Steeds meer écht werk wordt gedaan door 'vrijwilligers', terwijl mensen die er alleen over kunnen praten er bakken geld mee verdienen.
Neem het 'vrijwilligersproject' waar de goedbetaalde kletsdames bij 'GoedeMorgenNederland' van WNL, met hun 'gasten' regelmatig reclame voor maken: 'Automaatje' van de ANWB. Mensen met een auto vervoeren ouderen tegen een minimale vergoeding voor de gemaakte kosten naar familie, vrienden of stadscentrum. Ze stoten daarmee beroepschauffeurs het brood uit de mond. Maar geen nood: Die kunnen een 'uitkering' gaan halen, of een aanvulling op hun karige 'nul-uren' inkomen, nadat die is goedgekeurd door mensen die over werk praten.
Tegelijk gaan er in de 'politiek' (mensen die over werken praten) steeds meer stemmen op om 'uitkeringstrekkers' te verplichten aangewezen werkzaamheden te verrichten. Daar is een woord voor: Slavernij. Het verschil met de 'Uitgewezen Asielzoeker', en zijn 'Bed, Bad en Brood'-regeling, is dat die asielzoeker niet mág werken. Dat hebben de mensen die over werken praten besloten.
Een ander groot verschil met regulier betaald werk is dat dát werk bedolven wordt onder de wet- en regelgeving, terwijl een 'vrijwilliger' zich nergens aan hoeft te houden, behalve de meest elementaire wettelijke regelgeving.
Door de eeuwen heen hebben mensen elkaar geholpen. En vele organisaties met een algemeen nut, met inbegrip van de klassieke 'Vakvereniging', drijven op de 'vrijwilligers'. Ook die organisaties zijn met hun tijd meegegaan, en praten meer over werk dan dat ze ervoor zorgen dat er ook betaald werk is. Sterker nog, ze zijn doorgaans ook de drijvende kracht achter steeds scherpere wet- en regelgeving, waardoor commerciële bedrijven het afleggen tegen de 'vrijwilligers'.
'Liefdadigheid', zoals het voorheen heette, werd in het verleden georganiseerd door kerkelijke gemeenschappen, en mensen die bulkten van het geld. En we zijn weer helemaal terug bij 'af'. De feodale realiteit bevalt niet alleen de mensen die bulken van het geld wel, omdat ze per saldo goedkoper uit zijn dan in een maatschappij waarin het allemaal fatsoenlijk geregeld is. Maar zolang ze betaald krijgen, zijn ook de mensen die praten over werk tevreden. Samen vormen ze vooralsnog een ruime meerderheid in 'de politiek', die ons uiteindelijk de wet voorschrijft.
Op dit moment is het in ons land nog zo, dat de 'belastingbetaler' de belangrijkste geldgever is waardoor mensen die praten over werk een inkomen hebben. Naast de pensioenfondsen. Maar hoe meer 'vrijwilligers' de taken van betaalde krachten overnemen, hoe lastiger het zal worden voldoende 'belasting' binnen te harken voor dat leger praters. En over de toekomst van uw pensioen zal ik het maar helemaal niet hebben.
Dat mensen die bulken van het geld, en religieuze organisaties, bereid zijn fors te investeren in organisaties die uiteenlopend 'vrijwilligerswerk' organiseren, en 'in de markt zetten', is niet zo vreemd. Het heeft niets te maken met hun goede inborst. Ze zijn niet de hulpvaardige buurman, of de lieve opa of oma die de kinderen opvangen als de ouders op pad moeten om ergens te praten over werk om hun inkomen op peil te houden. Ze zien kansen. Unieke kansen! Kansen om de plek in te nemen van regeringen, vakverenigingen en andere maatschappelijke organisaties die ooit in het leven werden geroepen om mensen te verheffen uit de slavernij.
En wat doen wij? We keren 'vrijwillig' terug naar die afhankelijkheid, aan de hand van mensen die praten over werk. Die eerst het échte werk exporteerden, omdat het elders, waar nog volop slaven waren, goedkoper kon. Dus niet om hen te verheffen of zoiets. En inmiddels hebben we daar de 'regelgeving' aan toegevoegd waardoor allerlei écht werk in feite bij wet verboden is, of kunstmatig zó duur wordt gemaakt, dat niemand het eindproduct nog kan betalen. Een droom voor lieden die bulken van het geld, en hun leger 'vrijwilligers' die niet worden gecontroleerd op hun 'uitstoot', 'urenstaat', 'ARBO'-conforme arbeidsomstandigheden, 'privacy-bescherming', 'training sociale vaardigheden', en toezicht op 'gelijkheid' en quota voor vrouwen, minderheden en plaspauzes.
Een humane, op welvaart gerichte samenleving zou er niet in trappen. Maar wij organiseren zelfs vrijwillig een 'Nationale Vrijwilligersdag' om het te vieren!