Het 'ballenkanon' is op hol geslagen.
Het regent ongeloofwaardige, en zelfs deels of geheel aantoonbaar gelogen berichten. In DEZE voortreffelijke analyse van het 'Fenomeen Trump' laat de gelauwerde Amerikaanse journalist Matt Taibbi zien dat Trump geen politicus is, en geen dictator, maar een 'Salesman'. En waarom zijn tegenstrevers geen vat op hem krijgen. En nee, hij is geen fan van Trump.
Het heeft er alle schijn van dat zijn institutionele tegenstanders in de Verenigde Staten, die door mij hier worden geïdentificeerd als de 'Warparty', bestaande uit de 'Democraten', en delen van de 'Republikeinse Partij' met belangen (in de oorlogsindustrie), die door Trump geschaad worden door zijn onvoorspelbare gedrag, niet slechts druk zijn met een gecoördineerde inspanning om ervoor te zorgen dat Trump niet herkozen wordt, maar ook al plannen maken voor het geval dat toch gebeurt. Waarbij de 'Washington Post' een orgie van geweld voorziet als Biden niet wint.
De tragedie is, dat ze er kennelijk voor kiezen Trump te imiteren, in de hoop hem te verslaan op punten. Wat zo ver gaat dat ze een 'onverkiesbare' Joe Biden naar voren hebben geschoven, en aan de lopende band liegen en draaien, en dreigen, en toezeggingen doen waarvan je al wéét dat ze die hoe dan ook niet eens gaan proberen waar te maken. En waar al die onzin en intriges overwaaien naar onze kant van de Oceaan, stappen de slaafse media kritiekloos in. En dat dreigt nu ook consequenties te hebben voor ons deel van de wereld.
Hoe deze klucht gaat eindigen, kan ik u niet vertellen. Maar wellicht wil ik het ook niet weten, en sluit ik er daarom mijn ogen voor. Het komt mij voor dat de 'Warparty' geen schijn van kans heeft om Trump af te troeven als 'Salesman', wat betekent dat de kans groot is, en met de dag eerder groter wordt, dat Trump uiteindelijk herkozen wordt. En niet omdat de Amerikanen zo geweldig tevreden zijn met hun president, maar omdat ze die andere 'salesman', en de 'Warparty', voor geen cent vertrouwen. Wat ik kan billijken.
Waar ze naar Trump kijken, zien ze, bewust of onbewust, hetzelfde als Taibbi. Een amorele, ongeïnteresseerde 'verkoper', die zichzelf jaren geleden al tot 'product' heeft verheven, en het klaarspeelt om keer op keer zijn tegenstrevers op het verkeerde been te zetten. Met als gevolg een 'Centrale Overheid' die onklaar wordt gemaakt, wat de vijanden van de 'Warparty', en al diegenen die eerder belazerd werden door Bush en Obama, met hun sinistere leugens en holle beloften, prima vinden. Dat een 'Commitment to Federalism' noemen is gezocht, maar het is waar dat het de eigen verantwoordelijkheid van de individuele staten stevig in het zonnetje zet. En dan blijken die staten niet bij machte hun eigen stoepje schoon te houden, waar rellen het land teisteren, criminaliteit niet te stoppen is, en de uiteenlopende gouverneurs geen vat krijgen op 'Covid-19', terwijl ze bijna allemaal op de rand van een faillissement staan, of daar reeds overheen, technisch gezien, met de 'handouts' van 'Washington' (Trump, die daarvoor het Congres passeerde) als hun enige verlichting. Waar Joe Biden en degenen die hem steunen trachten te volgen op dat pad, gaat het zichtbaar gruwelijk mis. Deels omdat Biden en de 'Warparty' uiteraard, anders dan Trump, wel degelijk een agenda hebben. Geen principes. En mogelijk zelfs minder dan Trump. Maar Trump is volkomen vrij van welke agenda dan ook.
In tal van eerdere bijdragen schreef ik over ons deel van de wereld als een gedeïndustrialiseerd conglomeraat van 'service economieën'. Dat is niet 'totaal'. Duitsland, Frankrijk en Italië in Europa, en bepaalde staten in de Verenigde Staten, kennen nog altijd een belangrijke industriële basis. Er zijn daarbij in Europa en in de Verenigde Staten grote groepen die het sterke gevoel hebben dat zij zijn 'overgeslagen' of verraden door de export van de industrie naar 'Lage Lonen Landen', terwijl de landbouw en veeteelt op de nominatie staan, waar die 'Lage Lonen Landen' inmiddels druk zijn met het opbouwen van hun eigen 'service industrie', maar niet zo dom zijn om de industrie, landbouw en veeteelt te verwaarlozen, waar die van 'strategisch belang' is.
Ons eigen land kent ook nog gezonde bedrijven die unieke producten maken, en geen moeite hebben om mee te komen met de concurrentie in de wereld. En ook is er (nu nog) de omvangrijke land- en tuinbouw in ons land die geen deel uitmaakt van de 'service-economie'. Maar overigens zijn we inmiddels een land van verkopers en wederverkopers. We zeggen trots dat we verdienen aan de 'handel', maar we bedoelen 'doorvoer' en 'rebranding'. Niet het ruilen van het ene product tegen het andere. 'Rebranding', waarbij je een goedkoop 'white-label' product in China, of India koopt, je eigen merk er op plakt, om het dan te verkopen als een 'kwaliteitsproduct', vergt een 'Trumpiaanse' instelling. Amoreel, gewetenloos, de klant een mooi verhaal verkopen om je eigen zakken te vullen. En dan is het een kwestie van tijd voordat die mentaliteit ook de politiek en de (commerciële) media bereikt. En dan is het klaar.
Mijn waarschuwing hier, dat je in 'gelul' niet kunt wonen, dat je het niet kunt eten of drinken, en dat het je niet warm houdt, is in zo'n omgeving tegen dovemansoren gericht. En het ergste is nog, dat het 'gelul' in toenemende mate verkocht wordt als een 'principiële stellingname'. Het hele vak van de journalistiek is erdoor van binnenuit uitgehold. Als kippen zonder kop voor de muziek uitrennen, en elkaar proberen te overtroeven in verkoop-retoriek, is de norm. Waar het nog niet zo lang geleden is dat iemand niet veroordeeld kon worden als zijn of haar schuld niet overtuigend was bewezen, is ook dat idee al volledig verlaten. 'Overtuigend' betekent steeds nadrukkelijker dat het de kunst is te 'overtuigen' zonder bewijs te hoeven aanleveren.
Een wereld die gedomineerd wordt door elkaar overbiedende 'verkopers' is niet opgewassen tegen een wereld vol producenten. En waar die producenten-wereld tevens schrandere verkopers, en politici die het overzicht bewaren in huis heeft, is er niet eens sprake van een wedstrijd. Uiteindelijk is het de politiek die steken heeft laten vallen. Dat viel nog te maskeren met een door de wol geverfde, en aan de grondwet trouwe ambtenarij. Maar die is al langer geleden ingeruild voor slaafs volgende mooipraters die minimaal net zo amoreel zijn als hun politieke bazen. Onze welvarende wereld, met bloed, zweet en tranen opgebouwd door onze voorouders, ligt in de ramsj van de 'Identiteitsmarkt'.