Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Tijgers

Syrische tijgers komen naar ons land.

 

Lange tijd weinig of geen nieuws uit Syrië in ons land. Maar nu het de Amerikanen en hun bondgenoten gelukt lijkt te zijn Raqqa in te nemen, door een 'deal' te sluiten met IS, die per bus een vrije aftocht kreeg naar gebied elders dat nog in handen is van de terreurorganisatie, vergelijkbaar met de ontknoping rond Aleppo eerder dit jaar, heeft de westerse pers weer interesse. De afgelopen maanden was het nieuws vooral dat veel burgers het slachtoffer waren van het geweld, en als dat komt door de acties van 'onze jongens', dan houden we dat liever buiten beeld. 

 

Eind augustus werd nog wel, tussen neus en lippen door, gemeld dat Raqqa inmiddels de 'slechtste plek op aarde' was. Maar ineens was daar ook Jan Egeland, 'VN-adviseur', voorheen nog journalist en directeur van 'Human Rights Watch' in Europa, die in dit geval best bereid was te verklaren dat het niet onze schuld was. Want met IS valt niet te onderhandelen. Iets wat Assad al sinds het uitbreken van de oorlog in zijn land zegt. En wat bij de strijd rond Aleppo nog niet werd aanvaard als een argument om te trachten ISIS en Al Qaida daar te verslaan. 

 

Dat we Hemel en Aarde verplaatsen voor een stel 'schurftige roofdieren' die in Aleppo 'ISIS overleefden', is kenmerkend voor onze verdwazing. In het bijzonder waar de mensen die met tranen in hun ogen naar de beelden kijken van dieren die van de ene dierentuin worden overgebracht naar de andere, zonder zich te realiseren dat we die dieren dat lot hadden kunnen besparen als we van meet af niet zo gek waren geweest om die 'Regime Change'-operatie in Syrië te steunen. Herinnert u zich nog die verhalen over Aleppo? Waar helemaal geen sprake zou zijn van ISIS? Louter vrienden daar?

 

Ondertussen rukken de Syrische elitetroepen, die zich ook 'Tijgers' noemen, op richting de grens met Irak, waarbij ze veel weerstand ondervinden. Van 'onze jongens', die samen met de restanten van ISIS en Al Qaida proberen de opmars van het Syrische leger, gesteund door de Russen en bondgenoten uit Iran en Libanon, tot staan te brengen. 

 

Door de mist zien we onduidelijke plannen voor escalatie van de spanning rond Iran, dat al héél lang het feitelijke doelwit is van de 'Warparty' in de Verenigde Staten, en het Israël van Netanyahu, die Trump 'aan een touwtje' heeft, naar het zich laat aanzien. Het 'Helse Verbond' van Israël met Soennitische extremisten, eveneens krampachtig buiten de 'mainstream' pers gehouden, al doen ze er in Israël zelf nauwelijks nog geheimzinnig over, en laat de televisie opnamen zien van een ISIS-trainingskamp net over de grens, dat met rust gelaten wordt, terwijl Israëlische vliegtuigen met enige regelmaat Damascus bestoken ten behoeve van ISIS en Al Qaida.

 

Waar die obsessie met Iran vandaan komt? Olie, olie en olie……….

 

In 1974 sloot de Verenigde Staten een 'deal' met de Saoedi's. Dat was na de 'oliecrisis', en na de 'Nixon-schok', en voor de omwenteling in Iran, waarbij de 'Regime-Change'-operatie uit 1953, toen Iran haar onafhankelijkheid verloor, ongedaan werd gemaakt. De Verenigde Staten, en Israël (bij extensie), hadden die 'deal' nodig om te overleven. De Verenigde Staten, en Israël (bij extensie), beloofden het Saoedische vorstenhuis wapens en veiligheid, in ruil voor de belofte dat de Saoedi's, (OPEC), de olieopbrengsten om zouden zetten in Amerikaans 'waardepapier'. Dat leidde tot het 'Olie-Mercantilisme'.

 

'Mercantilisme' was de overheersende economische theorie vóór 'Adam Smith', die er de vloer mee aanveegde, en pleitte voor een 'Vrije Markt'. Sinds die vroege zeventiger jaren leven we in een totaal schizofrene wereld, die doet alsof er sprake is van een 'Vrije Markt', terwijl daar geen sprake van is. Het is één van de redenen waarom de theorie zo slecht aansluit bij de praktijk, en 'schokken' uit het niets grote schade toe kunnen brengen aan het systeem. 

 

Uiteraard zijn er ruim voldoende mensen bereid om uiteenlopende andere argumenten aan te voeren voor hun blinde haat. Maar die proberen de aandacht af te leiden van de échte oorzaak, of het zijn naïeve haatzaaiers die als 'nuttige idioten' dienst mogen doen als 'kanonnenvoer'. Daaronder de nodige Europese 'Jihadisten', en extremisten van elders. Ze laten zich makkelijk het hoofd op hol brengen met onrealistische dromen over een 'Eigen Staat'. Maar hun leiders gaat het maar om één ding: Olie. En die leiders worden (nu nog) aangestuurd en gefinancierd door 'Washington', 'Tel Aviv' en 'Riyad'. Op enig moment waarop ze ongehoorzaam lijken te worden, komt er een 'drone' langs, of een stel 'vrienden', en 'POEF!'. 

 

Na de mislukte exercitie met ISIS en Al Qaida, en daaraan verbonden groepen, proberen die drie 'vrienden' de Koerden voor hun wagentje te krijgen. Terwijl ze ISIS en Al Qaida nog niet helemaal hebben opgegeven. Maar dat geeft zoveel 'ruis' op de lijn, dat er een grote kans is dat het uitloopt op een gigantisch fiasco over de hele linie. De media bij ons meldden inmiddels hoopvol dat troepen van 'Bagdad' oprukken naar Kirkuk, in de hoop op een gewapend treffen, maar wat is het verschil met 'Madrid' en Catalonië, of 'Kiev' en de Donbas? Kirkuk ligt in Irak, en de democratisch gekozen regering zetelt in Bagdad. Zoals die van Syrië in Damascus zetelt. 

 

Formeel stelt 'Washington' dat het tegen de onafhankelijkheid van de Koerden is, omdat ze anders Erdogan helemáál kwijt zijn. Maar ondertussen doen ze geen enkele moeite om een uitslaande brand te voorkomen. Waar Iran anderzijds een hoge militaire afvaardiging naar Barzani stuurde om oorlog te voorkomen. Iran heeft geen onafhankelijk 'Koerdistan' in de aanbieding, maar mogelijk wel een verleidelijk perspectief van een federale associatie, gebaseerd op een puur economisch verhaal over het belang van 'olieproducerende landen' in een daadwérkelijk 'Vrije Markt', na herinvoering van de 'goudstandaard', waar Iran, samen met Rusland en China naar streven. Dat de regeringstroepen vervolgens zonder noemenswaardige tegenstand Kirkuk bereikten, mag best een veeg teken genoemd worden voor onze 'westerse' macht in Irak.

 

Voor 'Washington', 'Tel Aviv' en 'Riyad' is dat een doembeeld. Maar voor Europa niet persé. Militair is die bizarre, immorele 'olie-alliantie' onverslaanbaar, op papier. Maar ondanks de hoog ontwikkelde vormen van 'psychologische oorlogsvoering' die worden gebruikt om de neuzen dezelfde kant op te krijgen, zijn de scheuren in het canvas talrijk, en wordt de betonnen muur achter de geromantiseerde voorstelling van het schilderij dat Nixon en Kissinger, en hun opvolgers binnen de 'Warparty' ons nalieten, zichtbaar. Ook Barzani en de Koerden moeten, net als Erdogan, en Europa, keuzes maken die ver strekkende gevolgen kunnen hebben voor henzelf, maar ook voor de mensen die zullen beslissen of ze helden, of 'losers' waren, als straks de rekening wordt opgemaakt, en de geschiedenis van de wereld na 1970 wordt geschreven door mensen die verder kijken dan 'Hippies' en 'Yuppen'.

 

Als u binnenkort in uw auto, of op de trein stapt om naar die Syrische Tijgers in Friesland te gaan kijken, denk dan even: 'Olie!'

Go Back

Comment