Slechts een klein deel van de ‘ZZP-ers’ heeft een verzekering tegen ‘arbeidsongeschiktheid’, en ze sparen niet voor hun pensioen.
Om, voor mij, onduidelijke redenen was dit blijkbaar ‘nieuws’ voor zowel NOS als RTL, en diverse kranten. Het ‘opschonen’ van de ‘arbeidsmarkt’, door mensen te dwingen werk te accepteren zonder vooruitzicht op een vast contract, waar ‘de politiek’ en ‘de werkgevers’ zich de afgelopen jaren sterk voor hebben gemaakt, was hier op gericht.
Door het naar voren halen van ‘bestedingsruimte’ kan men de illusie levend houden van ‘economische groei’. Tot op zekere hoogte sluit dat ook aan bij wat veel kiezers willen. De toekomst is ongewis. Misschien haal je je pensioen wel helemaal niet. En is het zonde van dat geld dat je ergens in een potje hebt geparkeerd, waar anderen, die wel oud worden, van profiteren. Dito met een ‘arbeidsongeschiktheidsverzekering’. Misschien word je wel helemaal niet ‘arbeidsongeschikt’. En heb je je hele werkzame leven betaald voor die kneuzen en kansloze pechvogels.
Dat we dat geld nu uitgeven, op terrasjes, in restaurants, voor vakantie, en om er ‘gadgets’ mee te kopen, vieren de ‘mainstream’ economen als een groot succes. Maar, zoals hier al veel vaker gesteld, is het niet alleen dat gegeven dat we het geld dat we nu uitgeven ‘straks’ niet hebben. Maar is een bijkomend probleem dat die ‘Heilige Groei’ nu betaald is met bakken geleend geld. Waardoor de mensen die nu werken en uitgeven, straks niet alleen geen pensioen hebben, maar ook nog eens door de overheid die dan de scepter zwaait zullen worden aangeslagen voor ‘rente en aflossing’ op het geleende geld.
Vooral voor de ‘ZZP-ers’ die zich nu rijk rekenen op basis van hun ‘beleggingen’ of de waarde van hun huis, zal dat een behoorlijk ijzige douche zijn! Tenzij…….
Tenzij er, ergens in de nabije toekomst, radicale veranderingen worden doorgevoerd, en nieuwe activiteiten daadwerkelijke groei op de kaart zetten die nu nog niet zichtbaar is. Dus geen ‘Groei’ die voortvloeit uit naar voren gehaalde consumptie, maar groei die een daadwerkelijke maatschappelijke verrijking betekent. Die nieuwe bronnen van welvaart aanboort. Of dat we, als Nederlanders, mee kunnen liften op dergelijke ontwikkelingen elders. Dan nog is het onwaarschijnlijk dat ‘beleggingen’ in bestaande fondsen, en bedrijven waar Nederlanders hun geld naartoe sluizen, de bron van die welvaartsgroei zullen zijn, omdat die groei eerder gerealiseerd zal worden in niet-westerse landen, naar het zich laat aanzien. Wat betekent dat je als ‘ZZP-er’ over behoorlijk wat visie en durf moet beschikken om langs die weg je van een verzorgde toekomst te verzekeren.
Waar iemand het ‘eigen huis’ als pensioensvoorziening ziet, is mijn vraag primair: ‘En waar ga je dan wonen?’ Als dat ‘eigen huis’ zwaar overbemeten is, en in een aantrekkelijk deel van het land is gesitueerd waar mensen ook in de toekomst graag willen wonen, klopt dat perspectief wel, mits men daadwerkelijk bereid is na de pensionering genoegen te nemen met een kleinere woning, en/of op een lokatie die minder in trek is. Zelf heb ik die stap welbewust gezet in 2007, net vóór de ‘kredietcrisis’, maar hoeveel mensen werden er niet overvallen door die terugval, en zaten daarna met een huis dat zwaar ‘onder water’ stond? Als ‘puntje’ bij ‘paaltje’ komt blijken mensen veelal toch sterk gehecht aan hun huis, en hun leefomgeving. Zeker als ze wat ouder zijn, en al hun vrienden en kennissen daar hebben.
Een pensioenfonds is uiteraard ook niet zaligmakend, zoals de afgelopen jaren is gebleken. Dat wil zeggen, overheden en ‘Centrale Banken’ hebben de macht om die collectieve verzekeringen, die met een spaartegoed worden bekostigd, uit te kleden door de rente kunstmatig naar ‘nul’ te brengen, en door ‘regelgeving’ die hen het werken onmogelijk maakt. Westerse overheden hebben zich volop van die technieken bediend om burgers te ontmoedigen in hun streven om geld weg te leggen voor een verzorgde toekomst, omdat die overheden dat geld nu nodig hadden om er de illusie van ‘Groei’ mee te betalen. En voor dingen die ‘BOEM!’ zeggen, en ‘Regime-Change’-avonturen in landen ver van ons bed.
Mijn interesse in geostrategische ontwikkelingen komt ook voort uit een behoefte om de ‘toekomst te kennen’, ten bate van mijn eigen investeringsbeslissingen, c.q. politiek-strategische keuzes, die een uitwerking zullen hebben die voorbij de horizon ligt. Voor veel mensen die zich de ‘moderne’ kijk op het leven eigen hebben gemaakt is dat een vorm van ‘grootheidswaanzin’ waar ze geen tijd voor hebben. Ik erken dat het in zekere zin het product is van ‘generatie-indoctrinatie’, waar een ‘Na-Oorlogse’ generatie opgroeide met een groot ‘collectief bewustzijn’, en bijbehorende verantwoordelijkheidsgevoel, die fundamenteel anders gestructureerd is dan het ‘entitlement-perspectief’ dat er uit voortkwam.
We kunnen er vergif op innemen dat mensen die nu simpelweg weigeren om zelfs maar na te denken over de risico’s die ze lopen, of hoe ze later willen leven, met eisen zullen komen tegen de tijd dat ze oud, krakkemikkig of langdurig ziek zijn. In de Verenigde Staten, waar men de samenleving zo had ingericht zoals het nu in Europa wordt gerealiseerd, onder het banier van ‘vernieuwing’ vanuit het dogma van de ‘mainstream’ economen, was het simpel. Werken tot je er bij neervalt. En anders ga je maar dood. Ook daar steken klachten over gebrekkige sociale voorzieningen nu de kop op, waar de summiere voorzieningen die er waren dreigen te verdrinken door een gebrek aan geld. Maar in ons deel van de wereld hinken burgers nog op twee gedachten. En dat zal in de toekomst gaan leiden tot aanspraken op voorzieningen waarvoor men niet heeft betaald.
Dat is vooral slecht nieuws voor degenen die wel spaarden voor hun ‘arbeidsongeschiktheid’ en/of ‘oude dag’. Omdat je kunt zien aankomen dat het uitdraait op een ‘pluk ze’-actie onder het banier van ‘verplichte solidariteit’. Een radicaal andere visie op ‘collectiviteit’ dan die waarmee ik ben opgegroeid.