De verkiezingen in Nederland staan weer voor de deur.
In de 'Legacy Media' gaat alle aandacht naar de 'Legacy Partijen', waaronder de PVV, die in een nek-aan-nek-race verwikkeld zou zijn met de VVD om de grootste te worden. Volgens de 'Legacy Peilers'. Daarbij gaat de discussie meer over de franje, dan over de inhoud. Doet deze, of gene, 'lijsttrekker' wel, of niet mee aan een debat? En hoe moeten we dat duiden? Is dat slim? Of juist niet?
Mijn stem gaat, voor het eerst, naar een 'kansloze splinter'. En ook nog naar een 'splinter' met een 'kansloze naam'. Op Lijst 20. De 'Piratenpartij'. Omdat ik mij nagenoeg volledig kan vinden in hun partijprogramma, tot mijn eigen niet geringe verrassing. Zoals bij elke partij zijn er punten waarvan ik denk dat ze in de praktijk onhaalbaar zullen zijn. Maar dan nog herken ik mij in het streven.
Bij de recente verkiezingen in de Verenigde Staten had ik kritiek op het gegeven dat de strijd daar altijd gaat tussen twee 'uitverkorenen', die in de praktijk deel uitmaken van één en dezelfde partij: De 'War Party'. Met tenenkrommende 'debatten' waar de inhoud van hun beleidsvoornemens zorgvuldig buiten beeld wordt gehouden, en allerlei 'observaties' over het uiterlijk van de kandidaten, en ranzige details over hun privéleven, de toon zetten. Naast de vraag wie de 'Bange Burger' het meeste vertrouwen geeft door 'Keihard' optreden te beloven.
Had ik in de Verenigde Staten moeten stemmen, dan was daarom mijn stem ook naar een 'splinter' gegaan. De bijvangst van die relatieve desinteresse voor het hele circus, was dat ik mij kon concentreren op de feiten, en voorzag dat Hillary het niet ging winnen. Maar in verkiezingen waar je toch niet aan deel mag nemen je voorkeur uitspreken voor een 'randverschijnsel', is anders dan in verkiezingen die voor vier jaar bepalend kunnen zijn, en dan stemmen op een partij die wellicht niet eens vertegenwoordigd zal zijn als de rook is opgetrokken. En als dat wel het geval is, vermoedelijk niet meer zal zijn dan een 'luis in de pels'.
Anderzijds kun je politici toch lastig verwijten maken over hun gebrek aan standvastigheid, als je zelf al gedreven door compromissen je stem geeft aan een partij waar je eigenlijk niet veel affiniteit mee hebt, alleen maar om te voorkomen dat het anders nóg beroerder uit zou kunnen pakken. Daarbij is die 'Piratenpartij', anders dan andere kleine partijen, internationaal gelieerd aan identieke partijen, met identieke doelstellingen. En is de 'Piratenpartij' in IJsland inmiddels de grootste partij van het land, nadat de 'kredietcrisis' dat land bijna van de kaart veegde.
Dat ik nog nauwelijks van de 'Piratenpartij' had gehoord, komt niet door een gebrek aan prikkelende initiatieven, of tekort aan inzet, zo realiseerde ik mij. Het is wellicht eerder dat ze in zoveel opzichten erg 'down-to-earth' zijn waar het de gierende ruzies over immigranten, de EU, en onze bereidheid om overal oorlog te voeren betreft. Dat ze tevens willen nadenken over het 'Basisinkomen', de bevrijding van de economie van moordende patenten, de wurggreep van grote internationale banken, spreekt mij ook erg aan. Naast de geprononceerde aandacht voor de bescherming van het individu tegen een steeds verder oprukkende, almachtige staat.
Het schoot door mij heen dat ze in IJsland nu wakker zijn, maar dat het natuurlijk zoveel beter was geweest als ze eerder al zo'n soort partij hadden gehad, voordat het mis ging. En dat dan de armslag ook groter was geweest om al die goede plannen uit te voeren. 'Google' zal u niet snel op weg helpen naar informatie over dit 'buitenbeentje', dus doe ik het maar. Het is niet zozeer een stemadvies, maar eerder een aanbeveling om deze ronde eens verder te kijken dan het aanbod op de 'Legacy Media', en de daar georganiseerde, voorgekookte, en voorspelbare 'debatten'.