In Californië wordt het wettelijk verplicht om een 'excuus-vrouw' aan te stellen als lid van de Raad van Commissarissen.
In een poging om vrouwen te 'verheffen', worden wereldwijd wetten aangenomen om vrouwen in leidinggevende functies aan te stellen, al zijn ze niet gekwalificeerd. Als ik een ambitieuze vrouw was, zou ik mij daar geweldig door geschoffeerd voelen. Want uiteraard begin je al verkeerd, als vrouw, als je wel degelijk op eigen kracht en kwaliteiten de top bereikt. En hoe goed je het ook doet, er zal altijd een zweem blijven hangen van privilége.
In Familiebedrijven heb je dat soms ook, waar het zoontje-van-de-baas persé zijn vader op moet volgen. En tegenwoordig ook de dochter-van-de-baas. Tenenkrommend, en contraproductief in veel teveel gevallen. Maar in een wereld die aan elkaar hangt van de 'Zombiebedrijven' en 'Bullshit-banen', maakt het steeds minder uit. Het frequent terugkerende thema op dit blog, dat al die banen die het gevolg zijn van 'complexe wetgeving' en een enorme behoefte van politici om zich overal mee te bemoeien, in het bijzonder de dingen waar ze geen verstand van hebben, wordt door die keuze van de Californische overheid nog eens flink in de verf gezet.
Je kunt duizend keer zeggen dat het volkomen strijdig is met het hele idee van emancipatie, dat een groep bevoorrecht wordt op grond van ras, sekse, religie, of enig ander manifest kenmerk, maar het komt niet over. Men begrijpt het gewoon niet. En dat geeft wel aan dat het probleem dieper zit dan wenselijk is. Ik heb er zelf geen verklaring voor. Het lijkt zo logisch dat je voor enige functie die vacant komt in de wereld de meest geschikte kandidaat kiest. En dat als dat een vrouw is, die vrouw die post krijgt, en als het een man is, dat de voorkeur dan naar die man uitgaat, dat ik worstel met het hele concept van 'positieve discriminatie'.
Er kleven zo ontzettend veel gevaren aan het benoemen van iemand op grond van 'kenmerken', zoals ras, sekse, nationaliteit, of politieke ideologie, die met de functie niks te maken hebben. Recent kreeg de nationale luchtvaartmaatmaatschappij van de rechter toestemming om een vrouwelijke vlieger te ontslaan die niet voldeed. Logisch toch? Je wil toch niet dat iemand je vliegtuig bestuurt die de capaciteiten niet heeft, lijkt mij. Bij diezelfde maatschappij ook genoeg vrouwen die wel degelijk goed zijn in hun vak. Tegelijkertijd kan het dan nóg zo zijn dat een maatschappij eigenlijk liever een man heeft, omdat die niet zwanger wordt. En waar die maatschappij merkt dat bij ziekte van de kinderen die vrouwen 'uitvallen', terwijl mannen alleen bij zeer serieuze problemen in het gezin verstek laten gaan, is het logisch dat een man, bij gelijke geschiktheid, de voorkeur krijgt. Tenzij die vrouwen op een ander gebied 'meerwaarde' hebben, zoals in de promotie van een 'bedrijfscultuur' die meer passagiers aanspreekt, of omdat het andere personeelsleden motiveert om harder te werken, zonder een hogere beloning te verlangen, zodat het langs die weg zelfs zo kan zijn dat die vrouw de voorkeur krijgt, omdat het voordeel opweegt tegen het nadeel.
Kortom, een ondernemer moet de vrije keuze hebben, en de gegadigden, en hun vertegenwoordigers, moeten die ondernemer zien te overtuigen van de 'meerwaarde'. In het huidige maatschappelijke klimaat, met 'MeToo' die ijverig aan de weg timmert, zie je hoe niet alleen privé-personen schrikken en schikken om niet met naam en toenaam genoemd te worden in de krant, maar dat bedrijven die klachten krijgen van hun vrouwelijke werknemers ook bereid zijn ver te gaan om niet in beeld te komen als een 'vrouwonvriendelijk bedrijf'. Dat geeft vrouwen kansen om zich staande te houden, en op te werken, maar daar kan toch geen zinnig denkend mens vrede mee hebben?
Begrijp mij goed, in veel grote bedrijven komt het voor dat er mensen een 'parkeerplek' krijgen, met een vorstelijk inkomen, omdat ze 'teveel weten', of geloofwaardig schade kunnen toebrengen aan een bedrijf als ze worden ontslagen. Van dat soort werknemers wordt een bedrijf niet beter. En dan druk ik mij erg voorzichtig uit.
Het is ook niet zo dat alleen mannen in leidinggevende functies te maken krijgen met 'druk' om iemand te benoemen die niet geschikt is. Ook vrouwen die geheel op eigen kracht de top bereiken worden er op 'aangesproken' dat het hun plicht is andere vrouwen achter zich aan te slepen. Ik heb geen idee hoe groot het percentage is van vrouwen die omhoog worden gezogen, waarbij de wetten van de 'zwaartekracht' worden getart. Ik roep u zeker niet op om vrouwen extra kritisch te volgen, maar wat schieten we ermee op als we net doen of onze neus bloedt? In de vliegerij begrijpt men dat blijkbaar maar al te goed, en dat is geruststellend! Maar wat moet je met iemand op een ministerie, als burgemeester, of in een leidinggevende functie binnen een bedrijf die bij gebrek aan gewicht omhoog is gevallen?
Exact omdat er ook genoeg mannen zijn die niet functioneren, maar toch boven komen drijven, en daarna met geen zeven paarden nog van het 'pluche' zijn te trekken, valt het mij lastig om hierover te schrijven, omdat het al snel wordt gezien als 'vrouwonvriendelijk', maar het tegenovergestelde is het geval. Zoals ik ook geen racist ben als ik concludeer dat een 'zwarte' komiek niet leuk is, en ik geen 'kinderhater' ben als ik problemen heb met jongeren die elk greintje fatsoen missen, voor hun plezier overlast veroorzaken, en de buurt terroriseren.
Waar is die tijd, dat we iemand op zijn merites beoordeelden? Wat was daar mis mee?