Nagenoeg iedereen die ik spreek heeft plannen voor een feestelijke heropening.
Mijn krant schreef over de ‘Roaring Twenties’, een eeuw geleden, die in hun beeldvorming volgde op een periode waarin mensen hun geld noodgedwongen hadden ‘opgepot’ als gevolg van de Eerste Wereldoorlog, en dat met bakken tegelijk uitgaven in de jaren die er op volgden. Met uiteraard de onvermijdelijke kater van de ‘Great Depression’, die weer culmineerde in de Tweede Wereldoorlog. Maar wel eerst feest!
Die analyse deugt van geen kanten, maar dat is voor een andere keer. Mij gaat het om de huidige gemoedstoestand, en of die realistisch is, of niet. Trouwe lezers van dit blog weten dat ik al jaren waarschuw voor een afrekening, omdat we er een potje van maken met onze ‘Alles Bubbel’. Volop geld uitgeven dat er niet is, maar door dat wereldwijd gesynchroniseerd te doen heeft het systeem ons nog niet in de steek gelaten. De narigheid is dan wel, dat als het dan uiteindelijk wél mis gaat, de ellende niet meer te overzien is. In DIT artikel sombert Charles Hugh Smith over het komende jaar. Ik deel zijn analyse, die is toegesneden op de situatie in de Verenigde Staten. Voor Europa ligt het marginaal anders. In Europa, en zeker in Nederland, is ‘Lifecycle Bureaucracy’, met iedereen aan het infuus van de overheid, en een productie die onder druk staat, of doelbewust wordt afgebroken ten behoeve van het ‘Klimaat’, een grotere bedreiging dan het ‘Vulture Capitalism’ dat in de Verenigde Staten eerder het mes zal zijn dat een einde maakt aan de ‘Alles Bubbel’.
Omdat ik al zo lang schrijf dat we niet goed bezig zijn, maar de rekening niet op de mat valt, is het u vergeven als u denkt dat u dat verhaal nu wel kunt negeren. Er waren verstoringen, en nu is er ‘Covid’ waardoor het even tegenzit, maar steeds opnieuw bleek het systeem in staat de schokken op te vangen. En nu is Trump druk met een achterhoedegevecht, maar maakt Joe Biden zich op voor een hersteloperatie met de strijdkreet ‘Build Back Better’, dus dat gaat ook deze keer weer helemaal goed komen. Het sterke aan dat artikel van Smith, is dat hij laat zien dat we niet veel meer in huis hebben dan ‘tijd kopen’. We hebben alles ‘opgelost’ door méér liquiditeit, die in het ‘westen’ wegvloeide naar de ‘corporaties’, de allerrijksten, de banken en (in Nederland) de ‘frivole activiteiten’ in de lobbysfeer en ‘cultuur’. Door een Amerikaanse bril bekeken is dat investeren in mensen die niets anders doen dan verkooppraatjes in elkaar draaien, geld wegsluizen naar sport-en-spel, subsidie op ‘Lifestyle-variaties’, en politiek activisme, en daarmee het toppunt van verspilling. Maar het is wel helemaal ‘Vierde Industriële Revolutie’, als je de ‘Davos-versie’ accepteert. Daarom ziet het er voor Europa net iets minder hopeloos uit, maar dan moeten we wel oppassen voor de lobbyisten die de productie en de logistiek in het vizier hebben om het ‘Klimaat’ te redden.
De ‘Davos-versie’ bevalt mij helemaal niet. Wat mij daarin niet bevalt, is dat het vol zit met ideeën die verkocht worden als een enorme verbetering, terwijl ze net zo’n opsteker zijn als de ‘bevrijding’ van Libië, Syrië en Irak voor de bevolking in die landen. En dat is iets wat mij verbijstert. Hoe eenvoudig het is om mensen te mobiliseren voor beleid dat exact de tegenovergestelde uitkomst heeft van wat wordt beloofd. Maatregelen om het milieu en het klimaat te redden, die de zaak alleen maar slechter maken. Bevrijdingen die uitmonden in slavernij, mensenhandel en vluchtelingenstromen van ontheemde mensen, die in lekke bootjes proberen een schip van George Soros te bereiken. Bestrijding van terreur door terroristen geld, politieke steun en wapens te geven. Bewaking van de privacy en de vrijheid door de ‘surveillance’ en regelgeving tot ongekende hoogte op te schroeven. Het ‘Intelligent’ bestrijden van een pandemie door alles verkeerd te doen. En er is nog zo vreselijk veel meer.
Natuurlijk ken ik de predicties van Orwell, die een ‘achterstevoren-samenleving’ beschreef, waarin ‘Oorlog’ het woord was voor ‘Vrede’, en ‘Slavernij’ een ‘Mensenrecht’. Er is niemand die bezwaar kan hebben tegen ‘Building Back Better’, totdat je beseft dat het betekent dat hij het voornemen heeft weer volop te investeren in méér oorlog, en dat dat ook de achterliggende gedachte was waar het Congres het veto van Trump op de defensiebegroting wegstemde. ‘Better War’. Zonder overigens Trump een pluim te geven, waar die nog altijd aast op een kans om Iran de oorlog te kunnen verklaren op de valreep. De ironie is dan dat het een cadeau voor Biden zou zijn. Exact wat de ‘Warparty’ wil. Met een volwaardige ‘Oorlogseconomie’, en bij voorkeur mét het verbeurd verklaren van buitenlandse schulden, hopen ze het systeem te redden. Het lijkt een onmogelijke opgave om mensen zo gek te krijgen, maar ‘Vrede = Oorlog’, dus ik sta nergens meer versteld van.
De ‘Virus-verwarring’ is nu zo’n beetje compleet, als u het mij vraagt. Dat vaccin dat in het westen wordt uitgezet wás al geen vaccin, maar een experimentele profylaxe die slechts de symptomen zou kunnen verminderen, volgens alle berichten. Met inbegrip van de WHO en de almachtige Dr. Fauci. Maar waar er nu gesproken wordt over het uitstellen van de noodzakelijke tweede injectie, waar de eerste maar een halve dosis is, schuift zelfs dat perspectief uit beeld. Voeg het bij de ‘mondkapjes-ruzie’ en de onzekerheden over de betrouwbaarheid van de testen, de beleidsmatige chaos, elkaar tegensprekende ‘experts’, en hoe kritiek leidt tot snel toenemende censuur, bij een vooruitzicht van eeuwig mondkapjes, ‘social distancing’ en reisbeperkingen, en ik begrijp niet hoe iemand nog serieus in de weer kan zijn met plannen voor een feestelijke heropening. Ik hoor ook niemand over de vraag wie uiteindelijk de rekening van dit ‘Intelligente’ avontuur gaat betalen.
Kortom, in ‘achterstevoren-stijl’ zou dat feest ook heel goed iets kunnen zijn wat we vroeger een regelrechte ramp genoemd zouden hebben.