Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Weggezakt

Ooit was het idee dat in een rechtsstaat iedereen gelijk was voor de wet.

 

In de 'uitvoering' waren er wel verschillen, als gevolg van netwerken, waardoor 'invloedrijke' mensen konden voorkomen dat ze vervolgd werden. En als gevolg van geld, waardoor de één zich een betere advocaat kon veroorloven dan de ander. En eenmaal voor de rechter was het ook een kwestie van 'chemie' en 'context', en niet simpelweg een opsomming van feiten, waarna 'digitaal' een oordeel werd geveld over het gedrag van deze of gene. Maar aan dat principe van gelijkheid kon niet worden getornd, anders was er geen sprake meer van een rechtsstaat.

 

Dat principe werd verscheidene decennia geleden al zonder veel omhaal over de muur gekieperd. Dat wil zeggen, de wet was aanvankelijk nog wel gelijk voor eenieder, maar in de 'uitvoering' werd het 'Kafka' als gevolg van 'gedoogconstructies'. Formeel was het in eerste aanleg een 'Kool-en-Geit'-oplossing, waar de nationale consensus was dat 'soft-drugs' uit het wetboek van strafrecht gehaald dienden te worden, maar 'Den Haag' daar de moed niet voor had, omdat ze dan niet meer bij hun 'Atlantische' vrienden op de koffie mochten komen. 'Internationale druk' heette dat.

 

Van daaruit ging het snel bergafwaarts. 'Junkies' mochten op zeker moment autoradio's jatten zonder consequenties, tenzij ze 'tig' keer op heterdaad werden betrapt. Winkeldiefstal werd een 'bedrijfsrisico' waarvoor de ondernemer zich diende te verzekeren. Gevolgd door de particulier, die het advies kreeg zijn huis om te toveren in een vesting, behangen met zware sloten, begluurd door camera's, en dag en nacht het licht aan. Drongen inbrekers dan toch je huis binnen, en je sloeg ze van de trap, dan stond je zelf voor de rechter wegens geweldpleging. Daardoor daalde de criminaliteit volgens de statistieken

 

Tussen de bedrijven door namen we afscheid van het in de wet vastgelegde verbod op discriminatie, door onderscheid te maken tussen 'positieve' en 'negatieve' discriminatie. Gevolgd door 'quota' en 'puntenstelsels' die gehakt maakten van het gelijkheidsprincipe. 

 

Inmiddels is dat allemaal gesneden koek, en kraait er geen haan meer naar. Steeds meer kwesties worden 'administratief' afgehandeld. Ooit kreeg ik een boete wegens foutparkeren met mijn auto, terwijl ik op de Canarische eilanden van een welverdiende vakantie genoot met mijn enige, minderjarige huisgenoot, en mijn auto in de garage stond. Ik wilde niet schikken, dus liet ik het 'voorkomen', wat mij een dag verlof en een reisje naar de rechtbank kostte, wat aanzienlijk duurder was dan die hele boete, maar ik vond het een principiële kwestie. De rechter hoorde mij aan, vernam wat ik voor werk deed, en veroordeelde mij alsnog tot het betalen van die 'schikking', omdat ik dat met mijn inkomen best op kon hoesten. Toen ik vervolgens mijn verontwaardiging daarover niet onder stoelen of banken stak, dreigde hij met gevangenisstraf wegens het verstoren van de orde in 'zijn' rechtbank. 

 

'Zijn' rechtbank was ooit van, en voor het volk. Maar dat is al héél lang geleden. En nu zijn we zover dat 'Den Haag' openlijk pleit voor het zwaarder bestraffen van een willekeurig vergrijp als de Regenten en hun schildknapen het doelwit zijn, dan wanneer 'Jan-met-de-Pet', of 'Mien-Dobbelsteen' bedreigd wordt, of een tik krijgt. Met de regelmaat van de klok zie je nu voorbij komen dat een vonnis verhoudingsgewijs hoog uitpakt, omdat de 'Rechtsorde' geschokt is. Waarmee bedoeld wordt dat het fikkie via de media doelbewust flink is opgestookt, om iemand een stevige 'douw' te geven, en over dat lijk 'positief' in de 'publiciteit' te komen als 'daadkrachtig'. 

 

'Deskundigen' breken zich het hoofd over de vraag hoe het toch komt dat 'hoger-opgeleiden' meer vertrouwen hebben in de 'Instituten' dan 'lager opgeleiden'. De conclusie die ik daaruit trek, is dat je op de 'Deskundigen-school' je verstand bij de voordeur in moet leveren. Je kunt het die 'Deskundigen' niet verwijten. Ze weten niet beter. Neem die verkiezingsstunt van de kersverse 'corpsbal' Rob Jetten, die zich triomfantelijk laat fotograferen voor de 'Hemcentrale', omdat zijn partij ervoor heeft gezorgd dat die dicht gaat. Op die foto tevens de Nederlandse versie van een Braziliaanse 'favela', of 'Soweto' in Zuid-Afrika, en soortgelijke krottenwijken elders in de wereld. Vergeet dan de opwinding maar over het 'verlies aan werkgelegenheid' bij die centrale waar de vakbond zich over opwindt. Die hele kaste van Regenten leeft in zijn/haar eigen zeepbel, die volledig is losgeweekt van het fundament. 

 

Bij 'Goedemorgen Nederland' zit de PvdA-voorman te kirren omdat het 'respectloos' is om geen rekening te houden met het 'gevoel van verlies' van die tweehonderd werknemers. En zijn meegebrachte kandidaat-politicus heeft blijkbaar als hobby 'sociale voorzieningen in dorpen' als bestedingsdoel van de overheid. Een buurthuis waar je samen met andere zombies naar 'Wie is de Mol' kan kijken. Het is niet alleen Groningen dat langzaam maar zeker wegzakt. De mensen die geacht worden de samenleving te schragen, zagen harder aan de steunbalken dan Holleeder. Ze zorgen vooral goed voor zichzelf.

Go Back



Comment