Heeft het zin om je boos te maken over het perverse gebruik van de 'publieke opinie' ten bate van 'Regime Change' operaties?
Caitlin Johnstone heeft het helemaal gehad met 'Trump-supporters' die weglopen met hun baas, die in Venezuela afmaakt wat zijn voorgangers daar zijn begonnen. Zoals Obama verder ging waar Bush/Cheney gestopt was. En Bush/Cheney het stokje overnam van Bill Clinton post-Joegoslavië en andere 'Wag-the-Dog' oorlogen. En waar Trump nu 'oudgedienden' overnam die in 2002 al eens een poging waagden om met belastinggeld van de Amerikanen Venezuela in te lijven voor de Amerikaanse oliebelangen, ligt het er duimendik bovenop dat al die flauwekul van Trump over terugtrekking uit de zinloze oorlogen van zijn voorgangers je reinste bedrog was.
Maar mensen worden graag bedrogen. Of liever: Ze liegen liever tegen zichzelf, om het verhaal waar ze in geloofden, maar dat bedrog blijkt te zijn, overeind te houden, dan te moeten onderkennen dat ze zich om de tuin lieten leiden. Dat effect wordt nog versterkt als de overwinning van 'hun' kandidaat 'fel bevochten' was. Wat autonoom een prima reden is om voor de verkiezingen de gemoederen flink op te stoken. Bij voorkeur rond onderwerpen die niks met politiek te maken hebben.
In de Amerikaanse situatie zie je hoe een bepaalde president na de verkiezingen en het aanvaarden van zijn ambt niet zozeer 'opschuift', maar eigenlijk altijd al op de lijn van de 'Warparty' zat. Hooguit stond hij voor de macht van een andere factie binnen de 'Partij', zoals je voorheen 'Kremlin-Watchers' had die moesten proberen te achterhalen wat bepaalde gecodeerde berichten te betekenen hadden voor de machtsstrijd binnen de 'Communistische Partij'. Het domme is, dat die 'Kremlin-Watchers' nog steeds naar het Kremlin staan te turen, terwijl 'thuis' de wereld instort. De oppositie verstomt na een formele machtswisseling niet zozeer, maar ze blijft machteloos inhakken op futiliteiten, zoals een bepaalde 'presentatie', of hoeveel supporters er bij een inauguratie waren, en andere 'woensdag-gehaktdag'-reflexen die volkomen slaapverwekkende onzin zijn. Daarom was het zo'n lastig moment voor Obama, toen hij de 'Nobelprijs-voor-de-Vrede' kreeg toegekend. De man had helemaal niks met 'Vrede'. Hij stond, net als alle presidenten, onder contract van 'Wallstreet'. Van de 'Grote Banken', 'Big Oil', en de wapenproducenten.
Jarenlang een land knevelen, en alle handel met dat land frustreren of blokkeren, ook tussen het (onveranderlijk 'olierijke', of 'olie/gas-doorvoer-belangrijke') doelwit en vazallen die zich de wet voor laten schrijven door 'Big Brother' in 'Washington', om het daarna 'hulp' aan te bieden, op voorwaarde dat men het principe van vrije verkiezingen aan de dijk zet, en iemand benoemt die op dezelfde loonlijst staat als de Amerikaanse president, is een beproefde strategie. Een volk dat zich niet laat knevelen heeft het daarom lastig.
In Venezuela zijn ze al meer dan twintig jaar 'het haasje'. En om dat land eronder te krijgen sloopt 'Washington' ook de economie van de Antillen. Waar Bush/Cheney Afghanistan en Irak onder de voet liepen, en Obama Libië, Syrië en Oekraïne omploegde, heeft Trump een veel grotere kluif op zijn bord liggen. En dat is niet alleen Venezuela, of Nicaragua, waar nu alle attentie naar uit gaat. We hebben het over de 'Grand Finale'. China, Rusland, Iran en Europa. Je kunt het Richard Branson, die een eigen eiland bezit in het Caraïbisch gebied, en miljardairs ruimtereizen laat maken, niet kwalijk nemen dat hij zijn schouders onder die onzin van 'Hulp aan Venezuela' zet om een 'wit voetje' te halen bij zijn klanten. En dat zijn niet degenen aan het eind van die 'Hulp-lijn', maar degenen die die 'hulplijn' hebben opgezet, om de grootste bewezen olievoorraad ter wereld, in Venezuela, in handen te krijgen, in ruil voor een paar vrachtwagens vol 'hulpgoederen', die vervolgens ritueel in de fik werden gestoken voor het optimale effect, volgens de Venezuelanen. En de Russen. Die ook tegenspreken dat er in Venezuela werkelijk niets meer te krijgen is, en zelfs de tandpasta op is, zoals 'westerse' bronnen beweren. Maar omdat het toch niet echt gesmeerd gaat, die coup, wordt er nu blijkbaar toch gekeken naar de 'Vietnam-oplossing'. Of de 'Libië-route'?
Mocht u die poging een warm hart toedragen, realiseer u dan dat het de generale repetitie is voor soortgelijke 'hulp' aan Europa, nadat Trump en de zijnen eerst het vloerkleed onder uw bestaan hebben weggetrokken, als ze de kans krijgen. Met een 'Double Whammy' door ons af te zonderen van de Chinese, Iraanse en Russische markt, middels 'sancties' waar we 'zelf' mee hebben ingestemd, om daarna de Europese (auto en voedsel) industrie te raken met 'tarieven', die niet eerder verdwijnen dan na de aanstelling van een 'Prins' uit 'Washington', die belooft elke verdiende Euro af te romen om er Amerikaanse wapens en 'diensten' van te kopen. En u? U geeft tegen die tijd onze eigen 'Europese Leiders' de schuld. En helemaal ongelijk heeft u dan niet, als die het zo ver laten komen. Voor hen wellicht beter om nu de hakken in het zand te zetten, voordat ze bezoek krijgen van de door de Verenigde Staten gesteunde versie van de 'Gele Hesjes', die in Libië, Syrië, Oekraïne, en nu in Venezuela onveranderlijk de voorbode zijn van een 'Regime-Change' interventie.