Wanneer is een land 'welvarend'?
Er zit een schokkende nieuwe kijk op 'welvarend' in de pijpleiding. Geen échte revelatie, maar het besef dat we veel te lang in een leugen hebben geleefd. Een perfide schijnwerkelijkheid, waarin twee elkaar voor 'rotte vis' uitmakende sectoren binnen de maatschappij voor dezelfde broodheer blijken te werken. Naar analogie van mijn betoog dat er in de Verenigde Staten maar één partij is, en dat is de 'Warparty'. Bestaande uit 'Democraten' en 'Republikeinen' die voor de 'Bühne' een theaterstukje opvoeren die suggereert dat de burger een keus heeft.
Niet anders met 'Groen' versus de 'Klimaat-ontkenners'. Waarbij u ingedeeld wordt in de ene, of de andere groep, maar het er niet écht toe doet, ook al gelooft u zelf nog zo vurig van wel. Andermaal: Het is niet een 'Groot Complot', maar we zijn niet gezond bezig. In de praktijk is er geen scheiding. Iemand kan 'Groen' zijn tot twintig decimalen achter de komma, maar 'oplossingen' bepleiten die slecht zijn voor het milieu, het klimaat, en de toekomstige welvaart van de generaties na ons, zoals tot uitdrukking komt in de documentaire 'Planet of the Humans'. Wat anderzijds niet betekent dat de 'Ontkenners' gelijk hebben.
Zeker in deze spannende tijd is het ronduit weldadig om weer eens naar het gefilmde epos 'Human' van Yann Arthus-Bertrand te kijken, omdat het nederig maakt. En dat is wat we nu nodig hebben, in een tijd waarin de hoogmoed zijn zenit heeft bereikt, en een peilloos diepe afgrond wenkt, als we niet bij zinnen komen. En nogmaals, dat is niet de echo van een persoonlijke keuze, maar een ontnuchterende constatering temidden van onrealistische plannen van beide kanten van het spectrum in onze eigen, krankzinnig geworden wereld. In deel 3 van die met muziek omlijste blik op de wereld, waarin nauwelijks gesproken wordt, en prachtige beelden van onze planeet voorbij komen, begint na 3 minuten en 42 seconden een collage van 'pratende hoofden' uit de hele wereld die meer inspireren dan alle dik betaalde 'pratende hoofden' op de Nederlandse televisie bij elkaar. U treft deel 3 HIER.
In die collage vertellen mensen uit landen die u en ik zullen bestempelen als 'niet-welvarend', of die ernstige tegenslag hebben gehad in hun leven, zoals het verlies van beide benen, wat 'geluk' voor hen inhoudt. En verderop in dat fragment zien we waarvoor mensen vluchten, en waartegen ze in opstand komen. Afgezet tegen de gifwolk van ontevreden geluiden die de 'praatprogramma's' die wij dagelijks voorgezet krijgen ons voeren, al het gejank, het klagen, het manipuleren, het schofferen, het bedelen, en het bijtende cynisme, is het een weldaad om te zien dat er nog 'eenvoudige' mensen zijn die met 'niks' tevreden zijn. Het bezoek van hun kinderen. De liefde en zorg van hun partner. Hun extreem 'bescheiden' optrekje, wat wij een lekkend krot zouden noemen waar we nog niet 'dood' in gevonden willen worden. Of de droom van elektra en een klein stukje grond om zelf te kunnen verbouwen wat men nodig heeft. En in dat tweede deel, waar we zien hoe mensen ertoe komen te vluchten, of in opstand komen, zult u gemakkelijk de thema's herkennen die ik hier dagelijks aansnijd.
Nee, dit is geen pleidooi om die mensen te 'helpen' zoals we dat gewoon zijn te doen. Van de wal in de sloot, ten bate van de stichtingen, organisaties en onderhands goed verdiende bedrijven, zenders en andere belanghebbenden, met een flinke greep in de belastingpot en de collectebus. Om vervolgens met dat geld lokaal maximaal verwarring te stichten door hen onze normen en waarden op te dringen in ruil voor iets wat ze écht nodig hebben. Als we er geen bommenwerpers op af sturen om dat kleine beetje welvaart dat hen zo waardevol is met de grond gelijk te maken, omdat de 'chef' in hun land ons niet aanstaat, en we de olie willen hebben voor onszelf.
'Welvaart' na 'Corona' is dat een regering een 'Lockdown' af kan kondigen om een virus uit te kunnen stampen, waarbij het collectief (de overheid) zoveel geld in de collectieve 'spaarpot' heeft, door het overschot op de handelsbalans, dat wanneer het land weer open gaat, ondernemers en werkenden niet opnieuw moeten beginnen, behangen met rentedragende schulden bij woekerbanken, die dat geld zelf tegen nul procent van de Centrale Bank krijgen. 'Welvaart' is als je niet in een land leeft waar al het geld al is opgegaan aan 'Eindeloze Oorlogen', het redden van banken, en verspillende 'Groene' conferenties en hobbies die niet renderen, als ze al niet volledig contraproductief zijn.
Het is niet mijn bedoeling u de les te lezen, of mijn eigen keuzes aan u voor te zetten als een beter alternatief voor wat we ervan hebben gemaakt tot nu toe. Maar deze weg die we zijn ingeslagen loopt dood. We bemoeien ons teveel met anderen, binnen en buiten ons eigen land, en wentelen ons in uitgaven ten bate van luxe die we niet kunnen dragen. 'Gelul', 'Cultuur', 'Wetenschap' (zonder perspectief), 'Sport', 'Spel', 'Commissies', frivole 'Rechtspraak', 'Politiek Theater' en hoe we het ook maar noemen, drijvend op sloten 'kapitaal' waarvan het grootste deel nog moet worden verdiend door toekomstige generaties, omdat het geleend werd, of als een 'tekort' op de begroting werd geplaatst. In landen zonder sociaal vangnet.
De tragiek is dat zo'n korte, bijtende kritiek zonder vastomlijnd alternatief waarin iedereen in Nederland, zelfs in Europa, wordt aangesproken op zijn of haar realiteitszin, niet de manier is om vrienden te maken. Toch zullen we urgent terug moeten keren op aarde om er nog iets van te kunnen maken. Belangrijker dan wat ook, is dat we ophouden met dromen, en denken dat 'ze' het wel op zullen lossen. Dat we slechts uit hoeven te spreken wat onze wensen, of eisen zijn, en dat het niet onze eigen verantwoordelijkheid is om die te toetsen aan wat haalbaar is, maar dat dat een taak is voor 'ze'.
Veel kwesties lijken simpel. Vliegtuigen stoten verbrandingsgassen uit, maar is minder vliegen het antwoord als je minder van dergelijke schadelijke gassen wilt produceren? Dat geldt niet voor die vrienden van mij, die elk jaar in de winter enkele maanden in Thailand verblijven, op een afgelegen eiland met minimale voorzieningen. Geen verwarming voor hun huis in Nederland. Hun auto staat stil. Ze eten wat lokaal gevangen en geproduceerd wordt. En ze genieten. Maar die 'conferentieganger'? En stel nou dat we niet meer naar het buitenland op vakantie gaan. Een andere vriend van mij met een huis op de Waddeneilanden betoogde dat. Nederland is ook prachtig! Waarom moet je zo ver weg? Hij heeft gelijk. Nederland is prachtig. Maar hoe mooi is het als we van dat waddeneiland een Nederlandse versie van Torremolinos maken? Zijn stem sloeg enkele octaven over, en hij kondigde onmiddellijk af dat 'ze' dan slagbomen zouden plaatsen om toeristen tegen te houden. 'Not in My Backyard!'
Zoals ik wel vaker opmerk, willen we allemaal het liefst onze 'cake' opeten, én hem conserveren voor de toekomst. Tot nu toe is dat gelukt door de 'cake' van toekomstige generaties op te eten in de vorm van onverantwoorde leningen, voor particulieren én overheden. Die trein stopt hier. Eindpunt. Geniet nog even van het uitzicht, en neem dan de trein terug, want lopen overleeft u niet. Fysiek misschien nog wel, maar mentaal zit u al 'stuk' voor u die reis heeft aanvaard. Hier blijven wonen is geen optie, want toneelstukken, muziekuitvoeringen, conferenties, emancipatieprojecten en praatprogramma's kun je niet eten, niet drinken, je kunt er niet in wonen, en ze houden je niet warm. En straks wordt het (nucleaire) winter, en wat dan?
U hoeft niet meteen te beslissen. U heeft nog tot het eind van het weekend. Waarmee ik slechts wil zeggen dat we het nooit zo ver hadden moeten laten komen. En nee, 'Groen' heeft niet gelijk, want die willen ook geen pretpark in hun achtertuin, en ze nemen ook geen genoegen met een boomhut of een kartonnen doos op een tochtige, kille hoek van de verlaten straat, en etensresten uit vuilnisbakken. Ze zijn op jacht naar nóg meer geld voor hun niet-productieve hobbies, waaronder dat hele rijtje activiteiten dat ze typeren als 'Cultuur' dat ik in de vorige paragraaf noemde. En 'ze' mogen daarvoor betalen. Wat er niet bij staat, is hoe ze 'ze' zo gek gaan krijgen om het geld dat daarvoor nodig is op te hoesten.
Een 'pratend hoofd' van het CDA die ons land vertegenwoordigt in het 'Europarlement' stelde dat 'we' nu wel de conclusie konden trekken dat het onverstandig was om afhankelijk te zijn van medicijnproductie in 'Azië', en ze bedoelde natuurlijk 'China'. Maar is dat wel de juiste conclusie? Welk medicijn heeft ze gemist? Was er een medicijn tegen 'Covid' dan? Of bedoelt ze 'mondkapjes', waar ze zelfs in Afghanistan geen gebrek aan hebben, blijkens televisiebeelden. Waarom wij dan wel? Omdat we onvoldoende voorraad hadden, en dat verandert niet als je ze dichter bij huis gaat produceren, en bij een 'Lockdown' de fabriek dichtgaat. Maar dat was ook niet de enige oorzaak. Daarnaast was er gesteggel over wie ervoor moest betalen. Ook omdat de 'experts' het gebruik ervan lange tijd juist onwenselijk vonden. En vervolgens werden er mondkapjes geweigerd omdat de leverancier niet over de juiste 'certificaten' beschikte. En de instelling die 'certificaten' produceert wegens de 'Lockdown' druk was met het geven van onderwijs aan hun kinderen, en ze op hun 'thuiswerk-plek' niets uit konden richten. Iets soortgelijks met de 'tests'. Dus wat gaat er nou gebeuren als we die medicijnproductie terughalen naar ons land? Dat ze nóg duurder worden dan ze al zijn. Dat dat autonoom een stimulans zal zijn om nóg minder voorraad aan te houden. En dat we het 'pratende CDA-hoofd' bij de volgende crisis weer volop gebakken lucht zien verkopen bij de dames van 'Goede Morgen Nederland'.
Als we weer écht 'welvarend' willen worden, moeten we weer gaan nadenken voor we iets zeggen of doen. En niet handelen op basis van zelfbevrediging en het 'goede gevoel' dat het ons geeft, en dan maar hopen dat het geen nieuw 'Libië', 'Syrië', 'Irak', 'Afghanistan' of 'Oekraïne' wordt.