Misschien is onze aanpak verkeerd?
Als je bepaalde keuzes maakt in de politiek, ingegeven door idealisme, en/of adviezen van 'experts', en de resultaten zijn het tegenovergestelde van wat je ervan had verwacht, of wat de 'experts' je voorspiegelden, keer je dan terug naar de oorspronkelijke situatie? Of gooi je kolen op het vuur en ga je verder met prutsen, en op goed geluk aan knoppen draaien waarvan je niet weet waar ze voor dienen?
Voordat je het advies van 'experts' overneemt, moet je je steeds weer afvragen: Welk belang hebben die 'experts' erbij? Als het antwoord dan is dat er meer geld naar hun 'onderzoeksrichting' en 'adviesbureaus' zal gaan, en hun carrières en prestige er wel bij varen, blijf dan even op je handen zitten, en tel tot tien miljard, want voor je het weet is dat het geld wat de overheid kwijt is tegen de tijd dat je tien jaar verder bent in die 'witwaspraktijk'. Let wel: Als de overheid in sociologische experimenten doet wat die 'experts' hen adviseren, en het giert volkomen uit de klauw, is het niet hun fout. Ze hadden een lekke band. De brug stond open. Het geld was op.
Vanochtend bij 'GoedeMorgen Nederland' een 'opvoedkundige' die haar visie mocht geven over 'Challenges' op 'TikTok', ook wel 'Dares' genoemd, omdat daar best wel vaak ernstige brokken van komen. Nou ben ik zelf geen 'opvoedkundige', maar ik heb ruime praktijkervaring via mijn eigen 'jonge jaren', en als opvoeder en toeschouwer. Mijn conclusie is dat kinderen nieuwsgierig zijn, wat de ene keer prettig is, als het betekent dat ze graag willen leren, terwijl het ook knap link kan zijn als hun nieuwsgierigheid hen op het pad zet van levensgevaarlijke avonturen. Tot zover zijn de 'opvoedkundige' en ik het met elkaar eens. Maar vervolgens houdt de 'opvoedkundige' ons voor dat het betekent dat je moet 'blijven praten' om ontsporingen te voorkomen. En daar is ze mij kwijt. En de meeste kinderen ook, ben ik bang. Tegen kinderen op een bepaalde leeftijd, met een bepaalde nieuwsgierigheid, kun je je de blaren op je tong kletsen, maar ze horen amper wat je zegt. Ze weten wel dat je het niet wil hebben, maar ze doen het lekker tóch.
Al vele decennia geleden trok ik voor mijzelf de conclusie dat er niet één gestandaardiseerde aanpak was die gegarandeerd modelburgers opleverde. Veel teveel variabelen. Het is in elk geval doorgaans niet zo dat als het mis gaat met een kind, en hij of zij aan de punt van een mes blijft hangen, gedrogeerd raakt, een 'SOA' oploopt, een trauma vanwege een abortus, betrapt wordt op winkeldiefstal, of vastgelijmd aan de A12 de politie in het gezicht spuugt, de ouders tekort zijn geschoten omdat ze hen niet hebben verteld dat dat niet mocht. Het is veel vaker zo dat de ouders simpelweg machteloos waren om ervoor te zorgen dat hun kind het wel uit zijn of haar hoofd zou laten, terwijl de overheid ook liever op afstand blijft tot er doden vallen.
En als je in je jeugd al vrij was om elke 'Challenge' op te pakken die er op 'TikTok' langskwam, en je bent daar niet ergens met je hoofd tegen een betonnen muur gelopen, dan ga je daar vermoedelijk als 'hooligan' of 'Party-Animal' gewoon vrolijk mee verder. Terwijl de 'opvoedkundigen' hun zakken vullen, en carrière maken op golven subsidie.
Laat mij, voor u mij verkeerd begrijpt, benadrukken dat ik niet de wijsheid in pacht heb, en dat ik als kind en opvoeder geluk heb gehad, terwijl ik vaker op intuïtie mijn keuzes maakte dan mij lief was. Wat ik alleen consequent heb geprobeerd te vermijden als ouder, dat was dat ik handelde 'in woede', wanneer ik de controle over mijzelf al kwijt was, omdat ik te lang had gewacht. Ik ging daarvóór al op de 'noodrem' staan, en jammer dan als iemand mij niet aardig vond. Zolang de opvoeding mijn verantwoordelijkheid was, was ik geen 'uitvoeder' van een kwezel die ergens op een opleiding modelmatige oplossingen aangereikt had gekregen, waarvan een blind paard kon zien dat het niet ging werken. Daarvoor had ik mijn kinderen té lief.
Dat wil niet zeggen dat je, vér voordat je op de 'noodrem' moet gaan staan niet mag luisteren naar adviezen van andere praktijkdeskundigen, of zekere 'experts' die serieus overkomen. Wellicht zijn er slimme manieren om ongelukken te voorkomen, en tevens de 'noodrem' te vermijden. 'Win-Win'. Of dat je het in bepaalde gevallen beter over kunt laten aan iemand die wél 'tractie' heeft, en waar het kind wél naar luistert, zolang je er voor jezelf zeker van bent dat die ander geen 'Candy-Man/Woman' is met onfrisse bedoelingen, of dat die ander normaal gedrag koopt, en je kind zo conditioneert op een corrupt verwachtingspatroon waar dat kind in de maatschappij uiteindelijk mee vastloopt.
Mijns inziens zou het niet verkeerd zijn als ouders zich (weer) wat meer bezig zouden houden met de kinderen die ze op de wereld zetten, en de verantwoordelijkheid ook opeisen, omdat de 'Nine-to-Five-experts' op té grote afstand staan, en niet zelden grossieren in een opmerkelijk gebrek aan successen en zelfkritiek. Ze hebben de theorie toegepast, en jammer dan als het kind uit de bocht vliegt. Zal wel iets te maken hebben met de ouders……
Elke burger is gehouden aan de wet, mits volstrekt helder is wat die wet concreet inhoudt, en inzoverre de wet geen slachtoffers maakt van mensen die zonder die wet kansrijk waren. De verantwoordelijkheid teruggeven aan de ouders kan alleen als de ouders ook naar bevind kunnen handelen om onwelgevallig gedrag van kinderen effectief te stoppen voor het gevaarlijk wordt, of de schade voor het kind dermate groot wordt dat het neerkomt op martelen als je zegt: 'Ga je gang! Leuk! Ik ben vroeger zelf ook jong geweest!', waarna dat kind 'hersendood' van het lachgas, of dood na een steekpartij of bomaanslag 'in het criminele milieu', danwel met een strafblad na 'bijbeunen' als 'uithaler', alle reden heeft om zich te beklagen over de ouders, de overheid, en de 'experts'. Ik heb geen panklaar advies dat naadloos aansluit op de behoefte van elk individueel kind, met een eigen vriendenkring, en eigen leefomgeving, maar ik weet wel dat meer geld, en meer 'Geouwehoer' geen betere samenleving oplevert. Tegen de achtergrond van minder geld voor iedereen is het zaak ook daar de 'Naoberstaat' weer wat meer lucht te geven, en na te denken over wetten die wél te handhaven zijn, en 'experts' die je ook verantwoordelijk kunt stellen.