Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Bouwvergunning

Het Verenigd Koninkrijk verkeerd in doodsnood.

 

Na een tergend langdradige procedure om Boris Johnson in 'Downing Street 10' te huisvesten, als opvolger van de hulpeloze Theresa May, ging 'Britse Boris' voortvarend aan de slag om zijn droom van een 'Brexit' waar te maken. Met een verwijzing naar het referendum, waarbij een nipte meerderheid voor 'Leave' stemde, meende Boris geautoriseerd te zijn om het Lagerhuis buitenspel te zetten, om de 'democratie' te redden. Het Lagerhuis heeft daarop in meerderheid besloten Johnson buitenspel te zetten.

 

Deze enorme aanfluiting, waar we nog héél lang erg veel last van zullen hebben, moet u zien tegen de achtergrond van het gegeven dat het Verenigd Koninkrijk de bakermat is van het 'Regime Change'-spel. De Britse geheime diensten, en daaruit voortgekomen semi-private ondernemingen, zijn gespecialiseerd in het beïnvloeden van verkiezingen, en het pootje lichten van regeringen in landen die zich verzetten tegen wat 'Londen' wil. 

 

In 1953 maakte Engeland, samen met de Amerikanen, een einde aan de democratie in Iran, en installeerde een dictatuur, middels 'Operation Ajax'. Drie jaar later bedachten ze in 'Londen' een ingenieus plan om het Suez-kanaal weer in handen te krijgen, nadat Egypte het had genationaliseerd. Samen met de Fransen en de Israëli's. Israël zou oprukken naar het Suezkanaal, waarna Engeland en Frankrijk als 'vredesmacht' tussen de strijdende partijen het kanaal tot 'neutraal terrein' zouden benoemen, en toe zouden zien op de vrije doorvaart en commerciële exploitatie. Om de geesten rijp te maken voor oorlog, pleegde Israël aanslagen op 'westerse' doelen in Egypte onder de codenaam 'Operation Susannah'. Wat die operatie tot een mislukking maakte, was dat Eisenhower niet meespeelde. 

 

Die interferentie van Eisenhower maakte dat voor de Britten en de Israeli's het 'bewerken' van de Amerikanen een top-prioriteit werd, waarbij we in 2016 zagen dat de Britten zowel Trump als Hillary hielpen, en Israël hoopte op Trump, maar Hillary niet verwaarloosde. Beide kandidaten zaten in de portefeuille van Epstein en de 'Britse socialite' Maxwell, die ook via een Britse Prins in 'Londen' ijzers in het vuur hadden. Daarbij was '2016' erg slordig, omdat Hillary zich niet neerlegde bij de zege van Trump, met alle gevolgen van dien. Als onderdeel van de 'Warparty' kon Hillary niet tekeer gaan tegen de Britten of Netanyahu die haar dat kunstje hadden geflikt, dus dat werden de 'Russen'. 

 

Mijn stelling hier op dit blog is dat we niet te maken hebben met een 'conspiracy' van uniek machtige mensen op sleutelposten die feitelijk aan de touwtjes trekken, maar dat een aantal organisaties binnen bepaalde landen aan de lopende band 'conspiracies' bedenken om de gang van zaken in de wereld via de 'achterdeur' een bepaalde kant op te duwen. Zij staan los van de wet, en hoeven geen toezicht te vrezen, omdat de mensen die toezicht zouden moeten houden tevens de opdrachtgevers zijn. Of zij zijn degenen die 'afvinken' op een illegale operatie, zoals ik eerder beschreef hoe JP Balkenende en zijn ministersclub zich op sleeptouw lieten nemen. 

 

Dat bederf ondermijnt uiteindelijk het complete politieke leven in het 'moederland', waardoor de fundatie wegrot, en op enig moment is er geen houden meer aan, en stort het complete bouwwerk in. Dat is 'Brexit'. 

 

In die bijdrage over de ondermijning van het kernenergieprogramma in Iran merkte ik al op dat het verschil maakt of je 'Dirty Tricks' defensief, of offensief van aard zijn. En niet alleen omdat bij offensieve acties een reactie van het aangevallen land tot de mogelijkheden behoort, en ook andere landen die nog een appeltje met jou te schillen hebben hun terughoudendheid laten varen. Maar ook door de morele 'rot' in eigen gelederen die het met zich meebrengt. Niet slechts onder degenen die de besluiten nemen, en uitvoeren, maar ook op het niveau van de media, die het 'eigen nest' niet willen bevuilen. Dus is het niet verwonderlijk (meer) dat een bejaarde 'cult-held', die voor het Britse ministerie van binnenlandse zaken 'Wish you were here' ten gehore brengt, als steun aan journalist en uitgever Julian Assange, geen aandacht krijgt. 

 

We kijken naar die 'Brexit-soap' alsof het 'typisch Brits' is, en bepaalde aspecten zijn dat onmiskenbaar, maar het is typisch voor de staat waarin onze westerse democratieën zich bevinden door achterstallig onderhoud, en illegale extensies waarvoor nooit een bouwvergunning werd afgegeven door de kiezer.

Go Back

Comment