Was de introductie van de 'Euro' nou een goede, of slechte ontwikkeling?
Nadat Juncker de 'Europese munt' had geprezen bij de twintigste verjaardag, braakte Steve Keen een teiltje vol. In zijn ogen deugde er helemaal niets van de vreugdevolle boodschap van Juncker. En het behoeft geen betoog dat velen in ons land ook menen tekort te zijn gedaan door de Euro als alternatief voor de 'Harde Gulden'. Zelf sta ik aan de kant van Juncker, al onderken ik direct dat de bezwaren die Keen ophoest valide zijn. Maar ik kijk niet achteruit, zoals economen en politici die hun erfgoed hopen te pimpen, maar vóóruit.
De problemen die Keen signaleert zijn zeker niet allemaal terug te voeren op de introductie van die Euro. En het is zéér de vraag of die problemen ons bespaard waren gebleven als we allemaal onze eigen munt hadden gehouden. Eén van oorzaken van 'hobbels' die de 'Eurozone' parten hebben gespeeld, was de gretige uitbreiding van de 'EU' met steeds meer landen die geen 'bruidsschat' meebrachten, om het maar vriendelijk te zeggen. Dat was een politieke beslissing, die met die munt weinig of niets uitstaande heeft. De oplopende spanningen tussen het 'westen' en Rusland trokken eveneens een zware wissel op de economische groei. En de Amerikaanse 'Kredietcrisis', als gevolg van het gesjoemel met hypotheken en andere 'producten' van 'Wallstreet', en Europese banken rukte het vloerkleed weg onder de Ierse, Spaanse, Portugese en Griekse economie, terwijl ook de andere landen de wind tegen kregen. De Verenigde Staten 'kochten' daarna groei door de geldpers aan te zetten, en nóg meer oorlogen uit de grond te stampen. Terwijl China met haar handelsoverschot 'nieuwe consumenten' kocht, zonder een enkel schot te lossen.
Ook de ECB deed wat het 'moest doen', maar waar oorlogen en wereldwijde onrust de Verenigde Staten en het Verenigde Koninkrijk geen windeieren legden, is dat voor de EU-landen geen 'verdien-model'.
Waar het nu op aankomt, is hoe die stuiterbal verder rolt. En dan zien we dat wereldwijd de Dollar wordt gedumpt als 'Reservemunt', en 'Wereldhandelsmunt', terwijl de vraag naar Euro's eerder weer toeneemt. Dat is beslist geen garantie voor een 'zachte landing'! Het wemelt van de mogelijkheden voor politici om er alsnog een puinhoop van te maken. Meer in het bijzonder als ze hun romance met de Verenigde Staten en het Verenigde Koninkrijk overeind proberen te houden. Terwijl die landen op een 'vechtscheiding' aansturen, tenzij we bereid zijn volledig te capituleren, en verder als prostituee door het leven te gaan.
In dat laatste geval is het zéér waarschijnlijk dat we allemaal onze 'eigen munt' weer terugkrijgen, en zult u mogen genieten van de 'weelde' die dat oplevert. (Spoiler: Niet dus!)
Meer dan eens heb ik hier geschreven dat ik verwacht dat China, Rusland en Iran, met andere landen die de Dollar vaarwel zeggen als 'Wereldhandelsmunt', een 'Gouden Toekomst' tegemoet gaan. Maar dan wel in de betekenis van 'Wealth of Nations', Adam Smith. Als landen die, door een spreiding van de welvaart, de burgers iets geeft om voor te leven. Terwijl de landen die blijven hangen in die 'Dollar-wereld' de keuze hebben uit roofkapitalisme, met een kleine elite die stinkend rijk is, en slaven die hen bedienen, of als soldaten aan het front te sterven, of anders mogen ze creperen onder het juk van de 'Streng Gereformeerde' regelgevers waar ik in mijn vorige bijdrage enige woorden aan wijdde.
China, met Rusland en Iran in haar kielzog, schakelt nu over naar 'consumptiemaatschappij', waarbij in ijltempo wordt geautomatiseerd, het milieu grondig wordt aangepakt, zonder inspraak van 'tafels' die lobbyen voor subsidie op hun Tesla, en het 'Grote Sparen', waar de Verenigde Staten wel bij voeren, omdat China met haar overschotten Amerikaanse Staatsschuld kocht, wordt omgekat naar het 'Grote Uitgeven'. Westerse commentatoren die dit nu ook (eindelijk) zien, denken dat China 'kapitaal' nodig zal hebben, waardoor westerse 'financials' leuk kunnen verdienen. Maar vergeet het maar! Al dat Chinese spaargeld vormt een 'stuwmeer' dat China in staat zal stellen te springen, om de 'andere oever' te bereiken zonder natte voeten te krijgen. Weg van de wurggreep van de Dollar, en westerse 'adviseurs', 'patenthouders' en 'eigenaren'.
De Euro stelt ons in staat dat avontuur mee te maken, als we daarvoor kiezen. Zonder die munt was het al 'over en uit'. Daarmee is beslist niet gezegd dat we rustig achterover kunnen leunen, en wachten tot de gebraden worsten ons in de mond vliegen, terwijl de Euro de rol van de Dollar overneemt, want als de Euro al ooit in beeld was als alternatief voor de Dollar in die zin, dan hebben we die kans eerder al verprutst door de kant van de Verenigde Staten te kiezen toen dat land in ernst orde op zaken stelden in 'Olieland', en zo de 'PetroDollar' veilig stelde door regeringsleiders in 'producerende' landen die wel oren hadden naar een transitie hardhandig onderuit te schoffelen. (Op Rusland en Iran na).
Naast een chaotische ontwikkeling, met enkele sterke 'Nationale' munten, gesteund door goud, als overlevers, is er nog steeds de mogelijkheid dat de 'Special Drawing Right' (SDR) de nieuwe 'Benchmark' wordt. In beide gevallen zijn we met de Euro beter af dan met een veld vol 'snippers', en om de honderd kilometer een 'wisselkantoor'. Over een jaar is de Euro eenentwintig, de leeftijd waarop je zelfs in de Verenigde Staten een toast uit mag brengen met een alcohol houdende drank, en daarmee voor 'vol' aangezien wordt. Maar of onze politici er raad mee weten, en niet dronken van vreugde hun eerstgeboorterecht weggeven voor een aalmoes, dat valt nog te bezien.