Het ene woord lokt het andere uit.
Ook in ons hoofd. We zijn de hele dag aan het ‘associëren’, waarbij sommige begrippen door veelvuldig gebruik een ingesleten betekenis hebben gekregen. We hoeven geen uitleg meer. We weten waar het woord voor staat. Denken we. Maar wat nou als je veel weet, maar alles wat je weet is fout? Aantoonbaar onwaar. Onzinnig. Een goede vriend hoorde mij twee jaar geleden aan over ‘Corona’, in de tijd dat het nog geen ‘Covid’ werd genoemd, en ik deelde een schat aan informatie met hem, alles verifieerbaar waar, maar lastig te plaatsen in de actualiteit, en niet besproken door de gevestigde media. Hij verzuchtte dat hij het voor kennisgeving aannam, maar er helaas geen plek voor had in zijn brein, omdat het inhield dat hij dan een te groot deel van wat hij wist moest herzien. Het volgen van de verhaallijn zoals dat tot hem kwam via de gevestigde media, en de door de regering in beeld gebrachte ‘experts’, hield in dat hij tijd, en ruimte in zijn hoofd overhield voor ‘leuke dingen’. Twijfelen aan wat je weet is dan, door die bril bekeken, ‘roofbouw’. Verspilling.
Zelf ben ik veel avontuurlijker ingesteld, en niet zo bang uitgevallen. Maar ook bereid om te accepteren dat bepaalde ‘oppositionele’ kennis wel waar kan zijn, maar dat het niet vergt dat ik ‘á la minute’ mijn hele wereldbeeld om moet gooien om het weer ‘heel’ te maken. Geef het tijd. De stukjes van de puzzel vallen uiteindelijk vanzelf weer op hun plaats. Waarom moet een wereldbeeld ‘volledig’ zijn, terwijl we al weten dat mensen vaak grillig zijn, en onder verschillende omstandigheden ook anders kunnen reageren? Is het dan niet logisch dat het wereldbeeld waarin al die mensen functioneren ook grillig is? Dat de regie ontbreekt? Sterker nog, ik geef het je te doen om uit alles wat we zien gebeuren in de wereld een keurig verhaal te destilleren. ‘It doesn’t make any sense!’
Maar je moet toch wat.
Geen gebrek aan ‘dossiers’ in ons deel van de wereld waarvan ik hier op mijn blog stel dat we een zijweg zijn ingeslagen, waardoor we verdwaald zijn geraakt. Eén van die ‘dossiers’ betreft ons denken over de ‘economie’. En hoe we de ‘échte’ economie, die producten voortbrengt die we nodig hebben om te overleven, en producten die ons leven meetbaar naar een hoger plan tillen, hebben verwaarloosd, waardoor we ten prooi zijn gevallen aan het Neofeodalisme. Bij herhaling keerde ik terug naar Adam Smith, en zijn betoog over de ‘Wealth of Nations’. Hoe zijn schets van een betere wereld de vooraankondiging was van het ‘Industriële Kapitalisme’, en een pleidooi om een eind te maken aan de verwurging door de ‘Bevoorrechte Klasse’, de adel, die leefde van de opbrengsten van hetgeen zij bezaten, en hun militaire avonturisme. Zo’n ‘Bovenklasse’ die niets produceert is in economisch opzicht ballast. Een ‘drag’.
Zo’n ‘Bovenklasse’ die niets produceert, maar geld afroomt van de ‘werkers’ en ‘industriëlen’ noemen we ‘Rentiers’. De economen waar ik u op mijn blog met enige regelmaat naar verwijs behoren in ons deel van de wereld niet tot de ‘school’ die op de universiteiten en hogescholen studenten opleiden die als adviseur van bedrijven, instellingen en overheden adviezen uitbrengen die ons deze kant van het ‘Financieel Kapitalisme’ op hebben gestuurd. Wat is nou concreet het verschil tussen ‘Industrieel Kapitalisme’, en ‘Financieel Kapitalisme’? Op pagina 11 van DEZE verhandeling over de verschillen vindt u een overzichtelijke tabel waarin Michael Hudson die verschillen keurig naast elkaar heeft gezet. Zijn stelling is dat we in feite terug zijn bij ‘Af’. Dat we als een blok gevallen zijn voor de mooie praatjes van de nieuwe ‘Rentiers’, de bankiers, de verzekeraars, de grootaandeelhouders, de speculanten en hun adviseurs, en aan hen ondergeschikte politieke klasse, met hun verleidelijke verhalen over ’Services’ die geen ballast, geen last, geen ‘drag’ zijn, maar een ‘product’.
Vandaar die term ’Neofeodalisme’. En mijn betoog dat Adam Smith zich zou omdraaien in zijn graf als hij zou horen hoe op de universiteiten en hogescholen zijn pleidooi voor ‘kapitalisme’ en een ‘vrije markt’ volledig op zijn kop is gezet. ‘Vrije Markt’ betekende ‘Vrij van Rentiers’. Vrij van de last, van de kosten, die niet-productieve lieden door tussenkomst van de door hen gekochte en betaalde wetgevers en rechters naar eigen inzicht opleggen aan de ‘Marktpartijen’. Dat we in het westen de inkomsten van banken en financiële dienstverleners en juristen optellen bij wat de industrie en de landbouw produceren om tot een ‘GDP’ te komen, is economisch gezien vloeken in de kerk, waar dat geld afgetrokken zou moeten worden als een kostenpost. De enige autoriteit die ‘recht’ heeft op ‘Rent’, is het collectief, vertegenwoordigd door een dienstbare, efficiënt werkende overheid. Een overheid die faciliteert. Een overheid die mogelijk maakt. Die zorgt voor een betrouwbare infrastructuur. Een fatsoenlijke zorg tegen de laagst mogelijke kosten. Een ‘basisinkomen’. Kosteloos onderwijs ten bate van de productieve mens.
Met andere woorden, de ‘Industriële Kapitalist’ is een ’Socialist’, voor wie ’Socialisme’ begrijpt als een systeem met nederige overheidsdienaren die geen dag vergeten dat al het geld dat zij uitgeven het geld is dat anderen hebben verdiend, en in goed vertrouwen hebben afgedragen aan de overheid. Het is volkomen onbestaanbaar dat zo’n overheid dat geld zou spenderen aan oorlogen ver van huis, bizarre frivoliteiten in de ‘LifeStyle’-sfeer, of de ver gaande invasie van het privéleven van de burger, danwel de verkoop van collectieve diensten aan ‘Marktpartijen’ die het recht krijgen om de burger te plukken met ’tarieven’, ‘boetes’, ‘kosten’ en ‘rente’. Onder geen beding zal enige overheid in die wereld van het ‘Industrieel Kapitalisme’/’Socialisme’ het recht om geld bij te drukken, of kredieten te verstrekken, uitbesteden aan private partijen. ‘Socialisme’ is dan de vervulde belofte van het ‘Industrieel Kapitalisme’, dat ‘Wealth’ bracht voor de ’Nation’. Overal waar ik op mijn blog van leer trek tegen een overheid die te ‘Groot’ is, moet u dat lezen tegen die achtergrond. Een overheid die zich heeft laten verleiden door de ‘Rentiers’ om te handelen in strijd met het belang van de productieve burger, de ‘werker’ en de ‘industrieel’/‘landbouwer’. Met als gevolg een oceaan aan ‘BullShit’-banen, bemoeizucht, bestuurlijke willekeur, verspillende (niet productieve) subsidie, discriminerende wet- en regelgeving als reflectie van een ‘Rules-Based’-samenleving die elke structuur ontbeert, en een groeiende klasse die leeft van diefstal (de overheveling van ‘Earned Income’), oorlog en verdeeldheid.
Het parasitaire karakter van ‘Financieel Kapitalisme’, de theoretische en praktische uitgangspositie voor het ‘World Economic Forum’, oftewel ‘Davos’, en de NAVO, noem ik niet zomaar ’Neofeodalisme’, om de goede naam van de aangesloten individuen en organisaties te bezoedelen. Het is ’Neofeodalisme’ in optima forma. Ik begrijp als geen ander hoe termen als ’socialisme’, en bij extensie ‘communisme’, bij veel mensen in het westen de haren recht overeind zet. Geen haar op mijn hoofd die ervoor pleit terug te keren naar de tijden van het Sovjet-experiment, of de excessen van de ‘Culturele Revolutie’. Bij mij bent u ook aan het goede adres met klachten over profiteurs die misbruik maken van de collectieve voorzieningen, of stroperige ambtenarij in landen waar ’Socialisten’ het voor het zeggen hebben. Waar ik op wijs is dat Adam Smith, en al die andere denkers die de basis legden voor dat wat ‘politieke economie’ zou moeten heten, ’Socialisme’ zagen als de logische uitkomst van ‘Industrieel Kapitalisme’. Automatisering en robotisering niet als een bedreiging voor de productieve mens, maar als een opsteker, waardoor woningen, wegen, hogesnelheidstreinen, luchtvaart, ruimtevaart en de zorg op een logische, ‘Marktgedreven’ manier naar een steeds hoger plan zou worden gebracht, en de ‘Wealth’ van de ’Nation’ met elk jaar verder toe zou nemen, samen met het vrij besteedbare inkomen. Gefaciliteerd door een dienstbare overheid, die ‘Rent-seeking’ aasgieren de pas af zou snijden. Daarom stelde Adam Smith ook dat het een zegen was als beschermingsconstructies zoals ‘rechten’ en ‘patenten’ (die in die tijd een andere naam hadden) geschrapt werden, zodat elk product tegen de laagst mogelijke kosten op de ‘markt’ kon komen.
Faciliteren betekent hier subsidiëren van productieverhogende activiteiten, en protectie van de eigen productie tegen ‘Roofkapitalistische’ interventies, alsmede de bescherming van de bodemschatten als nationaal eigendom. Militaire macht, alsmede politiediensten die toezien op de naleving van elementaire, eenvoudig te begrijpen wetten, zonder onderscheid van toepassing op alle burgers, zijn nuttig en nodig om het soevereine land te beschermen tegen ‘Aasgieren’ en militaire avonturiers die elke dag werken aan de uitbreiding van het ‘Wingebied’ voor hun ‘Services’. De expansie en oorlogen van het westen, onder de vlag van de NAVO, is onlosmakelijk verbonden met de triomfen van het ‘Financieel Kapitalisme’ in het westen sinds ‘Reagan’ en ’Thatcher’ wat er restte van het ‘Industrieel Kapitalisme’ met de grond gelijk maakten. ‘Europa’ verzette zich lange tijd, alhoewel Nederland onder de bezielende leiding van ‘Paarse’ kabinetten al vroeg capituleerde. In hoeverre de charismatische Pim Fortuyn vat had op deze materie, en begreep waarom het mis dreigde te gaan, kan ik u niet met enige zekerheid zeggen. Daarvoor waren zijn publieke uitlatingen en zijn geschreven boeken en artikelen te ‘populistisch’. Ze ontbeerden een intellectuele basis die verwees naar de materie zoals ik u die hierboven heb getracht te schetsen. Hetzelfde voor de meeste andere uitdagers van de ‘Orde’ in Nederland.
Deze bijdrage, noch de andere bijdragen op dit blog, zijn opgehangen aan een vast omlijnd idee over mens en maatschappij. Ik hoop dat deze bijdrage u de kracht geeft om te durven twijfelen aan wat u dacht te weten. Om terug te keren naar de basis, en de betekenis van bepaalde woorden en begrippen nog eens tegen het licht te houden. Al was het maar om mensen die zich tooien met een zeker ‘label’ te kunnen zien voor wat ze zijn. Meer in het bijzonder waar iemand verklaart het ‘Kapitalisme’, of het ’Socialisme’ een warm hart toe te dragen. Waarna blijkt dat ze zijn ingevangen door de Neofeodalisten, die handelen in ‘Services’ die een last zijn voor het ‘Productieve Kapitalisme’, of zijn verworden tot verkopers van ‘LifeStyle’-producten, activisme en media-uitingen in de vaardige handen van hun Neofeodale meesters die hun focus hebben weten te verleggen naar ‘Identitiy Politics’.