Niets is zinlozer dan ‘vechten tegen de bierkaai’.
Je verzetten tegen iets wat onafwendbaar is. Een spectaculaire daling in het aantal ‘unieke bezoekers’ voor dit blog kan allerlei oorzaken hebben, uiteraard. Dat ik niet ‘gevonden’ wil worden, is uiteraard geen passende verklaring. Maar het is zeer wel mogelijk dat mijn insteek niet in de smaak valt. Dan nog heeft dat te maken met de ‘algoritmen’ van de dominante zoekmachines, voorzover lezers hier geen ‘abonnement’ hebben. Maar waarom zou het niet kunnen dat ook lezers met een ‘abonnement’ er klaar mee zijn?
Is het slecht nieuws als er zo’n scherpe daling zichtbaar is van maandag op dinsdag? Meer dan een halvering van het aantal ‘unieke bezoekers’ midden in de week? Nee, voor mij maakt het niets uit. In alle eerlijkheid interesseert het mij bitter weinig of u mijn bijdragen waardeert, of in het geheel niet. In mijn eigen beleving is dat juist mijn kracht. Ik praat u niet ‘naar de bek’. Ik leef er niet van. En waar het obscure ‘wetenschappelijke volgers’ waren die hier niets te zoeken hebben, die op kosten van de belastingbetaler ‘evalueren’ of ik niet teveel over ‘Q-Anon’ praat, of 'de Russen' teveel aandacht geef, ben ik zelfs blij toe.
Na het lezen van een exposé in NRC over een gesubsidieerde groep academische ‘experts’ die zich bezig houdt met de best manier om censuur door te voeren zonder dat het opvalt, vraag ik mij serieus af waar de hersens van die lui zitten? Het kán niet waar zijn dat ze oprecht menen dat ‘timing’ alles is bij censuur, en dat de ‘sociale platforms’ te lang hebben gewacht met ingrijpen. Toch is dat de boodschap die het voorheen ‘liberale vlaggenschip’ in de Nederlandse media uitdraagt. Ik dank God op mijn blote knieën dat ik niet voor die krant, of die gesubsidieerde ‘universitaire’ toko werk. En dan ben ik niet eens religieus opgevoed! Kun je nagaan!
Dit blog is niet commercieel, niet politiek gebonden, en als het aantal bezoekers tot nul daalt, schrijf ik hier nog steeds. Het is lastig uit te leggen. Zeker in deze tijd, waarin iedereen op zoek is naar een plek aan tafel in een ’talkshow’, om verder als ‘influencer’ door het leven te kunnen. Al dan niet met Eurotekens in de ogen. Mijn enige motivatie is oneindig veel simplistischer van aard. Ik tracht een soort elektronisch ‘kruimelspoor’ achter te laten dat, volkomen futiel en bizar, niet mijn eigen ‘gelijk’ markeert, maar mijn integriteit. Het gaat niet om gelijk krijgen, of gelijk hebben, maar waar we gebrek aan hebben in onze hedendaagse maatschappij, is mensen die zeggen: ‘Ja, dat heb ik gezegd.’
Mijn grootste vrees op dit moment is niet dat iemand mij confronteert met dingen die ik gezegd heb, over de economie, over ‘Covid’, over geostrategische ontwikkelingen, of de consequenties van het beleid in ons deel van de wereld. Mijn grootste vrees is eerder dat iemand een methode zal weten te vinden, en die zal benutten, om mij teksten in de mond te schuiven die niet van mij afkomstig zijn. Om mijn ‘kruimelsporen’ te modificeren. Dat, zo komt het mij voor, is de volgende stap. Eerst komt de censuur, en daarna het geforceerd zoeken naar legitimatie als degene die werd gemuilkorfd tóch gelijk bleek te hebben. En niet om mijzelf op de borst te kloppen, maar zo héél vaak zat ik er niet naast. Op zijn best is de ‘jury’ nog druk met het beraadslagen, of is het ‘dossier’ nog niet compleet, om het zo maar uit te drukken. Technisch is het zeer wel mogelijk om teksten van iemand te veranderen, en ik heb uiteraard wel een archief, maar wat is nog veilig voor de lange arm van de gedreven censoren? En als het er op aankomt, wat is dan de ‘ware’ versie?
Als het je niet uitmaakt hoeveel mensen lezen wat je te melden hebt, doet het wat triest aan om te gaan ‘huilen’ over een afname in het aantal ‘unieke bezoekers’ die met een reductie van 75% op één dag echt opvalt. En nog tenenkrommender wordt het als je je gaat beklagen over mogelijke malversaties, zonder begin van bewijs, of zelfs maar enige aanwijzing. Wat is dat voor een ‘complot theorie’? Wat moet u daarmee? Niks. Helemaal niks. Maar mocht u ergens tekst van mij tegenkomen waarvan u denkt: ‘Dat kan niet waar zijn!?’, aarzel dan niet om er een mailtje aan te wijden, en haak niet meteen af. Het is zeker mogelijk dat de tekst die u voor onmogelijk houdt wel degelijk van mijn hand is, maar ik ben de enige die dat kan confirmeren, of ontkennen. Het is voor mij, met elke dag een nieuwe bijdrage, zeven dagen in de week, onmogelijk om zicht te houden op eerdere bijdragen. Ik heb geen andere keuze dan de ‘service provider’ vertrouwen, en tot nu toe heb ik geen enkele reden om daaraan te twijfelen. Volgens mij doen ze hun best, en hebben ze recent de beveiliging zelfs verbeterd. Van mijn kant heb ik al langer geleden de stappen gezet die van dit blog een ‘https’-site maken, wat ooit werd aanbevolen om niet door ‘Google’ te worden uitgebraakt als een ‘Fake News’-website, en hoger te eindigen in de zoekresultaten, maar die tijd ligt ook ver achter ons. Als de ‘platforms’, op aangeven van hun ‘wetenschappelijke’ adviseurs, menen dat jouw bijdrage ‘onzichtbaar’ dient te zijn, dan ben je vervolgens onzichtbaar. Dus toen ik gisteren als tijdelijke ‘boodschap’ kreeg dat ‘jammejoh.com’ een ‘invalid URL’ was, fronste ik wel even de wenkbrauwen. Die ‘hapering’ kan ook de verklaring zijn voor minder bezoekers, en het gevolg zijn geweest van een ordinaire technische storing, dus geen reden om meteen uw tweede kamerlid aan te schrijven!
Wat we nodig hebben, is meer gemeenschapszin, en niet meer censuur en ‘intelligente’ manieren om Joe Biden in het zadel te helpen, of welke andere marionet dan ook. Maar de eerlijkheid gebiedt mij onder ogen te zien dat ik wellicht bezoekers verlies omdat ik mij afkeer van het ‘Grote Complot’, terwijl dat helemaal ‘hot’ is. Ook dan slaap ik er geen seconde minder om, en zie ik u wel weer aan het eind van de tunnel. Niet zij aan zij met ‘Mainstream’, en hun eigen favoriete ‘complotten’ over ‘Enge Russen’ en ‘Enge Chinezen’, maar op vaste grond, nog altijd pleitend voor meer aandacht voor ‘Cui Bono’ als leidend principe bij het oplossen van complexe misdrijven, blijken van corruptie, mentaal en materieel, en met een scherp oog voor chantabele, gewetenloze politici en bestuurders.
Kortom, U moet mij helpen om deze uithoek van het internet integer te houden. Het is niet uw verantwoordelijkheid, maar ik zou het zeer zeker waarderen! Als u er echter genoeg van heeft, ben ik de laatste om u tegen te houden als u elders betere informatie en analyses vindt. Of als u de hoop hebt opgegeven. Alleen zou je dan niet zo’n abrupte daling, veel meer dan een halvering, verwachten. ‘Is it something I said?’