Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Aversie

Waar komt die aversie tegen een stabiele regering vandaan?

 

Dan heb ik het niet over de weerzin bij de ‘bedrogen burger’, die door politici gouden bergen wordt beloofd, en die na de regeerperiode met lege handen achterblijft. Of zelfs moet constateren dat wat hij het meest vreesde tóch is gerealiseerd. Nee, waar ik in deze bijdrage naar op zoek ben, is de motivatie van politici en bestuurders zelf om het landsbestuur te saboteren.

 

In de Verenigde Staten stuurt de federale overheid nu zwaarbewapende ordetroepen naar diverse steden waar het, in de ogen van ‘Washington’, volledig uit de hand giert. Waar ik gisteren nog een ‘link’ plaatste naar een artikel waarin de auteur er op wees dat je, in de Verenigde Staten, sneller iemand zal kennen die bij een geweldsmisdrijf om het leven is gekomen, dan iemand die aan ‘Covid’ is overleden, terwijl daar inmiddels liefst 4 miljoen mensen besmet zijn, en dat aantal nog steeds rap toeneemt, zegt dat vooral veel over de kwaliteit van het bestuur.

 

Je zou zeggen dat ze het druk genoeg hebben met zichzelf, maar na de successen met ‘Regime Change’ operaties in Joegoslavië, Afghanistan, Irak, Libië, Syrië en Oekraïne, richt de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken nu de pijlen op China. De Verenigde Staten laten geen kans onbenut om ruzie te maken met China, Rusland, Venezuela, Iran, en Europa, waarbij zelfs vliegtuigen vol passagiers niet veilig meer zijn. Als de onrust in de Verenigde Staten vooraf was gegaan aan die inspanning om elders in de wereld rotzooi te trappen, dan zou je nog kunnen wijzen op een ‘logica’ in zekere kring die stelt dat je bij binnenlandse onvrede een externe vijand moet zien te creëren om de destructieve energie op te richten. En waar ‘Joegoslavië’ samenhing met de behoefte van Bill Clinton en zijn vrouw om de aandacht af te leiden van Bill’s erotische escapades met jeugdige dames, valt daar ook veel voor te zeggen als explicatie. 

 

Netto’ leeft er in de ‘Atlantische wereld’ de gedachte van een ‘Koude Oorlog’, met ‘Warme’ pesterijtjes, als een winstgevende activiteit. Of, zoals de voormalige Britse ambassadeur Craig Murray opmerkt, zou de ‘Warparty’ in het ‘Angelsaksische’ deel van de wereld bij een inslag van een komeet nog bij machte zijn om ‘de Russen’ ervan te beschuldigen. Waar die ‘winst’ uit bestaat, is per geval, en per ‘pratend hoofd’ anders. En in veel gevallen verschuift de ‘rechtvaardiging’ welhaast per dag. Iets met ‘handel’. Iets met een ‘virus’. Iets met ‘mensenrechten’. De grabbelton met ‘logische’ verklaringen is tot de rand toe gevuld met flauwekul. 

 

Waar ik gisteren opmerkte dat argumenten en feiten nauwelijks nog een rol spelen in conflictbeheersing, en de toewijzing van verantwoordelijkheid, en dat het ‘goede gevoel’ overheerst, hebben we het over lust. En daar moeten we ook de ‘winst’ zoeken die bestuurders najagen. De bevrediging van hun hoogst individuele lust, zonder acht te slaan op de consequenties. En zeker niet de consequenties voor anderen, of voor het land. Het leidt mij ertoe te concluderen dat een welvarend land behoefte heeft aan uitgesproken luie bestuurders. Bestuurders die elke vraag om iets te ‘regelen’ afwimpelen met een: ‘Zoek dat zelf even uit!’ En die de hand op de knip houden, en van nature streven naar een ‘kleine overheid’, zonder lastige collega’s. Maar wel met voldoende zelfkennis om zich niet de ‘Koning’ te wanen, die ‘recht’ heeft op een ‘Koninklijke’ beloning voor wat klussen in de marge. 

 

Een land waar nog zat te doen valt, heeft daarentegen belang bij een uitgesproken ambitieuze regeringsleider, die echter over voldoende zelfkennis beschikt om niet teveel hooi op de vork te nemen. Ook die leider zal op veel verzoeken ‘Nee’ moeten verkopen, maar dan omdat hij of zij niet alles voor iedereen kan zijn, en er maar 24 uur in een dag zitten. 

 

De grootste ellende ontstaat waar leiders van (relatief) welvarende landen het besturen uit hun handen laten vallen, omdat er aan het ‘gepriegel’ om de zorgen van ‘Tante Truus’ en ‘Joop Koekenbakker’ op te lossen weinig eer te behalen valt, en ze de vleugels uitslaan om leiders van landen in opbouw voor de voeten te lopen met ongevraagde ‘adviezen’, en het steunen van ‘oppositionele groepen’ als die ‘globalisten’ hun zin niet krijgen, of gewoon omdat ze de macht en het geld hebben om de boel in het honderd te schoppen. Als bevrediging van hun destructieve lust. Want als het land welvarend is, neemt de interesse van de burger in het landsbestuur af, en hebben de psychopaten vrij spel.

 

De tragiek is uiteraard, dat de onbalans wel uit moet monden in verspilling, chaos en zieke vormen van misbruik waar vooral de landen in opbouw verschrikkelijk veel last van hebben.

Go Back

Comment