Als je exact kunt voorspellen wat je tegenstander gaat doen in een conflictsituatie, en je hebt voldoende tijd, is de kans groot dat je zult winnen.
Zelfs in sportcompetities heeft een club, of individuele speler die de tegenstander vooraf goed heeft bestudeerd, beduidend meer kans dan het team dat uitgaat van eigen kracht, zonder enige voorbereiding. De kansen op een overwinning slinken dan zelfs als dat team, of die sporter, zich onoverwinnelijk waant.
Helemaal aan het begin van dit blog ventileerde ik mijn zorgen over onze kansen om ons, als Europa, als 'Collective West', staande te houden. Ik schreef over de 'Hubris', de overmoed, de 'We're an Empire now' houding in de VS, en waarom we sterker waren dan we dachten. De Amerikanen meenden dat hun 'King Dollar', de wereldhandelsmunt, niets te duchten had van andere 'munten'. Ik sprak mijn zorg uit op dit blog, en in discussies met 'experts', en keer op keer probeerde men mij gerust te stellen. De VS was een 'Globalistische Hegemon' en daar moesten we dankbaar voor zijn. 'Project for a New American Century' (PNAC) was dankzij de verkiezing van George Bush en de invasie van Irak, een doorslaand succes. Het kón niet kapot!
Voorzover u zo ver teruggaat als lezer, en dat zullen er geen duizenden zijn, vermoed ik, heeft u kunnen volgen hoe ik desondanks blééf hameren op een nederiger, en beduidend voorzichtiger benadering. Zéker voor 'Project Europa'. Er was wel economische stress van tijd tot tijd, maar die kwamen we steeds weer te boven. Ik wees er van mijn kant op dat we dat te danken hadden aan landen als China, Rusland en India, die maar bléven leveren, ook al bruuskeerden we hen keer op keer, op allerlei manieren, en speelden we cynische spelletjes om de één tegen de ander uit te spelen. Waarbij we de NAVO zonder schroom overal in de wereld gebruikten als een mondiale politieman, waar het nooit voor was ontwikkeld.
Tegelijk benadrukte ik dat mijn kijk op de zaak niet 'anti-Amerikaans' was, en ook zeker niet 'anti-Europees', en dat ik graag zou zien dat we de weg zouden vinden naar een multipolaire wereld gebaseerd op Vrijhandel, zonder het cynische misbruik van 'sancties' en tariefmuren, en smerige plannetjes om Rusland te overbelasten en destabiliseren om het daarna op te knippen om erover te kunnen 'beschikken' als de leverancier van grondstoffen (aan China, de fabriek), waarbij wij in het 'Westen' middels de prijs voor die grondstoffen China eronder konden houden.
John Mearsheimer zag, in grote lijnen, hetzelfde als ik, en ik schroom niet om te erkennen dat ik ook van hem, en anderen met een vergelijkbare benadering, leerde. 'Trump' gebeurde op het moment dat Hillary het stokje over zou nemen, waarop bleek dat onze leiders, voorzover ze zich in de VS bevonden, zich volledig op de kiezer hadden verkeken. Na die vier lastige jaren kregen ze Joe Biden in het 'Witte Huis', en begon de ellende pas goed. De VS zijn de controle nu volledig kwijt, over alles. En ik verwijt dat 'Trump' niet, maar Bush, die in 2008 Oekraïne en Georgië een worst voorhield van toekomstig lidmaatschap van de NAVO, terwijl hij wist dat de Russen dat nooit toe zouden staan nadat Poetin het de NAVO expliciet had verteld op de 'Security Conference' in München. En al helemaal niet nadat bleek dat de VS in 2014 een staatsgreep nodig had om dat land in te lijven als proxy. Ook de invasie van Irak, de eindeloze oorlog in Afghanistan, Syrië en Libië waren fouten van formaat. Ze vertelden Poetin dat hij zijn land voor moest bereiden op een conflict met de 'Hegemon', en dat hij nog even de tijd had. Daarom is het resultaat voor mij geen verrassing.
Omdat we vergroeid zijn met de VS, en dat land nu in zwaar weer verkeert, hebben we in Europa een knijter van een probleem. De 'EU' is een schaamlap die eenheid suggereert, maar de scheuren reiken tot dicht onder het oppervlak. Het is zonder meer waar dat de VS stabiliteit bracht in Europa, maar zoals ik recent nog op het 'In English' gedeelte van dit blog schreef, denken we dat we onkwetsbaar zijn, nét als onze grote Amerikaanse vriend, omdat die ons komt helpen als we té hard blaffen tegen de buurman, en die ons een draai om de oren geeft. Vergeet het. Biden wil nog wel, en zijn entourage ook wel, zelfs het complete politieke establishment, maar de Amerikanen? Het volk? Ik zou er niet op rekenen.
Maar we kúnnen onze eigen broek niet ophouden als 'EU'. Militair al helemaal niet, waar we een beslissende achterstand hebben opgelopen, maar ook economisch trekken we nu rap vacuüm, en zéker als we alle centen die we nog verdienen in een wapenwedloop stoppen. Als de VS gaan 'navelstaren' omdat ze het druk genoeg hebben met zichzelf, en China, zijn wij in Europa 'toast'. En niet omdat Rusland ons binnen zal vallen, maar omdat we het niet op kunnen hoesten. Niet alleen de onzinnige 'Europese Verkiezingen', maar ook de onrust in de 'Grote Landen' in het 'Blok', die niet meer met elkaar door één deur kunnen, terwijl een groep kleine keffers alles in het werk stelt om de oorlog met Rusland uit te breiden tot een nucleair conflict, baren mij grote zorgen. Ik zie dat we ons compleet verkeken hebben op 'Project Oekraïne', zoals hier in geuren en kleuren uit de doeken gedaan, en dat we zijn uitgegaan van 'scouts' die ons propaganda verkochten inplaats van een eerlijke 'assessment' en gevalideerde 'Strenghts and Weaknesses'. Daarom gaan we er nu in met boter en suiker. Stop dan! Maak het niet nog véél erger! Stop met reageren, en begin met anticiperen. We zullen het hárd nodig hebben!