Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Verval

De 'rechtsstaat' brokkelt voor onze ogen af.

 

Als stelling niet onomstreden, want er zijn ook grote groepen binnen onze 'westerse' samenleving die in het instituut van 'De Rechtspraak' juist de laatste strohalm zien. Een magistraal bolwerk dat ons beschermt tegen 'populistische' politici. In die sectoren van de samenleving wijst men eerder gretig op de steeds 'fijnmaziger' wetgeving, waar anderen dan weer de bouwstenen in zien van een Kafkaiaanse realiteit.

 

Die discussie laat ik hier even voor wat hij is, al heb ik daar een uitgesproken mening over. De reden dat ik dit thema hier aansnijd is niet gelegen in de 'Instituten' die hun dure plicht niet zouden doen. Of, als je luistert naar de lobby uit die sector, waar men claimt 'overbelast' te zijn, en meer geld nodig te hebben voor juist veel méér 'Kafka'. Nee, ik wil het hebben over ons fundamenteel veranderde denken over 'schuld' en 'boete'.

 

Wanneer is iemand schuldig? Wanneer medeplichtig? En wanneer niet, dus onschuldig? 

 

In verscheidene voorgaande bijdragen stel ik met grote nadruk dat velen die verkeerde keuzes maken, of zelfs criminele activiteiten faciliteren, onschuldig zijn. Want naïef. En loyaal. Kortgeleden publiceerde ik echter een 'snoeiharde' bijdrage waarin ik u voorhield dat als u de 'Regime Change' operatie in Libië steunde, het vluchtelingenprobleem, de bijbehorende slavernij, de handel in organen, en de door verdrinking omgekomen stakkers, dan uw schuld waren. Dat was duidelijk geen populair stukje. En terecht, want voorzover u het toejuichte dat Gaddafi uit de vergelijking werd gehaald, had u immers de beste bedoelingen? Hoe haal ik het dan in mijn hoofd om u te confronteren met de meer dan afschuwelijke gevolgen? 

 

Ergens had ik gehoopt op reacties in die geest, waardoor ik een handvat had gehad voor de uitleg die ik u hier nu toch maar voorleg. Maar tegelijk vrees ik dat het een erg lastig te slijten onderwerp is. We zijn volkomen vergroeid met het idee dat we mensen die part nog deel hadden aan iets afgrijselijks een schuldgevoel aanpraten. Als je in onze tijd afstand neemt van schuld die je wordt opgedrongen over de 'Holocaust', het 'Slavernijverleden', of enige andere post-Christelijke 'erfzonde', word je per ommegaande de 'politiek-correcte-kerk' uitgegooid. Maar daar zijn het verderfelijke misstanden waar u, of ik, part noch deel aan hadden. En ook niks aan konden veranderen. Afgezien van die enkele hoog-bejaarde Nazi die destijds als jongeling nog een scheve schaats reed. 

 

Het iets te gemakkelijk toewijzen van schuld, of medeplichtigheid, zie je ook terug in de tsunami aan 'complot-theorieën' die ons van alle kanten overspoelt. Van 'Russia-Gate', waarvoor nog altijd ieder bewijs ontbreekt, tot het idee van 'Bilderberg' als een samenscholing van louter 'ingewijden' die in het geniep de wereld verdelen. En het probleem dat ik er mee heb, dat is dat je op zeker moment niet eens meer ziet wie er écht volkomen fout zijn. 

 

In een zeer kritisch artikel, dat bol staat van de 'links' naar belangwekkende achtergrondinformatie, kaart Kristen Breitweiser een hele reeks urgente kwesties aan met betrekking tot '9/11'. Kristen wie? Kristen Breitweiser, één van de skeptici, en nabestaanden, die als 'Jersey Girls' vochten voor een formeel onderzoek naar de toedracht van die wereldschokkende terreurdaad, tegen de wens van de regering Bush in, die hard op de rem stond, en in het voortraject tal van beperkende voorwaarden afdwong. En naderhand een deel van het uiteindelijke rapport, dat over Saoedische betrokkenheid ging, geheim hield. 

 

Probleem is, dat het stellen van vragen, en observaties die wijzen op ontmoetingen, of het bieden van faciliteiten aan mensen die uiteindelijk met vliegtuig en al, en honderden passagiers, een drietal gebouwen binnenvlogen, nog altijd opportuun zijn. Maar geen bewijs van schuld, of zelfs maar van medeplichtigheid. Daarvoor is meer onderzoek nodig. Dat echter niet in de pijplijn zit, omdat de machten binnen de 'rechtsstaat' die zulk onderzoek uit zouden moeten voeren vele jaren geleden de mond al werd gesnoerd. En niet alleen dat, maar degenen die het 'snoeren' voor hun rekening namen, wezen eerder Saddam Hoessein aan als kwade genius die het allemaal op zijn geweten had. En ze wijzen nu naar Iran. Beiden hadden er niet alleen niks mee te maken, maar waren in de realiteit juist de ergste vijanden van die 'Al Qaida'-club. 

 

Ons denken is echter zo corrupt, door jarenlang wassen en masseren, dat we 'collectieve schuld' een voorname plaats in ons leven hebben gegeven. En de uiterst 'fijnmazige' wetgeving, met zijn talloze interne tegenstrijdigheden, helpt daarbij. 

 

Natuurlijk maak ik mij daar ook schuldig aan als ik in generale termen spreek over 'Amerikanen', of verwijs naar beeldmateriaal waarop we Reagan zien met een stuk of wat extremisten in het 'Witte Huis', zonder dat vaststaat dat Reagan begreep waar die lui voor stonden. Sterker nog, er waren lui die voor hem werkten, die verwikkeld bleken te zijn in een complexe 'deal' met Iran, om via Israël wapens aan Iran te leveren, en zo aan geld te komen voor de 'Smerige Oorlog' in Nicaragua, die ook weer nauw was verweven met de drugshandel. 'Iran-Contra'. Toch mag u niet zeggen dat vaststaat dat Reagan daar van wist, en dus schuldig was. Maar als Bush sr degenen die werden veroordeeld voor die schending van de wet gratie verleent, en de regering van zijn zoon neemt ze weer in dienst, op invloedrijke posities, en '9/11' komt langs, waarna 'jr' het officiële onderzoek frustreert, dan mag je best vragen stellen, lijkt mij.

Go Back



Comment