Sigrid Kaag heeft het benauwd.
Formeel is ze de minister van Financiën, maar ze bemoeit zich overal mee. En ze is bang. Bang voor wat zij aanduidt als ‘extreem rechts’, en ‘complot-denkers’. Hoe komt dat? Waar komt die angst vandaan? En waarom meent zij, als minster van Financiën, degene te zijn die dat probleem moet ‘tafelen’ als een thema voor politie en het onderwijs? Zouden de gierende inflatie en de leeglopende staatskas niet eerder haar onverdeelde aandacht dienen te krijgen? Of gaan we straks als excuus voor wéér een afgang, na het ‘Afghanistan Dossier’ dat ze uit haar handen liet glijden in het vorige kabinet, horen dat ze door alle angst in feite gehandicapt was? En sorry dat de ‘BV Nederland’ op de keien is gelopen, maar het was eigenlijk niet haar schuld?
Zeker, het is knap onrustig in ons land, en elders in de westerse wereld. Maar is dat de schuld van ‘extreem rechts’? Wat verstaat Kaag daar eigenlijk onder? Als iemand standpunten verkondigt die overeenkomen met wat Frits Bolkestein als fractievoorzitter van de VVD destijds uitdroeg, over immigratie, de spanningen in de samenleving als gevolg van ‘multiculti’, zijn pleidooien voor het ‘Basisloon’, en hoe ‘Brussel’ zich bemoeide met zaken die haar niet aangingen, en dat het geen goed idee was om de NAVO uit te breiden, tegen de gemaakte afspraken in, ben je dan ‘extreem rechts’? Kennelijk.
Als jong volwassene afficheerde ik mijn maatschappelijke positie als ‘Ondogmatisch Links’, in die tijd ook wel aangeduid als ‘Libertair’, of ‘Vrijdenker’, en een tijd lang had ik als intellectuele ‘Sparring Partner’ de vader van een vriendin, die mij op enig moment voorhield dat als je jong was, en niet ‘Links’, je geen ‘Hart’ had, en als je ouder was en niet ‘Conservatief’, dan had je geen ‘Hersens’. Zo ‘Conservatief’ was hij zelf niet, maar hij leidde een groot bedrijf, destijds nog overheidsbezit, later ‘geprivatiseerd’, maar met de instelling van een ‘Ondernemer’. Hij was geen ‘Complot Denker’, maar wel gezond argwanend, en op zijn hoede, zoals je wel moet zijn als ‘Ondernemer’, en ik maak mij sterk dat als hij minister van Buitenlandse Zaken, of Financiën was geweest, hij mede daardoor een stuk slagvaardiger was geweest, en minder gemesmeriseerd door ‘Brussel’, ‘Washington’ of ‘Davos’, zoals de ‘Young Global Leaders’ die het nu in ons land voor het zeggen hebben. Maar wellicht idealiseer ik hem teveel, en moest ik zelf nog veel leren?
Op dit moment, vijftig jaar ouder, zou ik mijn maatschappelijke positie niet omschrijven als ‘Conservatief’, maar nog steeds als ‘Vrijdenker’, echter niet als ‘Links’, omdat ‘Links’ stuivertje heeft gewisseld met ‘Rechts’. En ook de term ‘Libertair’ gebruik ik niet meer, sinds lieden die ‘Rechts van Attila de Hun’ of ‘Lodewijk de Veertiende’ zich met die term zijn gaan tooien, fanatiek strijdend voor de ‘Roofdier-Variant’ van het kapitalisme, hier ‘Financieel Kapitalisme’ genoemd. Met andere woorden, ik ben zelf eigenlijk niet veranderd met de jaren, maar heb uiteraard wel veel bijgeleerd, en ik ben afgehaakt bij ‘Links’ op het moment dat het ‘Rechts’ werd. Het voelt daarom erg ongemakkelijk om een partij waar ik in een ver verleden nog wel op gestemd heb, de partij van Sigrid Kaag, te zien radicaliseren. In de tijd dat ik er nog wel mee sympathiseerde had D66 het niet in haar hoofd gehaald om te pleiten voor een verbod op partijen van politieke tegenstanders. En me dunkt dat het in die tijd ook knap onrustig was in Nederland! Aanzienlijk onrustiger dan nu.
Met Wiegel had ik geen affiniteit, en dat hij samen met Dries van Agt organiseerde dat ‘werkers’ uit Marokko en Turkije naar Nederland gehaald werden, waarna ze ‘gezinshereniging’ erdoor drukten, om het ‘Grootkapitaal’ aan goedkope arbeidskrachten te helpen die minder lastig waren dan de Nederlandse arbeider, en die gehoorzaam waren aan de Imam, en niet luisterden naar de vakbondsleider, daar zag ik, net als Joop den Uyl, geen heil in. Dus ‘Links’ paste wel, ook al stemde ik niet op de ‘Dogmatisch Linkse’ PvdA. Vervolgens transformeerde het complete politieke ‘speelveld’, deed Wiegel alsof het de PvdA was die getrouwd was met de ‘allochtonen’, en dat hij stond voor de ‘autochtonen’ en de bescherming van Nederlandse normen en waarden, en kreeg de PvdA in Kok een toekomstige bankier en verzamelaar van commissariaten als leider, verenigde ‘splinter-links’ zich tot ‘Hoveniers-Vereniging’, terwijl D66 zich ontpopte als NAVO-partij bij uitstek, waar je moest zijn als je Russen haatte, en neonazi’s die Stepan Bandera aan hun borst hebben gedrukt een warm hart toedraagt. Ineens bleek D66 allesbehalve voor de ‘volksraadpleging’, en steunden ze in Oekraïne, en andere landen, de ‘Regime Change’ inspanningen die op gewelddadige wijze een eind maakten aan regeringen ver van huis. Tegelijk stegen er uit die partij steeds meer geluiden op om te stoppen met de strijd tegen discriminatie, maar discriminatie juist te omarmen als een stuk gereedschap om geselecteerde groepen in de samenleving te bevoorrechten, wat niet ‘Links’ is, maar uitgesproken ‘Rechts’.
Dan over het ‘Complot Denken’, waar Sigrid Kaag zich ook veel zorgen over maakt. De ‘Regime Change’ operatie van mevrouw Nuland in Oekraïne was een ‘Complot’. Het ‘Minsk Akkoord’ was een fopspeen, en daarmee een ‘Complot’. De invasie van Irak op grond van de leugen dat zich daar ‘Weapons of Mass Destruction’ zouden bevinden, was een ‘Complot’. ‘911’ was een ‘Complot’, maar van wie? Waarom zou je daar niet over na mogen denken, als er tal van ‘aanwijzingen’ zijn dat een voormalige werknemer van de westerse geheime diensten, ene Bin Laden, niet veel meer is dan de aangeboden zondebok, die werd geliquideerd. De ‘Russische Inmenging’ in de verkiezingen van 2016 in de Verenigde Staten bleek een ‘Hoax’, en daarmee een ‘Complot’. Zelfs de Nederlandse televisiejournaals maken melding van een ‘elite’ die in ‘Davos’ bijeen is om te spreken over gecoördineerd beleid dat aan de democratische controle ontsnapt, en via evenmin democratisch gekozen ‘Commissies’ bij ons naar binnen wordt geschoven, waarbij we via onze ‘Volksvertegenwoordigers’, die in de persoon van de premier alleen maar lovend over Klaus Schwab en zijn team kan spreken, hooguit nog iets mogen zeggen over de verpakking. Geen wonder dat Sigrid Kaag tijd overhoudt. Maar zo zou het niet moeten zijn.
Voordat u mij nu verkeerd begrijpt zeg ik niet dat dat ‘World Economic Forum’ onze grootste vijand is. Het is niet onze vriend, maar er zijn gevaarlijkere organisaties, zoals het veel geheimzinniger ‘Bilderberg’, en uiteenlopende daaraan verwante organisaties ‘op de achtergrond’. Waarvan sommigen zich volledig aan de controle hebben onttrokken, afgevuld met ‘operationele’ types die actief zijn, of waren, in westerse geheime diensten, en kringen van criminelen, zoals de ‘Safari Club’, of ‘Le Cercle’. Ik blijf maar herhalen dat het niet zo is dat we te grazen worden genomen door mensen die een ‘Groot Complot’ hebben gesmeed, maar dat we geplukt en geschoren worden door een keur aan ‘Complot-Bedenkers’ in uiteenlopende organisaties en hun gemesmeriseerde slippendragers. Zit Sigrid Kaag daarbij? Of is ze ‘te dom’ om te zien dat ze wordt gebruikt? Ik kan u niet bijlichten, maar u wordt er niet wijzer van als u haar het leven zuur maakt. Jimmy Carter, de pindaboer en president, die een poging deed om de CIA weer in het gareel te trappen, zorgde er de facto voor dat obstinate medewerkers van die dienst, en daarmee nauw samenwerkende criminelen, een eigen parallelle ‘dienst’ opzetten, die ervoor zorgde dat Carter maar één ‘termijn’ president was, waarbij de dankbare Reagan ‘hulp’ kreeg van de lui die vervolgens de ‘Iran-Contra’-organisatie in het leven riepen waar Bush sr., eerder zelf directeur van de CIA, nauw mee verweven was. Geld van de handel in cocaïne, en wapens, van Israël naar Iran, om de ‘Sandinisten’ die in Nicaragua de verkiezingen hadden gewonnen, pootje te lichten. En van daar tot de puinhoop nu is één grote, extreem onfrisse geschiedenis.
Waar Sigrid Kaag stelt dat het ‘Complot Denken’ uit de Verenigde Staten is ‘overgewaaid’, is ze evident niet helemaal bij de les. De ‘Complotten’ zijn overgewaaid. De grootschalige manipulatie van het ‘Politieke Bedrijf’ en de idiote ‘Trends’, alsmede de opgefokte sfeer die de relatie met Rusland en China verziekt. Die Augiasstal uitmesten is de passie van iedereen met een ‘Hart’. Terwijl iedereen met ‘Hersens’ al jaren waarschuwt voor de gevolgen als we op deze weg verder gaan. Maar val Sigrid daar niet mee lastig, want ze heeft geen idee waar het over gaat, vrees ik. En ze wil het ook niet weten. Het maakt niet uit hoe ze dat voor zichzelf verantwoordt. Ze is niet de ‘Big Catch’.