Het hele spectrum aan ‘Atlantische’ media-veulens dartelt uitzinnig door de wei.
Zeventig jaar NAVO! Wie had dat gedacht bij de geboorte? De kleinkinderen, voormalige Warschau-Pact landen, zien een vitale oude baas. De oorspronkelijke leden doen nog dapper, maar ze merken toch wel wat slijtage. De hersens in ‘Washington’ beginnen ook wat seniele trekjes te vertonen. En in de omgeving is iedereen benauwd dat die geriatrische patiënt nog één keer wil ‘vlammen’, voor het licht op de slaapzaal uitgaat.
Het begon als een project om de Sovjet-Unie uit te dagen haar ‘resources’ te verkwisten door mee te gaan met een extreem kostbare wapenwedloop. Churchill en een stel Amerikaanse handlangers hadden het door de Duitsers verwoeste land van hun ‘bondgenoot’ het liefst direct onder de voet gelopen. Maar Churchill verloor de verkiezingen, en Roosevelt zag er niks in. Tegen de tijd dat Roosevelt dood en begraven was, en de oorlogszuchtige, gemakkelijk te beïnvloeden Truman was aangetreden, was een ‘wapenwedloop’ eigenlijk nog het enige realistische alternatief.
Bij het gelijktijdig starten van een heksenjacht op ‘communisten’ in de Verenigde Staten, riepen de Amerikanen de NAVO in het leven. Prompt reageerde de Sovjet-Unie door de oprichting van het ‘Warschau-Pact’ als tegenhanger. Maar de Sovjet-Unie had de capaciteit niet om én die wapenwedloop vol te houden, waarbij ze al met een achterstand begonnen, omdat alleen de Amerikanen en de Britten atoombommen hadden, én de economie voor consumptieproducten en eerste levensbehoeften weer op peil te brengen. En dan niet alleen in de Sovjet-Unie zelf, maar ook in de eveneens grotendeels verwoeste‘satellietstaten’.
Zelf denk ik dat het zelfs zonder die achterstand nog een onhaalbare doelstelling zou zijn geweest, vanwege het gigantische bureaucratische waterhoofd. Maar als ik naar onze huidige maatschappij kijk, heb ik daar wellicht ongelijk in. Daarnaast zat er nog een serieuze ontwerpfout in die Sovjet-Unie, en dat was de behoefte om etnische en culturele tegenstellingen, en het verschil tussen man en vrouw, uit te gummen. Niet dat het een immorele onderneming was vanuit het perspectief van de ‘Verlichting’, maar het bleek praktisch onhaalbaar, waar de ‘westerse’ tegenstander alles uit de kast trok om het nationalisme en de etnische tegenstellingen binnen het ‘Warschau-Pact’ te mobiliseren om de Sovjet-Unie te ontregelen. En daarna ook in Joegoslavië. En met succes, zoals we weten.
Die schets is belangrijk, omdat het ‘Rusland van Poetin’ daarvan geleerd heeft. Het gunt ‘partners’ hun autonomie en eigen cultuur, en de ontmoediging van het Orthodoxe geloof onder de Communisten heeft plaatsgemaakt voor een hechte alliantie met die sociaal-conservatieve onderstroom die door het ‘westen’ eerder nog werd gebruikt om in de Sovjet-Unie burgers tegen elkaar op te zetten, door te hameren op het gebrek aan ‘Godsdienstvrijheid’. Ook de Joden in de Sovjet-Unie werden langs die weg met succes gemobiliseerd, evenals extremistische Moslims. Zo werd ‘Afghanistan’ het ‘Vietnam’ van de Sovjet-unie, en de rest is historie.
Maar de NAVO ‘vergat’ met pensioen te gaan. En nu zitten we met een overtollige ijzervreter die op zoek is naar een ‘Tweede Jeugd’. Opeens blijkt dat de NAVO niet alleen verplichtingen heeft als defensieve organisatie, maar slaat het de vleugels uit om het gebied van haar invloedssfeer buiten het formele verdragsgebied stilzwijgend te vergroten. Elk land waar die seniele oude baas in ‘Washington’ zijn oog op laat vallen, mag lid worden. Ineens zitten we niet alleen in ‘voormalig Joegoslavië’, maar in Afghanistan, Libië, Syrië, Yemen, Georgië, Oekraïne, Brazilië en Venezuela. En binnenkort troepen naar Israël om de Golan en de 'Westbank', in 1967 wederrechtelijk ingelijfd, en nu een lustoord voor rijke Amerikaanse olieboeren, te helpen verdedigen als het conflict met Syrië, waar Israël onophoudelijk aanvallen op uitvoert, in strijd met het internationaal recht, uit de klauw loopt. Geruchten over plannen voor Libanon zijn ook geen feest.
Olie, ja. Olie, gas en wapens. Wapens, olie en gas. Dat is het waarom de NAVO-zombie nog bestaat. En als het aan ‘strategen’ als Ties Dams ligt, voegen we China toe aan het lijstje met landen dat hoognodig uit de vergelijking moet worden gehaald door een ‘assertieve’ NAVO, begrijp ik uit de recensies van, en advertenties voor zijn nieuwe boek over Xi. Hij is een meester in ‘Storytelling’ en ‘Design Thinking’, volgens zijn website, en hij is een formidabele ‘Netwerker’, begrijp ik. Niet geheel verwonderlijk dat zijn klanten terug te vinden zijn in de sector die grossiert in propaganda, en ‘spin’. Maar persoonlijk heb ik mijn buik vol van ‘Storytelling’ en ‘Design Thinking’, en ‘Netwerkers’ die er een puinhoop van maken, in dienst van, of nauw gelieerd aan ‘Atlantische’ veulens die nog blijven dansen als het grazige groene gras verdord is, en niet meer te vreten, terwijl allerlei louche figuren, gewapend met het gedachtegoed van een overleden Poolse strateeg die ons ‘Al Qaida’ gaf, onze eigen landen van binnenuit uithollen.