Volgens Charles Faddis, een gewezen 'CIA-operative', heeft China de 'handelsoorlog' met de Verenigde Staten al verloren voor die goed en wel op stoom is gekomen.
Hij is niet de enige westerse 'commentator' die meent dat China kansloos is. Net als Faddis wijzen ze op de snelle capitulatie van Mexico en Canada, die Trump's voeten kusten na wat gerommel in de marge, waarbij zowel de Mexicanen als de Canadezen genadeloos werden geschoffeerd, en zij voor de vorm wat blaften.
De Chinezen blijven herhalen dat ze Trump een dwaas vinden, en ze pareren vooralsnog alle stappen die Trump zet om China op de knieën te dwingen. Hoewel ze tegelijkertijd zeggen dat ze de deur niet dichtsmijten voor een diplomatieke oplossing van het conflict. Tot deze week kwamen er uit de Verenigde Staten en Europa slechts juichberichten. De economie draait als een tierelier. De bomen groeien tot in de hemel. En de pleitbezorgers van massa-immigratie houden ons voor dat we die verse arbeidskrachten simpelweg nodig hebben om te blijven 'groeien'.
Mijn scepsis is niet van recente datum. Hier op mijn blog heb ik een lans gebroken voor de kritiek dat we verzuipen in de schulden, het 'goedkope geld' een stortvloed aan 'zombiebedrijven' heeft opgeleverd, die bij het eerste zuchtje tegenwind omvallen, dat vele banen 'Bullshit-banen' zijn, waarvan de meesten niet eens zouden bestaan als de 'wetgever', in nauwe samenwerking met de rechtsprekende macht, niet zulke bizarre capriolen uit zou halen om mensen bezig te houden, op kosten van de steeds kleinere groep 'productieven'. En hoe automatisering en 'robotisering' in ijltempo de productie over nemen, als die niet al is geëxporteerd naar 'Lage Lonen Landen'.
Het actief blokkeren van de export van goederen en grondstoffen uit China, Iran en Rusland is voor die landen een probleem. Ze worden daardoor gedwongen andere afzetgebieden te vinden, en/of over te schakelen op een 'oorlogseconomie'. Maar in dit geval met een 'twist'. Er is ruimte voor groei van de 'binnenlandse consumptie' van producten die in eigen land geproduceerd worden. Dat gaat ten koste van de uitbouw van de winst van de 'BV China'. Winst die rondklotst in tal van 'Wealth Funds', maar zonder dat er in China zelf iets kapot gaat, behalve hier en daar een miljardair of bank. En als de 'Handelsoorlog' er voor zorgt dat andere landen op hun beurt de toegang verliezen tot de Chinese markt, net als die interessant begint te worden, wie heeft er dan gewonnen?
De kwestie is dat China, Rusland en Iran niet de indruk wekken overvallen te zijn door deze ontwikkelingen. Ze gaan onverstoorbaar verder met het ontwikkelen van hun plannen voor de toekomst. Linksom, of rechtsom, gaat dat leiden tot het afstoten van de Dollar als wereldhandelsmunt voor transacties die bedrijven in die landen overeenkomen met handelspartners. En het zal ook, onvermijdelijk, leiden tot het imploderen van het huidige bouwwerk van rechten en patenten. Maar fascinerend genoeg niet aan het verbreken van bindende internationale afspraken, zoals het 'Klimaatakkoord'. Daarvoor moet je bij de 'westerse' landen zijn. Die lappen, over de hele linie, alle denkbare internationale wet- en regelgeving, en elk akkoord, aan hun laars. Of ze sjoemelen met hun 'diesels', die nu 'onze diesels' zijn, en statistieken om de schone schijn op te houden.
De Verenigde Staten hebben een 'Permanent War Economy', zonder de ruimte die ik hierboven schets. Ze kunnen het zich niet eens veroorloven om hun tanden te laten zien als een journalist die schreef voor de Washington Post in mootjes wordt gehakt, als je de meest extreme verdenkingen wilt volgen. Niet dat die journalist zo'n fraai portret was. Maar zonder het 'infuus' van obscure, oorlogszuchtige regimes en terroristen die in de Verenigde Staten wapens kopen, of laten kopen door landen als Nederland, die het als 'hulp' cadeau doen, kan dat land niet overleven. In het bijzonder als de rechten en patenten die zijn 'gekocht' met (van toekomstige generaties) geleend geld op slag waardeloos worden als die 'Handelsoorlog' écht op stoom komt.
U weet dat ik geen fan ben van Frans Timmermans, omdat hij er een gewoonte van heeft gemaakt fout op fout te stapelen. Hij spreekt leuk zijn talen, maar veel meer talenten heeft hij niet, vrees ik. Hij is op de politieke zeepkist geklommen om zijn kandidatuur als opvolger van Juncker te promoten. Zijn boodschap is dat het er in Europa nu op aankomt te overleven, of te slopen. Hoe groot is het contrast met de Timmermans die bij Pauw & Witteman keer op keer aanschoof om te onderstrepen dat China en Rusland nooit of te nimmer de handen ineen zouden slaan? Dat Europa het aan zichzelf verplicht was de sanctie-duimschroeven maximaal aan te draaien? Mijn stelling? Toen Timmermans zo parmantig zat te brallen, en op het Maidan de coup tegen de gekozen president voorbereidde, waren Poetin en Xi al bezig met de wereld van nu.
Het blijkt dat de Nederlandse overheid vijf miljoen heeft uitgetrokken voor rondleidingen in 'Den Haag', waar scholieren vertrouwd moeten worden gemaakt met onze democratie. U moet het mij maar niet kwalijk nemen, maar het hart van de democratie klopt niet in 'Den Haag', met dat incestueuze geflikflooi, en domme, goedkope, populistische proefballonnetjes over de Koninklijke familie die maar per trein naar Luxemburg moet op staatsbezoek om het milieu te sparen, maar in het hart van mensen die het belang van hun land en Europa serieus genoeg nemen om het niet te beschouwen als wisselgeld waarmee je Amerikanen en Unilever afkoopt.
De winst in deze 'Handelsoorlog' ligt voor het oprapen, maar je moet wel even over je eigen ego, de 'schoolreisjes' als thema, en loyale steun voor 'Atlantische' geostrategische ambities heen stappen. Gaat ons dat lukken?