'Jonathan Pie' heeft, op overweldigende wijze, de Britse verkiezingen gewonnen.
Enkele maanden geleden, toen het tumult over 'Brexit' op zijn hoogtepunt was, besteedde ik ruime aandacht aan de Britse 'Stand-up Comedian', die mede dankzij 'Russia Today' in minder dan geen tijd internationaal doorbrak. In het vervolg nam hij afstand van 'de Russen' door in zijn stukjes volop kritiek te uiten op Poetin, en alles wat Russisch was, maar 'Russia Today' zond het allemaal keurig uit, en oefende geen druk op hem uit om een andere toon aan te slaan. Desondanks sneed 'Pie' (de Britse acteur Tom Walker) de banden met de 'omstreden' zender door, en ontpopte hij zich als criticus van de Britse politiek, bezien door de bril van een 'klassieke socialist', die de 'Tories' niet kan luchten, die Blair beschouwt als een verrader, en 'Brussel' als een bemoeizieke, 'self-serving' kliek die 'Europa' naar de verdommenis helpt. Voor wie zijn fimpjes op YouTube gemist heeft, is het de moeite waard nog even terug te kijken via zijn eigen 'YouTube'-kanaal.
In zijn meest recente bijdragen richtte hij zijn pijlen nadrukkelijker op 'Boris' en de zijnen, maar zonder een lans te breken voor 'Labour'. De 'Labour'-partij had bij deze verkiezingen geen schijn van kans, hoewel de 'deskundigen' meenden dat het een 'nek-aan-nek'-race zou worden. Wat nog eens onderstreept dat 'deskundigen' een serieus probleem hebben, zoals eerder al bleek tijdens de verkiezingen in de Verenigde Staten. Ze hebben geen begin van enig besef wat er écht onder 'de mensen' leeft. 'De mensen' praten in toenemende mate de 'leidende stemmen' in de diverse 'praatprogramma's' na, waar de 'deskundigen' zelf de dienst uitmaken, om vervolgens in het stemhokje hun onvrede de vrije teugel te geven.
'Labour' is de afgelopen tien jaar zorgvuldig 'van binnenuit' gesloopt, door de 'Blairites', die eerder de partij hebben gered na 'Thatcher', maar voor de Britten uiteindelijk 'meer-van-hetzelfde' bleken te zijn. De 'zusterpartijen' in Europa, zoals de PvdA, en de 'Parti Socialiste' in Frankrijk, die zich spiegelden aan het 'model' dat Blair hen gaf, betaalden een hoge prijs. Maar ze ploeteren verder, zoals PvdA-coryfee Lilianne Ploumen vanuit Londen onderstreepte, waar ze na de monsterzege van 'Boris' stelde dat er ook 'lichtpuntjes' waren, omdat ergens in een Londens district een vrouwelijke kandidaat zich staande had gehouden met een campagne die was toegespitst op 'vrouwenrechten'. Dan ben je 'van God los', zoals ze dat vroeger zeiden als je wartaal uitsloeg.
Dat 'Jan-met-de-Pet', en 'Mien-Dobbelsteen', die een bloedhekel hebben aan die 'gearriveerde-eikels' in de 'Conservative Party', desondanks op 'Boris' stemden, is maar op één manier te verklaren: Hun afschuw over die 'NSB-ers' in eigen gelederen is nog vele malen groter. En dan hebben we het dus niet over Corbyn, die zorgvuldig van de weg werd gereden door zijn Europese broeders, de 'Blairites' in zijn eigen partij, en vileine beschuldigingen uit 'Joodse kringen' over 'antisemitisme' binnen 'Labour'. Waarmee ik overigens niet zeg dat er binnen die partij, die zwaar leunt op de 'ondergeschoven klasse', die stijf staat van de mensen met een 'migratie-achtergrond', geen sprake is van 'antisemitisme'. Maar de extreem rechtse 'hooligans' op de flanken van de 'Conservatieve Partij' hebben het racisme uitgevonden, en verbeterd. Dat de 'Opper-Rabbi' zich mengde in de politieke strijd valt dan ook niet anders uit te leggen dan als 'buitenlandse inmenging' door en voor Israël, dat wereldwijd nadrukkelijk zichtbaar is als leidende macht met een geoliede machine om verkiezingen naar haar hand te zetten, en oppositionele geluiden geraffineerd de mond te snoeren.
Met betrekking tot dat laatste wil ik nog wel opmerken dat je niet 'gedekt' bent als je die 'lobby' weet in te palmen. Dat 'Team Trump' in de problemen kwam, was nadat Michael Flynn, de beoogde 'National Security Advisor', op verzoek van de schoonzoon van Trump, die was benaderd door Israël, de Russische ambassadeur in 'Washington' belde om voor Israël te lobbyen. Hij bereikte niets, en werd vervolgens door 'anonieme krachten' onder de bus geduwd. Niet omdat hij zich door Israël had laten misbruiken, maar omdat hij een 'vriend van Poetin' zou zijn. Israël is extreem bedreven in het bespelen van beide zijden van het klavier om een muziekstuk te componeren dat hen bevalt. En dat ze gecharmeerd zijn van een 'Brexit', is glashelder. Sterker nog, ze zien het liefst dat 'Europa' in stukken uiteenvalt. Een heerlijke speeltuin vol 'wingewesten' die met 'kapitaal' eenvoudig zijn te managen. En geef ze eens ongelijk? Verdeel, en heers. In hun perceptie is het ronduit bedreigend, al die 'Goliaths', en in Europa ook nog eens met een 'Duitse motor'.
De vraag die mij derhalve bezighoudt, is wie volgt? Houden we de zaak bijeen? Of laten we ons de kop gek maken door de 'Koeriers van de Duivel', vanuit het meer traditionele 'Europese perspectief' bezien zoals ik dat hier aanhang. 'Koeriers' die Hemel en Aarde bewegen om ons doodlopende steegjes in te laten rennen, en onszelf dodelijk te verwonden op golven van 'Klimaat-Hysterie', en de 'Morele Opdracht' om niet te rusten voordat iedereen twijfelt aan zijn of haar geslacht, en elke 'Topfunctie' is toegewezen aan de 'Liliane Ploumens' van deze wereld.
Dat de Britten eerder voor een 'Brexit' stemden, werd de afgelopen jaren door de 'deskundigen' toegeschreven aan de 'jongeren' die weliswaar in Europa wilden blijven, maar 'vergeten' waren te stemmen. Ze hadden nu de kans om zich te herpakken, en het resultaat is kristalhelder: De 'deskundigen' kletsten maar wat. De 'Britse arbeider' (m/v) wéét dat Thatcher en Blair, Cameron en May, én Johnson hen het brood uit de mond hebben gestoten, het land verzadigd hebben met 'importwerkers' om de tuintjes van de elite te schoffelen en hun maatpakken te naaien, waardoor de kloof tussen arm en rijk alleen maar groter is geworden, terwijl de internationale koopkracht van het Pond erodeerde. En dat de miljarden die wegvloeiden naar al die zinloze oorlogen hen een arm en een been hebben gekost, met oplopende schulden en een goudvoorraad die onder Blair en Brown geslonken was tot het toilet van de Koningin, die inmiddels ook verdwenen is. En dat het hen een hoop vijanden heeft opgeleverd, die op gezette tijd huishouden in Londen, door messentrekkend en bommen leggend de 'surveillance-state' te legitimeren. Maar ze zien geen heil in 'Ons Plan', zoals hierboven geschetst. Ze begrijpen niet waarom zij miljarden zouden moeten pompen in de economie van Polen, en andere 'bruinkoollanden', terwijl ze in Engeland de economie en de landbouw verder om zeep moeten helpen ten bate van 'Het Klimaat'. En waarom een incapabele 'Troela' op het pluche gehesen zou moeten worden, terwijl het land naar de verdommenis gaat, verzuipt in eindeloze debatten over 'punten en komma's', onder aanvoering van politieke scherpslijpers die zich niet bekommeren om de inhoud, maar elk debat beoordelen op grond van 'imago', en de drek onstuitbaar aanzwelt.
Hebben ze een juiste keuze gemaakt door 'Boris' het vertrouwen te geven? Daar zijn ze zelf allerminst van overtuigd, vrees ik. Wat echter niet betekent dat ze allemaal terugkeren op het 'honk' nadat de 'Blairites' hebben afgerekend met Corbyn. De belofte van 'Boris' om miljarden, die er niet zijn, in de Britse economie en de 'NHS' (het Britse 'ziekenfonds') te pompen, is van hetzelfde laken een pak als wat Trump in de Verenigde Staten doet. Het werkt alleen als 'de rest' omvalt voordat het geld 'op' is, in die zin dat het door hyperinflatie waardeloos wordt. In het bijzonder als hij het voorbeeld van Trump volgt, en die extra miljarden pompt in de wapenindustrie. Mocht hij echter 'Het Licht' zien, en na het vertrek uit Europa de bakens op dramatische wijze verzetten, door vriendjes te worden van 'de Russen' en 'de Chinezen', terwijl Europa onder de bezielende leiding van de ambitieuze Rutte, en de 'Groene Grutters' van uiteenlopende pluimage, de messen slijpt om dat 'Euraziatische'-blok buiten de deur te houden, dan is het een kwestie van tijd voor in Europa de laatste het licht uitdoet. Al helemaal als Trump ook een 180-gradenbocht maakt, waar hij patent op heeft, en vrede sluit met de Chinezen en de Russen, terwijl 'wij' in Europa 'Dumb, Fat and Happy' alles fout doen wat je maar fout kunt doen.
Mijn eigen predicties staan, of vallen, bij de vraag of we oorlog zullen weten te vermijden. Als de vlam in de pan slaat op mondiaal niveau, of als een 'onmetelijke natuurramp' de hele zaak op zijn kop zet, hebben we allemaal wel wat anders aan ons hoofd dan touwtrekken, vrouwdragen en zaklopen om te bepalen wie er aan het eind van de dag met de hoofdprijs vandoor gaat.