Het principe van 'contrair' investeren is niet lastig te begrijpen.
Op de 'top van de markt' is alles véél te duur, en hou je je geld in je zak. Nadat de 'bubbel' geklapt is, en velen zich genoodzaakt zien hun 'posities' te liquideren, stap je in, en ben je klaar voor de volgende opleving. Aan het eind van een leven vol 'cycli' ben je stinkend rijk.
In de praktijk is het nog niet zo eenvoudig. Want je moet wel 'kapitaal' hebben om te investeren als iedereen onderweg is naar de uitgang, terwijl er dan geen geldverstrekker meer is die bereid is jou iets te lenen. Sterker nog, de banken en andere geldverstrekkers trekken klanten die even zonder geld zitten, vanwege de beroerde economische situatie, zonder pardon door de wringer. En tijdens de 'bankencrisis' van 2008 moesten banken zelf ook liquideren, of ze wérden geliquideerd, tot de 'Lender of Last Resort' bijsprong, en hen redde.
Die 'Lender of Last Resort' was formeel de 'Centrale Bank', maar eigenlijk dus de 'Belastingbetaler'. U en ik. Terwijl de 'Overheid', uiteindelijk ook U en ik, via 'stimulering' (cadeautjes voor banken en ondernemers) probeerden de haperende motor weer aan de praat te krijgen. Maar tegelijkertijd werden U en ik in Europa uitgeknepen via 'Austerity'. Waarbij u hier 'U en ik' ruim moet zien, en meer moet lezen als 'burgers van Europa', en dan met name die in 'Schuldenlanden'. In 'Service-land' Nederland hadden we er uiteindelijk minder last van, omdat we dichter tegen de banken aanzaten die werden 'gered', waardoor ook wij profiteerden.
Het is lastig om te onderkennen dat je een 'lijkenpikker' bent als je juist het idee hebt zelf primair het slachtoffer te zijn van een economische neergang. Het is eigenlijk een kwestie van 'Mindset'. De 'Contraire Investeerder' wéét dat hij niet rijk is als de economie alle records slaat, en zijn bankrekening ook, en let juíst dan 'op de kleintjes'. Het komt niet in hem op om te investeren in een groot glimmend kantoorpand, vol exclusieve kunst, en innovatieve snufjes, omdat hij wéét dat hij dat geld hard nodig zal hebben om al die geliquideerde 'assets' op te vegen als de hele zaak instort. Of, zoals mijn ouders mij voorhielden: 'Zuinigheid met vlijt, bouwt huizen als kastelen'.
Probleem nu is evenwel dat dit hele cyclische systeem, waarin die investeringsstrategie werkt, op het punt staat het te begeven. Ik weet dat ik met mijn kritieken hier de 'PartyPooper' ben. De zuurpruim die het feestje verstoort. De 'zwartkijker'. In discussies over de risico's in deze tijd, en de vraag of het riskant is nu (nog) te investeren, vind ik steeds meer mensen aan mijn zijde die erkennen dat een 'correctie' in de lucht hangt. Maar die missen de essentie van mijn verhaal. 'Correctie' is niet de juiste term. De 'Lender of Last Resort', U en ik, zijn uitgespeeld. Behangen met triljarden aan 'Liabilities', in de vorm van opgekochte 'pandbrieven' en wat je maar kunt bedenken, om de illusie van 'economische groei' te reanimeren na die (bijna) fatale 'crash' van 2008.
Als de bijl nu naar beneden komt, is dat geen 'correctie', maar een 'revolutie'. De vraag die mij bezighoudt, is wat de uitkomst van die revolutie zal zijn. Ik bedoel: Er komt, hoe dan ook, een 'oplossing'. Maar is die 'vriendelijk' voor ons, de 'menselijke soort', of belanden we in een dystopische nachtmerrie? Ik benadruk, met klém, dat dat op dit moment nog géén uitgemaakte zaak is! Sterker nog, anders dan u wellicht meent, gezien mijn 'zure' berichten, ben ik optimistisch over onze kansen. Maar dan moeten we wél de juiste keuzes maken!
De realiteit is, dat je mensen niet kunt dwingen keuzes te maken die voordelig zijn voor hen, hun kinderen en kleinkinderen. En dat het een peulenschil is om 'Gretige Groeiers', opgevoed met het idee dat ze recht hebben op de vervulling van al hun hedonistische verlangens, het hoofd op hol te brengen met beloften over 'bevrijding'. Zie Libië. Zie Syrië. Zie Oekraïne. Zie het Verenigd Koninkrijk. En onze eigen keuze voor 'Identity Politics' binnen een 'Service Economie' maakt ons extreem kwetsbaar voor een identieke dwaling.
Wat commentatoren typeren als een 'Handelsoorlog', zie ik als een 'Fatale Contractie' die de ultieme test is voor 'het Systeem'. We kúnnen er béter uitkomen. Of we vinden ons terug in een 'Failed State' vol 'assets' die opgeveegd worden door types die zuinig waren toen wij het geld lieten rollen. En dat heeft minder te maken met geld, en meer met hoe we omspringen met onze verantwoordelijkheden, en zorg voor elkaar. Als we ons de kop gek laten maken door het identificeren van vijanden, van onze laatste centen nóg meer wapens kopen, janken om meer 'surveillance' en 'Big Brother' tot op het toilet om ons, en onze 'Identiteit' te beschermen, dan gaan we gillend tenonder, vrees ik. Als we weer normaal gaan doen, en al die 'robots' en 'Artificial Intelligence' inzetten om ons het werk uit handen te nemen, zónder dat we de vrije tijd die we al doende krijgen gebruiken om elkaar de les te lezen, en de kop in te slaan, ziet onze toekomst er zonnig uit. Dan nóg zal een ander 'Systeem' het levenslicht moeten zien, met een redelijke distributie van de collectieve welvaart als uitgangspunt, waarin de 'prikkel' om te innoveren en risico te nemen blíjft bestaan, maar zonder grootschalige corruptie, een 'bovenlaag' van 'uitvretende' bestuurders en cynische bankiers die de 'geldstromen' manipuleren in hun voordeel, met een 'militaire kaste' onder handbereik om elders nestjes leeg te roven, en volkeren te 'bevrijden'.
Zo'n alternatief 'Systeem' vindt u niet in een 'Standaardwerk' van een filosoof of econoom, maar zal een 'Work in Progress' blijven, met onvoorspelbare uitdagingen, en exponentiële verbeteringen van de levensstandaard, op golven van nieuwe technologische vaardigheden. De elementaire 'Solidariteit' die er voor nodig is, is een ander beest dan het 'R2P'-monster dat er nu mee wordt aangeduid. 'Leven, en laten leven'. Of, zoals ze 'op straat' in mijn jonge jaren zeiden: 'Bemoei je met je eige! Dan heb je 't druk genoeg!'