Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Voetangels

Op welk moment wordt een plan, of strategie, een complot?

 

In de media vindt u met enige regelmaat meesmuilende opmerkingen over 'complotdenkers'. Lieden die twijfelen aan de officiële lezing, en menen dat de ware agenda daardoor wordt gemaskeerd. De commentatoren, journalisten en redacteuren die de 'complotdenkers' in het vizier hebben in hun kranten, en tijdschriften en op hun webpublicaties afserveren, zijn zelf niet zelden de meest vooraanstaande complotdenkers, die u aan de lopende band verhalen voorschotelen over Poetin, Xi of Trump die op vileine wijze onze hele maatschappij ondermijnen. 

 

Ook als na een uitputtend onderzoek blijkt dat er van de verdachtmakingen niets overeind blijft, betekent het nog niet dat je mag verwachten dat men het boetekleed aantrekt. Zie 'Russiagate'. Al is het wel zaak om in het achterhoofd te houden dat de uitkomst van enig officieel, lang lopend en diepgravend onderzoek niet in alle gevallen het laatste woord is. Je moet elke zaak apart op zijn merites bekijken, omdat er in de praktijk niet zelden 'zwaarwegende redenen' kunnen zijn voor een overheid om niet alle kaarten op en bloot op tafel te leggen. 

 

Een ondernemer die rondloopt met een plan om een deel van de markt die door een concurrent wordt beheerst af te snoepen, of een strategische alliantie aan te gaan met een concurrent om een uitputtingsslag binnen een bepaalde markt te voorkomen, zal dat niet in een vroeg stadium van de daken schreeuwen. Maar als die missie slaagt, zal hij of zij in veel gevallen wel ijdel genoeg zijn om op zoek te gaan naar erkenning. In de ogen van de concurrent is het een complot. De winnende partij spreekt over een plan en een strategie.

 

Daar is de term 'complot' dus minimaal omstreden. Waar vriend en vijand een plan een complot zullen noemen, is waar leugens en bedrog veel verder gaan dan het maskeren van de overigens legale intenties. In het bijzonder waar criminele activiteiten onlosmakelijk zijn verbonden aan het oorspronkelijke plan, of de strategische en tactische uitwerking. Ook dan zul je zien dat achteraf de waarheid uiteindelijk toch wel naar buiten komt, omdat direct betrokkenen er trots op zijn dat ze u en mij om de tuin hebben geleid. Of uit schaamte. Zelfs als het plan uiteindelijk ontelbaar veel mensenlevens kostte, en de wereld erdoor naar de rand van de afgrond werd gebracht. Zie Robert McNamara die aan het eind van zijn leven schoon schip maakte door te erkennen dat het 'Golf van Tonkin'-incident 'fake' was. En tal van direct betrokkenen die er verder geen doekjes om winden dat de aanval op de USS Liberty het werk was van de Israëli's, die wisten dat ze een Amerikaans schip tot zinken probeerden te brengen, maar er met de hulp van de Amerikanen in slaagden om het te doen voorkomen alsof Egypte verantwoordelijk was. En recent was daar de 'Weapons of Mass Destruction'-hoax, en de onzin over Saddam die nauw zou hebben samengewerkt met Al Qaida. 

 

Kenmerkend voor dat soort échte complotten is dat velen die er een actieve rol in spelen, zelf ook in verwarring zijn, zoals McNamara ook aangeeft in het interview waar ik hierboven naar linkte, en zijn boek 'The Fog of War'. Die 'gewaardeerde medewerkers' blijven met de 'Zwarte Piet' zitten, omdat ze worden weggezet als incompetent. Dat zijn de eersten die gaan praten. Hun probleem is hun gretigheid om te geloven wat hen wordt geserveerd, vanwege hun vertrouwen in het systeem. En niet zelden speelden ze al wel een bewuste rol in de voorbereidingen die overduidelijk een doelbewuste provocatie waren. Ze verwachtten de reactie die hen wordt voorgeschoteld, en ze willen het geloven. Degene die de trekker overhaalt ontspringt echter veelal de dans. Om een complot te laten slagen moet de bedenker de controle hebben over degene die het startschot kan geven. Dat kan iedereen zijn binnen de organisatie die voor een 'event' moet zorgen, of het kan een journalist zijn die met een sensationeel verhaal de trekker overhaalt in een 'geladen' situatie. 

 

Geheime diensten en criminele organisaties, maar ook 'marktpartijen' beschikken over operationele mensen op sleutelposten die de pen uit de handgranaat kunnen trekken, waarna het balletje begint te rollen. Het ontmaskeren van dergelijke 'spelers' is een dagtaak in de wereld van vandaag. Zelfs als je je concentreert op de belangrijkste bedreigingen voor vrede en veiligheid. Het vinden van die lieden is als het zoeken naar een naald in de hooiberg, die al in brand is gestoken. Die fase moet je voor zijn als je de vrede en veiligheid in de wereld wilt dienen. Je moet de netwerken oprollen die worden geactiveerd als er ergens iets geregeld moet worden, en die ook de macht hebben om hun sporen daarna weer uit te wissen. Organisaties die niet schromen hun eigen medewerkers onder de bus te gooien, als men langs die weg de aandacht weet af te leiden van de regie. 

 

In DIT overzicht van 'Oekraïnegate' tot nu toe komt goed uit de verf hoe corrupt de politiek inmiddels is door alle slimmigheidjes. De hoeveelheid tijd en energie die er in gaat zitten is waarlijk duizelingwekkend, en verklaart ook waarom de Verenigde Staten wereldwijd steeds verder achter de feiten aan begint te lopen. In een sprookjesbos vol voetangels en klemmen is niets nog wat het lijkt. De Amerikaanse 'diensten' die de president de oorlog hebben verklaard, is een uniek schouwspel en een gegeven dat thuishoort in het oeuvre van Shakespeare, of een hedendaagse schrijver van filmscripts. Het is dodelijk voor een samenleving.

 

In hoeverre andere landen hun eigen plannen en strategieën hierdoor beter uit de verf kunnen laten komen, dat laat zich raden. Of het een slim Russisch plan was, of een samenloop van omstandigheden, zou ik u in deze fase niet durven zeggen, maar de ontwikkelingen in Noord-Oost Syrië pakken niet beroerd uit voor de partijen die streven naar een herstel van de eenheid van Syrië, onder een centrale regering in Damascus. DEZE analyse stelt dat de Turkse invasie tot doel had de Amerikanen en haar Europese bondgenoten uit Syrië te verjagen, en dat is gelukt. Dat is geen complot, maar een plan en een strategie binnen de wet. Die westerse landen hadden geen mandaat, en geen legitiem doel. Middels een hele reeks complotten hadden ze ons een rad voor ogen gedraaid, zodat we in meerderheid meenden dat we daar in Syrië de 'mensenrechten' hielpen verdedigen, maar het ging, en gaat, om de olie

 

De overdaad aan complotten en complotjes waarmee westerse overheden, geheime diensten, en bedrijven, naast criminele organisaties, proberen hun conflicterende belangen veilig te stellen, maakt dat we overal achter het net vissen en 'Goodwill' verspelen. Ook waar volkeren ons graag zouden willen geloven, zijn ze door schade en schande wijs geworden. Waar in Oekraïne bijvoorbeeld de bevolking zich via de stembus uitsprak tegen de 'Biden-kliek' die hen via de 'Maidan' werd opgedrongen, levert dat nu niet alleen vuurwerk op in 'Washington', maar worden ook in Oekraïne de messen geslepen om de fascistische orde te herstellen via het 'complot-model'. 

 

We zijn nog niet uit de zorgen, nu de Verenigde Staten in Syrië hun eigen voorraden en commandocentra, en de infrastructuur bombarderen bij hun terugtrekking. Het is niet de Russische opdringerigheid, en meedogenloze militaire druk die maakt dat het westen zich uit de markt heeft geprijsd. De koppen die ons vertellen dat de Russen op het punt staan ook in Venezuela hun slag te slaan geven wel accuraat weer hoe de machtsverhoudingen in de wereld aan het verschuiven zijn, maar we doen het onszelf aan. Op het moment dat je stopt met zoeken naar wat waar is, omdat je meent dat 'het verhaal' voldoende is om je te kunnen legitimeren, zoals een journalist mij onlangs voorhield, is het een kwestie van tijd.

Go Back

Comment