voor alle supporters van 'open grenzen'. Velen zullen oprecht menen dat het mogelijk is van ons land een waar 'knuffelparadijs' te maken. Met een Ritalin-pilletje voor iedereen die een beetje 'druk' is, en dan komt het allemaal vanzelf goed. Ik denk van niet. En al helemaal niet als ik gelijk krijg, en de wereldeconomie binnenkort zwaar gaat stuiteren. Maar als ik dan gelijk krijg, is daarmee niet het bewijs geleverd dat mijn argumenten deugden, en dat er dus een causaal verband is. Misschien was het anders ook wel mis gegaan…………?