Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Zombieleger

Hoe komt het dat 'Naming and Shaming' in deze tijd belangrijker zijn dan de 'Rule of Law'?

 

Door een artikel waarin werd verwezen naar een boek van Saul Alinsky, dat ik vele decennia geleden al eens las, en nu weer heb afgestoft, realiseerde ik mij dat Alinsky wellicht belangrijker is voor wie deze tijd wil begrijpen, dan Orwell, of daaraan verwante schrijvers. In het bijzonder voor diegenen die, net als ik, niet weglopen met het idee van een groot, wereldomspannend complot, maar wel zien dat het wemelt van de 'valse plannetjes' om het 'sentiment' te beïnvloeden.

 

Alinsky was iemand met het hart op de juiste plaats, die zich tijdens zijn leven volop inspande om mensen 'zonder stem' de controle over hun eigen leven (terug) te geven. Zoals vele intellectuelen in zijn tijd was hij geobsedeerd door de invloed van Machiavelli, die vele eeuwen geleden het 'standaardwerk' schreef voor machthebbers die hun macht wilden consolideren, en uitbouwen. Een generatie die in opstand kwam tegen rassenscheiding, en de oorlog in Vietnam, met een weelde aan fantastische idealen over een wereld vol liefde, muziek, vrije expressie en drugs, zocht en vond bij Alinsky het 'gereedschap' om de gehate orde de baas te worden.

 

Als Alinsky had gezien hoe de Clintons, Bush/Cheney, Obama, en nu Trump, naast een groot aantal andere extreem cynische 'wereldleiders', zoals Netanyahu, of Boris Johnson, gretig gebruik maken van zijn recepten, was hij ongetwijfeld vol op de rem gaan staan. Zoals ook Adam Smith, Darwin, Freud en Einstein zich miskend zouden voelen door de wijze waarop zij na hun dood werden geprostitueerd.

 

In haar column in NRC over 'Europa' staat Caroline de Gruyter deze week stil bij 'Attack Politics', wat is voortgekomen uit de inzichten van Alinsky. Een strategie die eerder, ook in Europa, met succes werd ingezet door alle denkbare 'actiegroepen', waaronder die welke worden gefinancierd door George Soros. Echter, Caroline zet die arme multimiljardair weg als uniek slachtoffer. Meer in het bijzonder van een Amerikaans duo Arthur Finkelstein en George Birnbaum, die naam maakten voor zichzelf door Netanyahu aan een verrassende overwinning te helpen op Shimon Peres, na de moord op Rabin. Die twee zouden namelijk Viktór Orban aan zijn klinkende overwinningen in Hongarije hebben geholpen. Waarbij Caroline zich verbaasd over het gegeven dat Soros, net als Finkelstein en Birnbaum, Joods zijn, en Orbán niet.

 

Maar de animositeit tussen 'immigratie-voorvechters' en Orbán is niet van recente datum. Al in 2015 gaf de eveneens Joodse, veel gedecoreerde 'immigratie-voorvechterPaul Lendvai een 'prikkelend' boek uit over Orbán, waarin hij hem wegzette als 'Strongman', op grond waarvan velen, inclusief Soros zelf, Hongarije al in 2017 wegzette als een 'Mafia-staat'. Als u dat een 'constructieve benadering' vindt, dan zie ik dat toch anders. Noteer dan ook even dat de kop boven het artikel in de 'Guardian' luidt: 'George Soros attacks Hungarian prime minister for building a 'mafia state'.' Dus als we het over 'Attack Politics' hebben wordt het een 'kip' of 'ei' verhaal. En ik ga niet, zonder bewijs, beweren dat het allemaal de schuld is van Alinsky. Zoals je ook lastig kunt zeggen dat het neefje van Sigmund Freud, Edward L. Bernays, ook Joods, en de auteur van het standaardwerk over 'Propaganda' in zijn tijd, de Nazi's heeft geholpen, en de basis heeft gelegd voor de Holocaust, omdat Goebbels zijn werk verslond, en een groot fan van hem was. Het probleem is, dat ook mensen met andere opvattingen dan de opvattingen die jij voor nobel houdt, kunnen lezen, en de weg kennen naar 'specialisten'. Waarbij ras en religie bijkomstigheden zijn, en het 'Grote Geld', en de lokroep van de macht, de doorslag geven. 

 

De observaties van Alinsky zijn rake observaties. Zijn geïsoleerde positie op 'links', als 'radicaal', maar wars van de 'communistische' oplossingen waar de bevolking van de 'Sovjet-Unie' en 'China' in die tijd onder leed, gaf hem de vrijheid om 'Out of the Box' te dromen. Het 'label' voor dergelijke gewetensvolle mensen op 'links', in die tijd, was 'Anarchist', of 'Libertair', of 'Vrijdenker'. Als groep herkenbaar omdat ze het nooit met elkaar eens waren, en in die zin ook geen groep vormden. Ze vonden elkaar, en anderen die tot een herkenbare 'onderdrukte groep' behoorden, door hun 'actiebereidheid'. 

 

De Nederlandse vertaling van zijn boek, 'Dat hoef je niet te nemen', kreeg cultstatus op de 'sociale academie'. Waarbij het opmerkelijk is dat velen met de jaren 'meegroeiden' van 'links-radicaal', via '(Would-be) Yup', naar 'Clinton/Bush-Cheney/Obama/Trump-fan'. Constant, en consequent overal 'tegen', en met het grootste gemak wisselend van 'partners'. En 'actiebereid'. Maar niet als lid van een herkenbare groep, met eigen regels. En eenmaal op het 'pluche' nog steeds 24/7 bezig met het mobiliseren van destructieve sentimenten. Waarbij we inmiddels zo ver zijn dat het hele bouwwerk van 'gevestigde' politiek is doortrokken van de angst om zelf doelwit te worden. De opdracht is: 'Niet stilstaan!' Blijven 'bewegen'. Maakt niet uit wat je zegt, of doet. Niet stoppen en nadenken. 'Reorganiseren'! Jezelf constant 'opnieuw uitvinden'

 

De tragiek is, dat het in de tijd dat Alinsky zijn medestrijders dat gereedschap aanreikte, het bruikbaar was om de macht van het 'Militair-Industrieel-Complex' te breken. Maar in de basis was het niet nieuw, en vind je dezelfde inzichten ook terug bij Lenin, Trotski, de fascisten en nationaal-socialisten. Zijn volgers transformeerden zichzelf tot gereedschap, waarbij ze de illusie koesterden dat ze controle hadden over hun leven, omdat iedereen om hen heen net zo machteloos was als zij. Je mocht dan 'Clinton' heten, 'Bush', 'Obama', of 'Trump', maar je bent niet 'onaantastbaar'. Sta even stil om na te denken, en je wordt opgepeuzeld door het nihilistische 'zombieleger'. 

 

Is dat vrijheid? Is dat controle hebben over je leven? Of is dat decadent verval, en het voorportaal van de slavernij en het concentratiekamp? Ik vrees dat laatste, omdat het concept een einde maakt aan ieder besef van verantwoordelijkheid, het je geweten benadert als een last, en we daardoor nu zoveel collectieve schuld hebben opgebouwd, dat het onbestaanbaar is dat toekomstige generaties nog iets overhouden om fatsoenlijk van te leven. Zelfs niet als het lukt om Venezuela, Rusland, Iran en China onder de voet te lopen, en alsnog dat 'Global Empire' onder de NAVO-vlag te doen zegevieren. 

 

Go Back

Comment